همه چیز درباره خودروهای دیزلی

خودروهای دیزلی در کنار ماشین‌هایی که با بنزین کار می‌کنند، امروزه به یکی از پرطرفدارترین انواع اتومبیل‌های معمول و پر مصرف در سطح جهان تبدیل شده‌اند.

خیلی ساده بگوییم، ماشین‌هایی که دیزلی هستند بر خلاف ماشین‌هایی که بنزینی‌اند، برای سوخت نیاز به جرقه ندارند و در عوض این کار را به وسیله فعل و انفعالات شیمیایی و هوای فشرده شده به همراه فشار و دمای معین انجام می‌دهند‌.

بسیار پیش آمده تا افرادی که قصد خرید و فروش اتومبیل را دارند، شروع به تحقیق و شناخت درباره خودروهای مختلفی همچون دیزلی و یا بنزینی می‌کنند و به همین خاطر ما امروز می‌خواهیم تا هر آن چه را که لازم است تا درباره خودروهای دیزلی بدانید را برایتان در این مقاله به رشته تحریر دربیاوریم.

تاریخچه خودروهای دیزلی

یک مهندس و مخترع آلمانی به نام رودولف دیزل، در سال 1878 درست قبل از این که دست به اختراع یکی از مهم‌ترین اختراعات دنیا بزند، به مدرسه پلی تکنیک آلمان رفت و در آنجا با مباحثی همچون پیشرانه‌های بنزینی و موتورهای بخار آشنا شد.

دیزل همیشه به این فکر می‌کرد که این مباحث کامل نیستند و به همین خاطر به این فکر افتاد تا پیشرانه‌ای (Propulsion) متفاوت و کامل را بسازد که مشکلات نسخه قبلی خود را نداشته باشد و در عین حال، بازدهی بیشتری هم داشته باشد.

او بالاخره پس از 14 سال موفق شد تا پیشرانه‌ای اختراع کند که در زمان احتراق به جای استفاده از بنزین، از گازوئیل استفاده کند. البته سیستمی که او طراحی کرده بود، اشکالاتی همچون سر و صدای زیاد و آلودگی هوای زیاد را نیز داشت. به همین خاطر هم در ابتدا از پیشرانه‌های دیزلی تنها در کشتی‌ها، اتوبوس‌ها و در نهایت خودروهای بسیار بزرگ و سنگین استفاده شد.

البته با پیشرفت علم و تکنولوژی، مشکلات یاد شده برطرف و پیشرانه‌های دیزلی بهبود پیدا کردند و به این صورت بود که بعدها از آن‌ها در سیستم اتومبیل‌های تولید شده که توسط شرکت‌های بزرگ خودروسازی همچون مرسدس بنز ساخته می‌شدند، استفاده شد‌.

خودروهای دیزلی چگونه کار می‌کنند؟

موتور خودروهای دیزلی با موتور ماشین‌هایی که با بنزین کار می‌کنند، به هم دیگر شبیه هستند و تنها در برخی از موارد با هم متفاوتند. پیشرانه‌های دیزلی مصرف انرژی کمتری دارند و در عوض، نیروی بیشتری هم تولید می‌کنند.

خودروهای دیزلی از نوع موتورهای احتراقی درون سوز هستند و این به آن معناست که ابتدا سوخت وارد سیلندرها و یا به عبارتی دیگر بخش اصلی موتور شده و پس از فعل و انفعالات شیمیایی، شروع به سوختن و تولید انرژی مکانیکی می کند. سپس این انرژی به انتهای پیستون‌ها که به میل لنگ متصل است، می‌رود و بعد باعث به وجود آمدن حرکتی به صورت رفت و برگشتی می‌شود که در نهایت باعث به وجود آمدن حرکات دورانی و چرخشی در میل لنگ می‌گردد. همین حرکات میل لنگ هم به واسطه وجود دیگر مکانیزم‌ها، به چرخ‌ها منتقل شده و در نهایت، ماشین شروع به حرکت می‌کند.

از نقاط قوت موتورهای دیزلی این است که از آنجایی که سوخت در داخل سیلندرها می‌سوزد، احتراقی که در درون ایجاد می‌شود، انرژی کمتری صرف می‌کند. همچنین همه‌ی این فعل و انفعالات در یک محل اتفاق میفتد و نتیجه هم به صرفه‌تر است و هم انرژی بیشتری تولید می‌کند.

موتورهای دیزلی به دو نوع، دو زمانه و چهار زمانه تقسیم می‌شوند که البته هر دو مدل، بر اساس چهار عمل اصلی که به ترتیب عبارتند از: مکش، تراکم، انفجار و تخلیه عمل می‌کنند‌. فقط ممکن است که بر اساس نوع موتور، این مراحل با هم و یا جدا جدا صورت بپذیرند.

سوخت خودروهای دیزلی، گازوئیل است و نسبت به دیگر سوخت‌ها، روغنی و سنگین‌تر است. همچنین دیرتر تبخیر شده و نقطه جوش آن نسبت به آب، بالاتر است.

با تمامی این تفاسیر، ماشین‌هایی که با موتور دیزلی کار می‌کنند علاوه بر تمامی مزایایی که دارند، معایبی همچون انتشار آلاینده‌ها و افزایش آلودگی هوا را دارند که این روزها بسیار مورد توجه ریز گردهای مختلف قرار گرفته است.

