برترین تویوتاهای تاریخ

شرکت خودروسازی ژاپنی تویوتا (TOYOTA) در سال ۱۹۳۷ میلادی و از سوی کیچیرو تویودا، فرزند بنیانگذار صنایع ریسندگی تویودا (TOYODA)، تاسیس شد. اولین محصول این خودروساز یک سال قبل و زمانی به تولید رسید که برند تویوتا همچنان یکی از زیرمجموعه‌های گروه صنعتی تویودا بود. این خودروساز تا نیمه دوم دهه ۱۹۶۰ میلادی و دوران ورود به بازار بزرگ ایالات متحده آمریکا، عملا خودرو دندان‌گیری در سبد خود نداشت.

با ورود به موقع به بازار دشوار دهه ۱۹۶۰ و ابتدای ۱۹۷۰ آمریکای شمالی، تویوتا فرصت خوبی برای عرض اندام در بازار خودروهای اقتصادی کم‌مصرف روزمره پیدا کرد. جایی که سیاست‌های موشکافانه ژاپنی جا پای مستحکمی برای رشد این برند در آینده صنعت خودرو جهان فراهم آورد.

از آن دوران تا کنون، برند تویوتا فراز و نشیب‌های بسیاری به خود دید اما موفق شد تا در این صنعت سنگین و پیچیده خود را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین خودروسازان تاریخ (از لحاظ حجم فروش) به ثبت برساند. تویوتا امروزه یکی از موفق‌ترین گروه‌های خودروسازی جهان به همراه مجموعه کاملی از زیرمجموعه‌های صنعتی وابسته به صنعت خودرو با عملکرد فعال در سراسر جهان (آمریکا، اروپا، اقیانوسیه و آسیا) است. شهرت امروزی این خودروساز بزرگ همچنان در زمینه تولید انبوه خودروهای اقتصادی روزمره است.

۱۹۶۷-۱۹۷۰ (تویوتا 2000GT)

آیا تا به حال نام مدلی میلیون دلاری میان کلاسیک‌های تویوتا به گوشتان خورده است؟ در مورد نیسان چطور؟ یا به صورت کلی هر خودروساز ژاپنی دیگر؟ پاسخ شما بدون شک خیر است چرا که خودروسازان ژاپنی در دوران کلاسیک از دیدگاه توانمندی در صنعت خودروسازی به آن اندازه که باید و شاید پیشرفته نبودند که بتوانند در حوزه خودروهای توانمند و خاص عرض اندام کنند. به همین دلیل ژاپن امروز، محصول کلاسیک با ارزش مادی در بازه رقم‌های میلیون دلاری در اختیار ندارد.

اما یک استثنا بسیار بزرگ و بسیار مهم در این میان وجود دارد که بدون تردید نظر هر خودرو دوستی را به خود جلب خواهد کرد. این استثنا در حقیقت تنها خودرو کلاسیک ارزشمند میلیون دلاری تاریخ صنعت خودروسازی کشور ژاپن است که از قضا ساخت شرکت تویوتا است. خودرویی اسپرت کوپه با نام 2000GT.

تویوتا 2000GT بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰ و با همکاری مستقیم شرکت موتورسیکلت‌سازی یاماها ژاپن و در قالب یک خودرو تیراژ محدود به تولید رسید تا نشانگر توانایی‌ها و پیشرفت‌های صنعتی شرکت تویوتا در دهه‌های آغازین اوج‌گیری این برند در بازارهای مهم جهان باشد.

پیشرانه ۲.۰ و ۲.۳ لیتری شش سیلندر خطی این خودرو از سوی یاماها طراحی و تولید شد چرا که در آن دوران، تخصص ساخت پیشرانه اسپرت و پرتوان به دلیل محدودیت‌ها و تحریم‌های اعمال شده بر صنعت خودروسازی ژاپن از سوی آمریکا در حقیقت فقط در اختیار موتورسیکلت‌سازان ژاپنی بود.

