رنو، کمپانی محبوب فرانسوی

برند رنو (Renault)، یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین برندهای خودروسازی در سراسر جهان است. این کمپانی فرانسوی چند ملیتی، در حال حاضر در زمینه تولید انواع خودروهای سواری و ون‌ها فعالیت‌ دارد. پیش‌تر نیز به ساخت کامیون، تراکتور، تانک، اتوبوس، هواپیما و موتور هواپیما مشغول بود. در طول زمان، رنو موفقیت‌ها و افتخارات زیادی کسب کرده است. به طور مثال، در سال 2016 بر اساس رشد نرخ تولید خودرو، شرکت رنو به عنوان بزرگ‌ترین خودروساز جهان انتخاب شد. درست یک سال بعد یعنی در سال 2017، همکاری رنو-نیسان-میتسوبیشی (Renault-Nissan-Mitsubishi Alliance) توانست این محصولات مشترک این قرارداد را به پرفروش‌ترین وسایل نقیله سبک در دنیا تبدیل کند، و این یعنی قرار گرفتن فولکس واگن (Volkswagen) در جایگاه دوم!

در حال حاضر، این کمپانی موفق سهمی 43.4 درصدی در کمپانی نیسان (Nissan) ژاپن دارد. این سهم در گروه دایملر آلمانی (Daimler AG) برابر با 1.55 درصد است. از سال 2011 به مدت سه یا چهار سال، رنو و نیسان حدود 4 میلیارد یورو در زمینه ساخت خودروهای الکتریکی سرمایه‌گذاری و این گونه به بهبود وضعیت محیط زیست و توسعه وسایل نقلیه الکتریکی کمک کردند. از زمان شروع برنامه الکتریکی این شرکت تا دسامبر سال گذشته، رنو توانست در بازارهای سراسر جهان، 237 هزار دستگاه ماشین الکتریکی بفروشد. این برند محبوب در مسابقات اتومبیل رانی و رالی مشهوری مانند فرمول‌1 (Formula 1)  و فرمول‌E (Formula E) نیز نقش پررنگی داشته است.

تاریخچه کمپانی رنو

حدود 121 سال پیش یعنی در سال 1899، لوئیس رنو و برادرانش مارسل و فرناند، کمپانی رنو را تاسیس کردند. لوئیس پیش از همکاری با دو برادرش که کسب و کار خانوادگی پدرشان را در زمینه تولیدات پارچه پیش می‌بردند، از مهندسان جوان و باهوشی کمک می‌گرفت که در زمینه طراحی و ساخت مدل‌های اولیه استعداد داشته و با تجربه بودند. لوئیس در کسب و کار پدرش نیز نقش داشت. او بخش طراحی و تولید را مدیریت می‌کرد، در حالی که برادرانش به زمینه‌های دیگر بیزینس رسیدگی می‌کردند. اولین ماشین رنو پیش از تاسیس رسمی کمپانی در سال 1898، به دوست پدر برادران رنو فروخته شد. این شرکت کوچک با سرعت زیادی پیشرفت کرد، تا جایی که توانست در سال 1902، خودش موتور مورد نیاز محصولاتش را طراحی و تولید کند. تا پیش از آن موتور محصولات از شرکتی به نام De Deion-Bouton خریداری می‌شد.

محصولات این کارخانه نوپا در سال 1905، درست زمانی که یکی از محصولاتش برای راه اندازی خط تاکسیرانی خریداری شد، به مرحله تولید انبوه رسید. بعدها و در زمان جنگ جهانی اول، ارتش فرانسه برای جا به جایی نیروهای خود از این ماشین‌های رنو استفاده کرد. آن طور که به نظر می‌رسید، افتخارات این برند تمامی نداشت. در سال 1907، بخشی از خودروهای مورد نیاز خط تاکسیرانی فرانسه و لندن، توسط کمپانی رنو تامین می‌شد. در طی همان سال و سال بعد، این کمپانی به پرفروش‌ترین برند خارجی در نیویورک ایالات متحده آمریکا تبدیل شد. این حجم از موفقیت برای یک کمپانی 9 ساله، آن هم فرای آب‌های سرزمین خودش واقعا چشم‌گیر بود. در سال 1908، با تولید بیش از 3 هزار دستگاه ماشین سواری، این کمپانی به بزرگ‌ترین برند خودروسازی کشور خودش تبدیل شد.

