کیا پیکانتو در برابر میتسوبیشی میراژ، چشم بادامی‌های وارداتی!

بازار هاچبک‌های جمع و جور ایران در دوران آزادی واردات خودرو حرارت و شور رو به رشدی را تجربه کرد که با ورود رقبای توانمند ژاپنی و کره‌ای و بعضا با مونتاژ برخی از نمونه‌های آن‌ها در داخل کشور همراه بود. اگرچه چینی‌ها نیز از این بازار نسبتا داغ عقب نماندند اما رقابت حقیقی میان ژاپنی‌های با کیفیت و کره‌ای های پر زرق و برق بود. در این میان دو رقیب سر سخت وارداتی یعنی کیا پیکانتو و میتسوبیشی میراژ از کلاس هاچبک‌های شهری به خوبی در رو به روی یکدیگر قرار می‌گیرند.

پیکانتو محصول نُقلی کیا از سوی شرکت آسان موتور، نماینده انحصاری محصولات کیا کره جنوبی به کشور وارد شد در حالی که میراژ از سوی شرکت نوپاتر آرین موتور پویا، نماینده رسمی محصولات میتسوبیشی به بازار ایران عرضه شد تا حداقل یک گزینه دیگر به گزینه‌های بسیار محدود هاچ بک‌های ژاپنی کشور اضافه شود.

طراحی: کاربرد در برابر جسارت

مقایسه دو خودرو میراژ و پیکانتو بدون در نظر گرفتن مبدا و تاریخچه شرکت های سازنده آن ها ممکن نمی شود. پیکانتو محصولی نسبتا فانتزی از کلاس خودروهای شهری است که بیشتر با عنوان هاچبک در بازار کشور شناخته می شود و سابقه حضور آن در بازار به نسل اول آن در سال 2004 باز می‌گردد. میراژ اما خودرو کامپکت شهری بود که از آغاز تولید در سال 1978 نیت چندانی برای رقابت در سگمنت هاچبک‌های ریزنقش را نداشت.

کیا پیکانتو موجود در بازار ایران نسخه نسل دوم با کد شناسایی TA است که از سال 2011 بر خط تولید قرار گرفت و به لطف آزادی بازار واردات به ایران نیز راه یافت. ظاهر پیکانتو نسل دوم بر اساس زبان طراحی جدید کیا طراحی شده بود که نشانگر خوی تند و تیز و جسارت ارتقا یافته این خودروساز در بازار جهانی و قدم بزرگی که آن زمان برای بهبود طراحی محصولات خود ویژه بازارهای خاص تر اروپایی و آمریکایی بر می‌داشت را به تصویر می‌کشید. به همین دلیل ظاهر پیکانتو را در بهترین و خلاصه ترین شکل ممکن می‌توان فانتزی یا عروسکی توصیف کرد.

شاید با دیده عوام و خالی از دانش طراحی صنعتی تناسب چندانی در ساختار بدنه پیکانتو به چشم نیاید اما هر آنچه که پیتر شرایر (طراح برجسته آلمانی/طراح آئودی، هیوندای و کیا) سرهم کرده است بدون شک خودرویی جذاب و تو دل برو است که در قالب نام پیکانتو از صفحه طراحی به جهان حقیقی راه یافته است.

میتسوبیشی میراژ حاضر در بازار ایران نسل ششم از این مدل است که با توجه به سابقه دور و دراز آن باید از هر نظر سرتر از پیکانتو کره‌ای بایستد؛ اما در حقیقت اینطور نیست. میراژ نسل ششم نیز پیرو سیاست دیرینه ژاپنی‌ها مبنی بر ارائه خودروهای کاربردی و ارزان قیمت و کم استهلاک طراحی شده است. اگرچه نسل ششم این خودرو در سال 2012 به بازار جهانی معرفی شد و پیش از ارائه فیس لیفت اول در سال 2015، ظاهری بسیار عجیب و غریب و نه چندان دلچسب داشت که در ایران به “فیس قدیم” مشهور است. نمونه فیس لیفت شده (2015 به بعد) اما در دی ماه سال 97 از سوی آرین موتور پویا رونمایی و به بازار عرضه شد که ظاهری صرفا پیچیده تر و تهاجمی تر و نه الزاما زیباتر را به همراه داشت که نشان از طراحی کاربردی تر و دوری از هرگونه بَزَک کردگی در شیوه تفکر ژاپنی‌ها داشت.