2000GT در طراحی خود مستقیما از جگوار E-Type اسطوره‌ای الهام گرفت و به دلیل داشتن وزن بسیار کم معادل ۱۱۲۰ کیلوگرم، تقسیم وزنی بسیار عالی از لحاظ مهندسی پیشرانه جلو و وسط/متحرک عقب (RMR) و البته تیراژ تولید محدود به ۳۵۱ دستگاه، برای تویوتا بسیار گران‌قیمت و حدود سه برابر یک جگوار E-Type دوازده سیلندر آب خورد.

تویوتا 2000GT تنها قادر به تولید حدود ۱۵۰ اسب بخار قدرت و ۱۷۵ نیوتون.متر گشتاور بود اما اولین خودرو ژاپنی محسوب می‌شد که از سیستم فرمان دندانه-شانه، دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) و ترمزهای دیسکی مجهز به بوستر بهره می‌گرفت. همچنین به دلیل ثبت رکورد‌های متعدد سرعت و استقامت در آزمون‌های متعدد انجام شده بر این ساختار فنی، 2000GT به تنها خودرو کلاسیک ساخت کشور ژاپن بدل شد که نسخه‌های امروزی آن حدود یک میلیون دلار قیمت می‌خورند.

۱۹۹۴-۱۹۹۸ (تویوتا سوپرا MK4)

باید اعتراف کنیم که مجموعه فیلم‌های سینمایی که در ارتباط با صنعت خودروسازی به تولید می‌رسند، تاثیر شگرفی بر روح و روان خودرو دوستان و در نهایت بر فرهنگ خودرویی یک کشور می‌گذارند. از محبوبیت داج چلنجر سفید رنگ ۱۹۷۰ با پیشرانه 426HEMI در فیلم Vanishing Point گرفته تا شهرت تویوتا سوپرا نسل چهارم در اولین قسمت از سری فیلم‌های سریع و خشمگین.

اگر نام تویوتا 2000GT را نشنیده باشید، غیر ممکن است نام مدل معرف سوپرا (Supra) به گوشتان نخورده باشد. خودرویی خوش‌رخ با رنگ آمیزی نارنجی تند در فیلم سریع و خشمگین به رانندگی پائول واکر (Paul Walker) فقید. تویوتا سوپرا نسل چهارم با کد شناسایی فنی A80 و نام عمومی مارک ۴ (MK4) به دلیل استفاده از یکی از مشهورترین پیشرانه‌های تاریخ تویوتا با نام 2JZ به شهرت رسید.

پیشرانه 2JZ را باید در کنار پیشرانه V6 نیسان GT-R، یکی از شاهکارهای طراحی مهندسی ژاپنی دانست. پیشرانه ۳.۰ لیتری خطی 2JZ به دلیل طراحی مهندسی بسیار دقیق و فراتر از حد نیاز (Over Designed)، قادر است تا چند برابر حد استاندارد خود توان و گشتاور تولیدی تولید کند و فشار بسیار زیادی را بدون بروز مشکل تاب آورد. این پیشرانه در نسخه استاندارد بین ۲۲۰ تا ۳۲۵ اسب بخار قدرت و ۲۸۵ تا ۴۵۰ نیوتون.متر گشتاور تولید می‌کرد. اما توان تولید نزدیک به ۲۰۰۰ اسب بخار در نسخه‌های ارتقا یافته و البته حضور آن در صحنه پایانی قسمت اول فیلم سریع و خشمگین با بازی مشترک وین دیزل (دامینیک تورتو) و پائول واکر (برایان اوکانر)، برای این خودرو جایگاهی افسانه‌ای فراهم آورد.

نسل پنجم سوپرا در سال ۲۰۲۰ با همکاری مستقیم تویوتا و بی ام و آلمان به تولید رسید که تنها برخی المان‌های طراحی سوپرا MK4 را با خود به همراه دارد، اما پیشرانه و قوای فنی آن مستقیما از سوی بی ام و تامین می‌شود. این خودرو به دلیل نداشتن اصالت فنی، کیفیت تولید پایین و استفاده از پیشرانه غیر ژاپنی به شدت مورد انتقاد رسانه‌ها و علاقه‌مندان قرار گرفت و هرگز به محبوبیت MK4 نزدیک نشد.