تفاوت خودروهای دیزلی و بنزینی

بالاتر اشاره کردیم که هم خودروهای بنزینی و هم دیزلی به یکدیگر شباهت دارند و تنها در برخی جهات با هم متفاوت هستند. با این که هر دو پیشرانه، انرژی لازم را از طریق انفجارهای کنترل شده و کوچک به وجود می‌آورند اما با این حال تفاوت اصلی که دارند، شیوه‌ای است که به وسیله آن، احتراق را در محفظه سیلندر ایجاد می‌کنند.

در ماشین‌هایی که با موتورهای دیزلی کار می‌کنند، همان ابتدا هوا متراکم شده و سپس به داخل محفظه سیلندر تزریق می‌شود اما در پیشرانه‌هایی که بنزینی هستند، همان اول اکسیژن و سوخت با یکدیگر ترکیب شده و بعد در محفظه سیلندر مخلوط می‌شوند و بعد به وسیله پیستون متراکم شده و در بالاترین نقطه‌ای که پیستون حرکت می‌کند، شمع جرقه می‌زند و احتراق ایجاد می‌شود.

همچنین در موتورهای دیزلی، نسبت تراکم حجم محفظه احتراق بسیار بیشتر از موتورهای بنزینی است. این عدد در پیشرانه‌های دیزلی 20 به 1 است و این در حالیست که در پیشرانه‌های بنزینی، همین نسبت 9 به 1 است. این اعداد نشان می‌دهند که در ماشین‌هایی که دیزلی هستند، هوا در حد زیادی متراکم می‌شود و در نتیجه، فشار زیاد شده و دمای هوا به قدری بالا می‌رود که گازوئیل مشتعل می‌شود.

همچنین همیشه حجم ورودی هوا در موتورهای دیزلی ثابت است و تنها از طریق یک دریچه وارد می‌شود و این در حالی است که در خودروهایی که با بنزین کار می‌کنند، با توجه به وضعیت گاز، حجم هوایی که وارد سیلندر می‌شود، متفاوت است.

انواع مختلف خودروهای دیزلی

علاوه بر ماشین‌ها، هنوز هم از موتورهای دیزلی در زیردریایی‌ها، کامیون‌ها، قطارها و کشتی‌ها استفاده می‌شود اما با این حال، در بین خودروهای دیزلی می توانیم به ماشین‌هایی همچون: انواع نیسان، وانت زامیاد، ماکسیما، وانت، تویوتا، انواع ماشین‌های ون، سانی، پژو پارس، فوتون، جیلی امگرند، نیسان پیکاپ، هیوندای، کوییک اتوماتیک، کاپرا دو کابین، مینی‌کوپر، Dodge Journey، مزدا3، سوبارو فراستر، Dodge Dart، GMC Terrain و آئودی R8 TDI اشاره کنیم.

در این‌ مقاله برای شما هر آنچه که لازم بود تا درباره ماشین‌های دیزلی بدانید را به تفصیل بیان کردیم. خودروهای دیزلی مزایای بسیاری دارند که باعث شده تا امروزه به یکی از گزینه‌های خرید مردم‌ مختلف، دربیاید.

پایان تولید و عرضه خودروهای بنزینی و دیزلی هوندا تا سال ۲۰۴۰

هوندا تا سال ۲۰۴۰ میلادی (۱۴۱۹ شمسی) تولید خودروهای بنزینی و دیزلی را متوقف می‌کند. هدف این شرکت، دستیابی به محصولات کربن خنثی و کاملا پاک و با میزان آلایندگی صفر است.

این خبر را توشیهیرو میبه، رئیس خودروسازی هوندا در کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد. طبق اظهارات او، هدف هوندا «پیشرفت در حوزه‌های خودرو، پیشرانه، انرژی و رباتیک» است.

این خودروساز ژاپنی قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ محصولات کربن خنثی را در کارخانه‌هایی با آلایندگی صفر تولید کند. به همین دلیل، تمرکز خود را معطوف به تولید پیشرانه‌های دوستدار محیط زیست و همین طور اصلاح زنجیره تامین از مواد ۱۰۰ درصد با دوام و پایدار می‌کند.

هوندا قبلا اعلام کرده که از سال ۲۰۲۲ فقط خودروهای برقی در بازار اروپا می‌فروشد و از همین امروز، به دنبال برقی‌سازی همه محصولاتش در سراسر جهان است. به همین منظور، تا سال ۲۰۳۰ میلادی، ۴۰ درصد از فروش هوندا سهم خودروهای تمام برقی یا سلول سوختی (FCEV) خواهد بود و تا سال ۲۰۴۰ به ۸۰ درصد می‌رسد و سرانجام در سال ۲۰۵۰ همه خودروهای هوندا برقی می‌شوند.

هوندا برای افزایش کارایی خودروهای خود، در حال تحقیق و پژوهش روی باتری‌های حالت جامد است که ظرفیت بیشتری از باتری‌های لیتیوم یونی دارند و از نیمه دوم دهه ۲۰۲۰ روی محصولات این شرکت نصب می‌شوند.

نویسنده: میلاد قزللو