طراحی، موضوعی کاملا سلیقه‌ای است اما به گمان نگارنده در صورت رای گیری از مردم ایران، تصور می‌شود پیکانتو، جدا از نام برند و کشور سازنده و صرفا از دیدگاه طراحی و زیبایی، رای بیشتری را به خود اختصاص دهد.

کیا پیکانتو مدل 2016

نمای داخلی: کاربرد یا تخیل؟

زبان طراحی نمای خارجی پیکانتو به خوبی به نمای داخلی نیز راه یافته است. تنها استفاده از رنگ مشکی پیانویی یا سفید متضاد بر غربیلک فرمان و بخش میانی داشبرد نشانگر جسارت کره ای ها برای استفاده از المان های رادیکال به منظور ابراز تفاوت با سایر خودروسازاهای دیگر دارد که بدون شک در نگاه ایرانیانی که سالیان دراز است که از طراحی های ساده، بی آلایش و بعضا بی کیفیت خودروهای موجود در کشور دل زده شده اند، به خوبی به چشم می آید.

سیاست طراحی ساده و کاربردی میراژ اما با غلظت بیشتر به داخل آن نیز راه یافته است و در نتیجه نمای داخلی میراژ از نمای خارجی آن بسیار ساده‌تر و بی آلایش‌تر و فقط کاربردی است. به عبارت دیگر نمای داخلی میراژ با دربرگیری حجم گسترده ای از پلاستیک یک دست و یک رنگ تنها شامل آن چیزی است که سرنشینان نیاز دارند. به همین دلیل در مقایسه نمای داخلی دو خودرو مورد مقایسه، باز هم میراژ یک سر و گردن پایین تر می‌ایستد چرا که پیکانتو تنها با تکیه بر چند المان ساده شامل استفاده از طراحی رادیکال به همراه استفاده از رنگ های متضاد در پوشش صندلی ها یا رو دری ها، ظاهری فانتزی تر و دل بازتری را به نمایش می گذارد که میراژ از آن بی بهره است.

رانندگی در ترافیک‌های سنگین شهری در چنین خودروهای تنگ و کوچک جثه‌ای به تنهایی دلگیر است و حال میراژ بدون بهره گیری از طراحی شامل جلوه های بصری دلگیرتر و خسته کننده تر و پیکانتو دلرباتر و جذاب تر جلوه می کند. این موضوع با در نظر گرفتن تجهیز بودن پیکانتو به آپشن های رفاهی بیشتر در مقایسه با میراژ بیش از پیش به چشم می آید.

میتسوبیشی میراژ مدل 2016

مشخصات فنی: کمی دور، کمی نزدیک

خوشبختانه پیکانتوها و میراژهای وارداتی بازار ایران به منظور تامین نیاز رانندگی نسبتا پرخطر و اسپرت ایرانی‌ها با قدرتمندترین پیشرانه ممکن به بازار کشور عرضه شد. اما از شنیدن این جمله چندان ذوق زده نشوید چرا که زیر کاپوت بسیار کوچک این هاچبک‌های جمع و جور خبری از پیشرانه‌های حجیم یا سیستم‌های توربوچارجر نیست. با این حال پیکانتو نسل دوم که با پیشرانه های سه سیلندر 1 لیتری و چهار سیلندر 1.25 لیتری به بازار جهانی معرفی شد تنها در نسخه 4 سیلندر 1.25 لیتری به بازار کشور راه یافت که قدرتمندترین پیشرانه این خودرو به شمار می آید. میراژ نیز تنها با دو پیشرانه سه سیلندر 1 و 1.2 لیتری به بازار جهانی عرضه شد که نسخه 1.2 لیتری آن برای بازار ایران در نظر گرفته شد تا در برابر ریز جثه های هم کلاس خود چندان کم نیاورد.