۲۰۰۴-۲۰۰۹ (تویوتا پریوس)

زمانی که شروع به مطالعه این لیست جذاب کردید، هرگز با خود تصور نمی‌کردید که در این میان با نام مدل منفور پریوس (Prius/با تلفظ صحیح پری-یِس) برخورد کنید. اما باید بدانید که مدل پریوس هر چقدر منفور و زشت باشد، باز هم یکی از تاثیرگذار‌ترین محصولات تولیدی تاریخ برند تویوتا به حساب می‌آید.

نسل اول این خودرو در سال ۱۹۹۷ و تنها با تمرکز بر کاهش میزان مصرف سوخت به تولید رسید. در نتیجه این خودرو نه چندان زیبا، نسبتا بی‌کیفیت، تقریبا گران، فاقد آپشن‌های رفاهی و توان فنی درخور توجه بود. به همین دلیل با فروش محدود به ۱۲۳ هزار دستگاه برای نسل اول، این خودرو مورد استقبال قرار نگرفت.

نسل دوم پریوس با کد شناسایی XW20 در سال ۲۰۰۴ روانه بازار شد. این خودرو کیفیت ساخت به مراتب بالاتر و طراحی بسیار زیباتری داشت. ظاهر عجیب و غریب و نه چندان دلچسب خودرو به دلیل الهام‌گیری مستقیم از علم ائرودینامیک و تست‌های تونل باد در طراحی خودرو بود که البته ضریب درگ (Cd./ضریب مقاومت در برابر هوا) برابر با ۰.۲۶ را برای آن به همراه آورد که برای آن دوران خیره‌کننده بود.

مجموع توان خروجی پریوس نسل دوم تنها برابر با ۱۱۰ اسب بخار بود اما در عین حال به باتری‌های جدیدتر و سبک‌تر نیکل-متال مجهز شد و مصرف سوخت نهایی آن تنها برابر با ۴.۳ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر بود. مجموعه ویژگی‌های این مدل پریوس جوایز بین‌المللی بسیاری برای آن به ارمغان آورد و رقم فروش جهانی خیره کننده ۱.۲ میلیون دستگاهی را برای نسل دوم پریوس رقم زد.

پریوس اولین خودرو هیبرید موفق در مقیاس تولید انبوه در جهان است. امروزه نه تنها بسیاری از خودروسازان جهان به تولید انواع خودروهای هیبرید روی آورده‌اند بلکه پریوس همچنان به عنوان پیشتاز‌ترین هیبریدی جهان، به زودی تولید پنجمین نسل خود را جشن خواهد گرفت.

۱۹۸۴-۱۹۸۹ تویوتا MR2

شرکت خودروسازی تویوتا در هر سگمنتی از صنعت خودروسازی از زاویه دید اقتصادی دست داشت. خودرو اسپرت دو نفره جمع و جور اقتصادی این خودروساز در سال ۱۹۸۴ با نام MR2 روانه بازار شد که تا حدود زیادی نزدیک به خودروهای سگمنت کی‌کار (Kei Car/سگمنت خودروهای بسیار کوچک شهری منحصر به بازار داخلی ژاپن) به نظر می‌آمد.

MR2 اولین خودرو ژاپنی موتور عقب در مقیاس تولید انبوه بود، اما تکنولوژی‌های تولید این خودرو به همین ختم نشد. تویوتا برای تولید هرچه ساده‌تر MR2 ساده‌ترین اصول طراحی ظاهری و فنی را پیاده کرد. در هر چهار چرخ از سیستم تعلیق مستقل مکفرسون استرات بهره گرفت و ترمز‌های هر چهار چرخ را به نمونه دیسکی مجهز کرد. همچنین برای فشرده‌سازی بیشتر، پیشرانه را به صورتی عرضی در محفظه پشت اتاق خودرو قرار داد.

پیشرانه ۱.۶ لیتری MR2 در نسخه مجهز به سوپرشارژر قادر به تولید قدرت قابل توجه ۱۴۵ اسب بخار و گشتاور ۱۹۰ نیوتون.متر بود. از آنجایی که این مدل تنها حدود ۱۱۳۰ کیلوگرم وزن داشت، قادر بود در کمتر از ۷.۰ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد که در آن دوران بسیار خیره‌ کننده بود.