برادران رنو از محبوبیت مسابقات اتومبیل رانی به خوبی آگاه بودند، برای همین تصمیم گرفتند که محصولاتشان را به این زمینه نیز وارد کنند. این برند توانست با برنده شده مسابقات بین شهری کشور سوئیس، خود را به دنیا بشناسانند. همین امر نیز موجب افزایش نرخ خرید محصولات این کمپانی مشهور شد. از بین این سه برادر، لوئیس و مارسل خود در این مسابقات شرکت می‌کرند، اما متاسفانه در سال 1903، مارسل در یکی از این مسابقات بر اثر سانحه رانندگی کشته شد. گرچه پس از این اتفاق لوئیس رنو دیگر هرگز مسابقه نداد، اما محصولات برندش همچنان در دنیای مسابقات اتومبیل رانی نقش فعالی ایفا کردند.

شوربختانه بخت خوشی در انتظار همکاری این سه برادر نبود، چرا که فرناند نیز پس از گذشت مدتی به دلیل شرایط نامساعد جسمی، مجبور به بازنشتگی شد. پس از گذشت سه سال در سال 1909، فرناند رنو در گذشت و لوئیس به عنوان تنها برادر و صاحب کامل این برند، باقی ماند.

کمپانی محبوب رنو، از همان ابتدا به نوآوری و خلاقیت مشهور بود. در آن زمان به دلیل حس نشدن نیاز به یک وسیله نقلیه شخصی، خودروی در زمره کالاهای لوکس قرار می‌گرفت. قیمت کوچک‌ترین ماشین این برند برابر با 3000 فرانس بود، یعنی حقوق 10 سال یک کارگر متوسط. در سال‌های پیش از جنگ جهانی اول، این کمپانی به ساخت خودروهای باربری تجاری و اتوبوس نیز مشغول بود. در طول جنگ جهانی اول نیز به ساخت ماشین آلات جنگی و  موتور هواپیما پرداخت. طراحی این ماشین آلات جنگی به اندازه موفق و ماهرانه بود که به لوئیس، جوایزی برای همکاری‌اش در این زمینه اهدا شد.

جنگ جهانی دوم اصلا دوران آسانی برای این کمپانی نبود. در سال 1940، لوئیس درخواست ارتش نازی‌ها را که تمامی کارخانه‌های او را اشغال کرده بودند، برای ساخت تانک رد کرد. در ازا، او به ساخت کامیون مشغول شد. در سال 1942 در طی یه حمله و بمباران هوایی از سوی ارتش بریتانیا، بخش بسیار عمده و زیادی از کارخانه‌ لوئیس تخریب شد. افراد غیر نظامی زیادی در این حمله هوایی دچار آسیب دیدگی شدند. لوئیس به سرعت دستور بازسازی کارخانه را داد، اما در سال 1943، بمباران دیگری از سوی ارتش آمریکا صورت گرفت. در سال 1944، درهای کارخانه مجددا گشوده شدند، اما توسعه و گسترش در فضای سیاسی و صنعتی مسموم آن زمان تقریبا غیرممکن بود. پس از گذشت یک سال، کارخانه رنو از لوئیس توسط دولت سلب مالکیت و این شرکت به یک برند ملی تبدیل شد.

این برند مانند بسیاری از برندهای دیگر، دستخوش تغییرات زیادی شد و فراز و نشیب‌های بسیاری داشت. این بالا و پایین‌ها شامل رسوایی در زیرساخت‌های این برند یا دست و پنجه نرم کردن با بحران‌هایی نظیر بحران سوخت می‌شود. درست سال 2017 بود که شبکه و سیستم کامپیوتری این کمپانی توسط یک بد افزار هک شد و تولید 1200 دستگاه خودرو را به مدت یک روز متوقف کرد.

چهار مدل به یادماندنی از رنو

رنو کولیو V6

ایده ساخت این محصول بسیار ساده بود. استفاده از یک موتور قوی و بزرگ در یک بنده سبک و نسبتا کوچک. این مدل، یکی از معروف‌‍ترین هات‌هچ‌های تاریخ خودروسازی است.

رنو آلپاین GTA

این مدل، یکی از معروف‌ترین ماشین‌های اسپرت دنیا به حساب می‌آید. ظاهر و طراحی جذاب این محصول، دقیقا یادآوری سلیقه خودرویی دهه 80 میلادی است.

 رنو اسپیس

این مدل محصول 25 سال پیش است و برای جشن گرفتن تولد 10 سالگی Espace تولید شد. تمامی جزئیات آن برگرفته از همین مدل تاریخی و محبوب است.