پیشرانه 1.25 لیتری چهار سیلندر (DOHC) 16 سوپاپ پیکانتو قادر به تولید 85 اسب بخار قدرت در دور 6000 و 120 نیوتون.متر گشتاور در دور 4000 است که برای وزن تقریبی 900 کیلوگرمی این ریز جثه کره ای کافی به نظر می رسد. میراژ از سوی دیگر اگرچه وزن مشابهی در حدود 940 کیلوگرم دارد اما تنها قادر به تولید 79 اسب بخار قدرت در دور 6000 و 100 نیوتون.متر گشتاور در دور 4000 است. شاید اختلاف 6 اسب بخاری میان دو پیشرانه چندان مهم به نظر نرسد اما ضرر اصلی آنجایی متوجه میراژ است که در حدود 20 نیوتون.متر گشتاور کمتری نسبت به پیکانتو تولید می کند. دلیل این اختلاف نسبتا فاحش در تولید گشتاور استفاده از پیشرانه 3 سیلندر در میراژ در مقایسه با پیشرانه 4 سیلندر پیکانتو است که باعث می شود به جای اینکه احتراق مورد نیاز برای تولید گشتاور بالاتر به جای هر 90 درجه (در پیکانتو)، هر 120 درجه (در میراژ) اتفاق بیوفتد که باعث افت نسبتا چشمگیر گشتاور تولیدی می‌شود.

نمای داخلی کیا پیکانتو مدل 2016

بخش مهم دیگر این مقایسه رویارویی دو خودرو از دیدگاه سیستم انتقال نیرو است. هر دو خودرو از سیستم انتقال نیرو اتوماتیک محور جلو بهره می‌برند اما در میراژ از گیربکس اتوماتیک ضریب متغیر (CVT) استفاده شده است در حالی که پیکانتو از گیربکس سنتی‌تر 4 سرعت اتوماتیک با قابلیت انتخاب دستی (تیپ ترونیک) بهره می گیرد. مزیت استفاده از گیربکس CVT در میراژ در حقیقت نوعی کمک به پیشرانه نسبتا ضعیف آن است. به عبارت بهتر گیربکس CVT به دلیل بهره گیری از سیستم تسمه و پولی به جای دنده، می تواند وجود هزاران ضریب دنده متفاوت را شبیه سازی کرده و در هر لحظه از رانندگی در ضریب مناسب با شرایط بخصوص آن لحظه قرار بگیرد. این گیربکس ها با کمک همین طراحی می توانند تا میزان نسبتا قابل توجهی بر میزان مصرف سوخت خودروهای اقتصادی مجهز به پیشرانه های کم حجم تاثیر بگذارند.

به این ترتیب میراژ با کمک گیربکس اتوماتیک CVT خود مصرف سوخت حدود 4.6 لیتر در هر صد کیلومتر را به ثبت میرساند در حالی که پیکانتو با داشتن پیشرانه ای نسبتا حجیم تر و قدرتمندتر اما تجهیز به گیربکس سنتی تر 4 سرعت اتوماتیک، مصرف سوختی برابر با 5.3 لیتر در هر یکصد کیلومتر به همراه دارد. شاید اختلاف مصرف سوخت 0.7 لیتری بین دو خودرو در دراز مدت بسیار مهم جلوه کند اما حقیقت آن است که این اختلاف به اندازه ای ناچیز است که نمی تواند به عنوان فاکتور اساسی در انتخاب میان این دو خودرو عمل کند. بدتر آن که استفاده از گیربکس CVT تا حدود قابل توجهی بر کیفیت سواری میراژ تاثیر می گذارد. گیربکس های CVT به صورت ذاتی در انتقال نیرو تنبل و کند عمل می کنند. اگرچه این موضوع پدیده ای کاملا طبیعی و از نقاط ضعف هر گیربکس CVT به شمار می آید اما این حقیقت در ایران هنوز به خوبی جا نیفتاده و ایرانیان نتوانستند با این نوع گیربکس‌ها به خوبی ارتباط برقرار کنند.