تویوتا MR2 تقریبا به موازات خودروهای هم کلاسی چون پونتیاک فییِرو (Fiero)، فولکس واگن شیراکو و فیات X1/9 به تولید رسید اما در عمل از همه این خودروها قدرتمندتر بود و سواری درخوری به همراه داشت. ساختار طراحی تویوتا MR2 به نوعی تعبیر ژاپنی ذهنیت مهندسی لوتوس انگلستان، از نگاه سامورایی‌های آسیای شرقی بود.

۱۹۹۰-۱۹۹۷ تویوتا لندکروزر سری ۸۰

نام لندکروزر (Land Cruiser) از ابتدای دهه ۱۹۵۰ میلادی و با کپی‌برداری مستقیم از جیپ‌های نظامی جنگ جهانی دوم از سوی تویوتا بر سر زبان‌ها افتاد. این مدل با تولید سری ۴۰ (J40) با تکیه بر تکنولوژی طراحی آمریکایی پیشرانه‌های سری F، به جایگاه قابل قبولی دست یافت، اما خود تویوتا تا زمان تولید سری ۵۰ (J50) این محصول را شاسی بلند خطاب نکرد.

دقیقا سه دهه پس از آغاز تولید سری ۴۰، تویوتا سری ۸۰ (J80) جدید را روانه خط تولید خود کرد که در حقیقت چهارمین نسل رسمی لندکروزر به حساب می‌آمد. سری ۸۰ مستقیما سبک طراحی نسخه فیس لیفت شده سری ۶۰ را به عنوان الهام اصلی طراحی در پیش گرفته بود اما این سبک طراحی با ورود به دهه ۱۹۹۰، بسیار سوهان خورده و جا افتاده بود. نمای داخلی و خارجی خودرو بسیار بهبود یافته و با مدرنیته این دهه هماهنگ شده بود.

تویوتا زیرمجموعه لوکس‌ساز لکسوس (Lexus/با تلفظ لِکسِس) را در سال ۱۹۹۸ معرفی کرده بود و به همین دلیل این شاسی بلند جدید و خوش‌رخ، به برترین کاندید برای معرفی اولین شاسی بلند رسمی برند لوکس لکسوس بدل شد. سری ۸۰ همچنان بر پیشرانه تغییر یافته سری F (با کد 3F-E) متکی بود که به دلیل داشتن طراحی ابتدایی آمریکایی، به داشتن دوام و استقامت بسیار زیاد شهرت داشت. ترکیب ویژگی‌های فنی برتر و دوام خیره‌کننده این پیشرانه ۴.۰ لیتری شش سیلندر در کنار سیستم انتقال نیرو دو دیفرانسیل و توان آفرود بسیار عالی در شرایط حمل راحت و آسوده سرنشینان، از سری ۸۰ یک شاسی بلند قابل و ستودنی ساخت.

اگرچه نسخه لکسوس سری ۸۰ با نام LX 450 از پیشرانه پیشرفته‌تر ۴.۵ لیتری شش سیلندر 1FZ بهره می‌گرفت، اما در عمل چندان متمایز، خاص یا پیشروتر از سری ۸۰ استاندارد نبود. در نتیجه سری ۸۰ به یکی از برترین محصولات کلاس شاسی بلند در سبد محصولات تویوتا بدل شد که آهسته و پیوسته پای نام لندکروزر را در میان شاسی بلندهای پریمیوم بازار جهان باز کرد.

۱۹۹۷-۲۰۰۵ تویوتا تاکوما/ هایلوکس

تویوتا نام هایلوکس را از سال ۱۹۷۲ در میان خودروهای تجاری سبک خود در سگمنت وانت کار در سبد محصولات خود داشت. اما این محصول تا زمان ورود به نسل سوم هرگز به عنوان یک وانت دو دیفرانسیل و با ذهنیت باربری آفرودی به تولید نرسیده بود. متاسفانه هایلوکس همانند برخی دیگر از محصولات تویوتا در دوران مدرن کلاسیک، به شدت از کیفیت فنی رنج می‌برد و زنگ زدن و ترک خوردن شاسی در آن یکی از رایج‌ترین ایرادها بود. خوشبختانه با ورود به بازار آمریکای شمالی و انتخاب نام تاکوما (Tacoma) در این منطقه، کیفیت نهایی هایلوکس به شکل شگفت‌آوری رشد کرد.