رنو کولیو Rs

این مدل بسیار محبوب هدیه تولد 40 سالگی بخش خودروهای اسپرت کمپانی رنو و محصول سال 2016 است. قرار بود که این مدل به سریع‌ترین خودروی رنو تبدیل شود.

همکاری رنو و شرکت‌های فناوری

رنو با همکاری شرکت‌های فناوری، شرکت سافتور ریپوبلیک (Software Republique) را راه‌اندازی کرده. هدف از تاسیس این شرکت، گردآوری دانش لازم برای پیشرفت در زمینه وسایل نقلیه و خودروهای هوشمند است. دفتر مرکزی سافتور ریپوبلیک در تکنوسنتر رنو قرار دارد و تلاش دارد تا شارژ خودروهای برقی را ساده‌تر کند و همچنین امنیت سایبری این خودروها را تقویت کند. استفاده از این مورد در خودروهای برقی از ژوئیه ۲۰۲۲ اجباری خواهد بود.

برنامه اتصال و شارژ رنو (Plug and Charge) یکی از پروژه‌های این بخش است که در آن خودروهای برقی بدون دخالت رانندگان و بدون اینکه از ماشین پیاده شوند و سیم برق را به خودرو وصل کنند، شارژ خواهد شد. هوش مصنوعی، اتصال، قطعات برقی و «فناوری دوقلوی مجازی» از دیگر پروژه‌های این شرکت است. با استفاده از فناوری دوقلوی مجازی، عملکرد یک دستگاه و یا یک محصول فیزیکی توسط نرم‌افزار شبیه‌سازی می‌شود.

یک صندوق سرمایه‌گذاری برای تامین بودجه «شرکت‌های استارتاپی آینده‌دار» تاسیس خواهد شد که منابع مالی لازم را در اختیار این شرکت‌ها قرار می‌دهد. بر اساس برآورد گروه مشاوره بوستون، بازار جهانی وسایل نقلیه و خودرو تا سال ۲۰۳۵ میلادی ۶۰ درصد رشد خواهد داشت و ارزش آن به ۱۱ هزار میلیارد یورو می‌رسد.

آیا فعالیت مجدد رنو در ایران آغاز می‌شود؟

بعد از انتخاب جو بایدن به ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، زمزمه‌هایی مبنی بر بازگشت این کشور به برجام و رفع تحریم‌ها شنیده می‌شد. حالا، بعد از چند ماه، مذاکرات ایران و کشورهای عضو ۵+۱ دوباره شروع شده است تا در صورت رفع کامل و یکباره تحریم‌ها، ایران نیز غنی‌سازی اورانیوم را کاهش دهد.

یکی از بخش‌های اقتصادی کشور که تحت تاثیر تحریم‌ها قرار دارد، صنعت خودروسازی است. بعد از امضای قرارداد برجام، خودروسازان خارجی مثل رنو، پژو و سیتروئن فعالیت خود را در ایران از سر گرفتند و طرح‌هایی را برای تولید مشترک خودرو با ایران خودرو و سایپا ارائه دادند که تا مرحله تولید هم رسید اما با خروج آمریکا از برجام و تشدید تحریم‌ها، همکاری مشترک خودروسازان ایرانی با خارجی‌ها متوقف شد.

حالا با شروع دوباره مذاکرات ایران و کشورهای ۵+۱، اخباری از بازگشت شرکای خارجی خودروسازان ایرانی شنیده می‌شود. یکی از این شرکت‌ها، رنو است که در صورت موفقیت مذاکرات، دوباره فعالیت خود را در کشور از سر می‌گیرد.

بر اساس اظهارات محمدرضا نجفی منش، عضو هیات رئیسه اتاق ایران و فرانسه، با وجود تشدید تحریم‌های آمریکا، شرکت رنو از ایران نرفت و فقط فعالیت خود را متوقف کرد و آغاز مجدد فعالیتش بستگی به شرایطی دارد که در حال حاضر چند و چون آن نامشخص است.

نجفی منش همچنین گفت که در صورت بازگشت شرکت‌های خارجی، باید داخلی‌سازی صورت بگیرد تا در صورت تشدید دوباره تحریم‌ها، تولید خودروهای مورد نظر همچنان ادامه داشته باشد. بنابراین اگر خودرویی دارای ۱۰۰ قطعه است، حداقل ۸۰ قطعه آن باید در داخل تولید شود.

نویسنده و مترجم: پرستو مهدی قلیخان- میلاد قزللو