تاثیر منفی کند بودن و تنبلی این گیربکس‌ها در کنار گشتاور تولیدی کمتر پیشرانه میراژ باعث می‌شود که این خودرو در طی حدود 13.8 ثانیه به تندی 100 کیلومتر بر ساعت دست یابد درحالی که پیکانتو با گیربکس نسبتا قدیمی تر 4 سرعت اتوماتیک می تواند همین عملیات را در 12.9 ثانیه به پایان برساند که البته قوی تر بودن پیشرانه آن نیز در این میان بی تاثیر نیست. اختلاف حدود 1 ثانیه ای در زمان دستیابی به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت درست همانند اختلاف مصرف سوخت 0.7 لیتری در حقیقت موضوعی مهم و چشمگیر نیست اما نکته نه چندان دلچسب رفتار رادیکال میراژ با گیربکس CVT در مقایسه با رفتار اسپرت تر پیکانتو با گیربکس سنتی 4 سرعته است.

نمای داخلی میتسوبیشی میراژ 2016

نتیجه گیری

موضوع مورد بررسی این مقاله مقایسه‌ای تنها به انتخاب بین کیا پیکانتو یا میتسوبیشی میراژ منتهی نمی شود. حقیقت آن است که در جامعه ایران، خودرو (مخصوصا از نمونه‌های وارداتی آن) کالایی گران قیمت به شمار می‌آید در حالی که حتی با در نظر گرفتن قیمت 3 هزار تومانی واحد سوخت، بنزین همچنان کالایی نسبتا ارزان قیمت به شمار می آید که تامین اندک اندک آن ساده تر از پرداخت هزینه نسبتا گزاف برای خودروهایی کوچک و جمع و جور از کلاس هاچبک های وارداتی است. چه پیکانتو و چه میراژ، هر دو در زمان عرضه به بازار ایران، خودروهای نسبتا گران قیمتی به شمار می آمدند. قیمت این خودروها تا جایی بالا بود که مالکان احتمالی در عوض خرید این ریزجثه های کم مصرف ترجیح دادند به سراغ خودروهای هم رده یا کمی گران قیمت تر اما بزرگ تر، جادارتر و کاربردی تر برای خانواده های ایرانی بروند چرا که همان اندازه که میراژ و پیکانتو در ترافیک های شهری گیر می کنند، خودروهای بزرگ تر نیز به همان اندازه درگیر قفل های ترافیکی می شوند.

به عبارت دیگر خودروهای ریزجثه‌ای چون پیکانتو و میراژ با داشتن طول کمتر از 4 متر آن اندازه که از امنیت، آسایش، توان، لذت سواری و فضای کاربردی خانوادگی می کاهند، از مصرف سوخت و دردسرهای ترافیکی کم نمی‌کنند. در نتیجه خرید این دست خودروها در جامعه بزرگ پسند ایرانی توجیه چندان منطقی پیدا نکرده است و خریداران خودروهای بزرگ تر و راحت تر را به این کم مصرف های ریزه میزه ترجیح داده اند که این مهم در حجم فروش هر دو خودرو و میزان فراوانی آن ها در خیابان های پایتخت به خوبی مشهود است.

در هر صورت واضح است که پیکانتو با داشتن طراحی خارجی و داخلی جذاب تر، پیشرانه قدرتمندتر و سواری لذتبخش تر، گزینه برتری در برابر میراژ به حساب می آید که بدون شک فشار بیشتری نیز بر جیب مبارک مالک احتمالی آن خواهد آورد.

نویسنده: شهاب انیسی