این خودرو تا زمان تولید نسل هفتم در سال ۲۰۰۴، در حقیقت رقیب وانت‌های سبک کامپکت آمریکایی نظیر شورولت کلورادو، فورد رنجر و نیسان فرانتیر به حساب می‌آمد. نسل ششم این خودرو که در نسخه فیس لیفت در بازار ایران با نام تایگر شناخته می‌شود، یکی از پخته‌ترین طراحی‌های خارجی را با خود به همراه دارد.

هایلوکس تایگر تناسبات طراحی یک وانت را در نسخه فیس لیفت نسل ششم به حد اعلا رساند و در کنار آن، سیستم انتقال نیرو دو دیفرانسیل و پیشرانه‌های با دوامی را به خریداران هدیه داد که این ترتیب منجر به محبوبیت نام تاکوما (هایلوکس) در بازار کشورهای وانت پسند، نظیر آمریکای شمالی شد. تویوتا تلاش کرد تا با مدل تاندرا (Tundra) روایت موفقیت هایلوکس در کلاس وانت‌های کامپکت و سایز متوسط را در کلاس وانت‌های فول سایز نیز تکرار کند. اما قدرت و برتری صنعت وانت‌سازی آمریکایی مانع از موفقیت تاندرا شد و آن جایگاهی که تاکوما به دست آورد، هرگز برای تاندرا فراهم نشد.

هایلوکس از سال ۲۰۱۵ تاکنون، تولید هشتمین نسل خود را تجربه می‌کند و انتظار می‌رود که نسل نهم آن به زودی معرفی شود.

۱۹۹۷ تویوتا سنچری G50

هر خودروساز برای تامین نیاز بخش‌های خصوصی و دولتی در مقیاس بسیار لوکس، یک محصول سوپر لاکچری به تولید می‌رساند که معمولا مورد توجه مقامات رده بالا کشوری یا تاجران و افراد ثروتمند قرار می‌گیرد. این محصول سوپر لوکس برای تویوتا، مدل سنچری (Century/به معنای قرن-صده) است.

نسل اول این خودرو در سال ۱۹۶۷ میلادی و بر پلتفرم تویوتا کراون هشت (Crown Eight) مدل ۱۹۶۴ به بازار عرضه شد و تا سال ۱۹۹۷ همچنان در تیراژ محدود به تولید می‌رسید. نسل دوم اما در سال ۱۹۹۷ با حفظ شباهت‌های ظاهری به نسل اول روانه بازار شد. تمایز مهم آنجا است که نسل دوم حالا به جای پیشرانه V8، از یک پیشرانه ۵.۰ لیتری V12 بهره می‌گرفت تا اولین و تنها خودرو ژاپنی موتور/جلو متحرک عقب با پیشرانه V12 و اولین محصول تاریخ تویوتا با پیشرانه V12 باشد.

اما این پیشرانه خاص تنها قادر به تولید ۲۹۵ اسب بخار قدرت بود چرا که این تنها به منظور ایجاد کمترین صدا و لرزه و انتقال بیشترین میزان لذت و آرامش به سرنشینان طراحی شده بود و از همان ابتدا قرار نبود پیشرانه‌ای قدرتمند و تیز و بز باشد. در عوض، توجه تویوتا به جزئیات به کار گرفته در نمای خارجی و فضای داخلی این خودرو سوپر لوکس به اندازه‌ای زیاد بود که پوشش دادن همه آن‌ها به تنهایی نیازمند یک مقاله کاملا مجزا است.

سنچری نسل دوم تا سال ۲۰۱۶ بر خط تولید قرار داشت و در مجموع در تیراژ سفارشی و بسیار محدود ۹ هزار و ۵۷۳ دستگاه به تولید رسید. نسل سوم سنچری در سال ۲۰۱۸ به بازار معرفی شد که المان‌های طراحی دو نسل پیش از خود را به خوبی حفظ کرده است، اما دیگر از پیشرانه خاص V12 بهره نمی‌گیرد.

۱۹۸۹-۱۹۹۲ لکسوس LS400

نام لکسوس در سال ۱۹۸۸ با نام مدل LS400 استارت خورد. یک سدان فول سایز مجهز به پیشرانه ۴.۰ لیتری V8 که ویژه رقابت مستقیم با رقبای اروپایی وارداتی در بازار آمریکای شمالی طراحی شده بود. LS400 به عنوان اولین محصول لکسوس و با وسواس بسیار زیاد مهندسان تویوتا روانه بازار شد تا با مرسدس بنز W126 کلاس S و بی ام و E32 سری ۷ سرشاخ شود. پیشرانه ۴.۰ لیتری لکسوس LS400 قادر به تولید ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۳۵۰ نیوتون.متر گشتاور بود. این پیشرانه در اتصال به گیربکس اتوماتیک چهار سرعت، سیستم تعلیق مستقل جناغی دوبل با کمک‌های بادی، نه تنها قادر بود طی ۸.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند، بلکه از دیدگاه آسایش سواری و سکوت فضای کابین، از هر دو رقیب ژرمن خود سرتر بود.

لکسوس LS400 در مقایسه با رقبا قادر به دستیابی به سرعت بیشتر بود، وزن کمتری داشت و ضریب درگ آن تنها برابر با ۰.۲۹ بود که از مرسدس بنز و بی ام و بهتر بود. این موضوع باعث شد تا LS400 در رده خودروهای پرمصرف ملزم به پرداخت مالیات سالانه قرار نگیرد. همچنین در همان سال عرضه،LS400  برنده جایزه برترین خودرو سال ژاپن شد.

لکسوس LS400 به مجموعه‌ای از ویژگی‌های رفاهی مجهز شد که در آن دوران تنها در خودروهای بسیار لوکس استفاده می‌شد. با این وجود LS400 در زمره اولین خودروهای لوکسی بود که با ویژگی‌هایی چون ستون فرمان با تنظیم عمق و زاویه به صورت برقی، سیستم ایمنی کیسه هوا، تنظیم برقی ارتفاع پایه کمربند ایمنی و آینه‌ وسط الکتروکرومیک به بازار عرضه شد.

LS400 اولین محصول رسمی برند لکسوس و اولین قدم تویوتا برای معرفی برند انحصاری لوکس‌ساز لکسوس در بازار آمریکای شمالی بود. با این حال کیفیت ساخت بسیار بالا و برتری‌های غیر قابل انکار، این برند را با سرعت خیره کننده‌ای میان لوکس‌سازان قدیمی بازار جهان جای داد.

۲۰۱۰-۲۰۱۲ لکسوس LFA

یک اسپرت کوپه دو نفره حاصل همکاری مستقیم تویوتا و یاماها، اما این بار در ساختار کاملا لوکس برند لکسوس. مدل LFA طراحی خود را از مدل مفهومی LF-A سال ۲۰۰۷ الهام گرفته است. پیشرانه ۴.۸ لیتری V10 این خودرو تولید محدود به صورت کامل از سوی یاماها طراحی و ساخته شده است. به عبارت دیگر، لکسوس LFA یک نسخه مدرن و لوکس از مدل وینتج 2000GT در تناسب با استانداردهای صنعت خودروسازی روز است.

پیشرانه V10 لکسوس LFA مستقیما از سوی یاماها طراحی و تولید شد. این پیشرانه قادر است تا ۹۰۰۰ دور در دقیقه سرعت بگیرد و صدایی مشابه به خودروهای فرمول یک تولید کند. بر اساس ادعای تویوتا، پیشرانه LFA تنها در ۰.۶ ثانیه از حالت دور درجا به دور ۹۵۰۰ (دور کات آف) می‌رسد. این سرعت بسیار زیاد از طریق دورسنج‌های آنالوگ قابل اندازه‌گیری نیست و از همین رو سیستم نشانگر دور موتور در این خودرو از نوع تمام دیجیتال است. این قابلیت عجیب و غریب به کمک انتخاب نوع و تعداد سیلندرهای پیشرانه (V10 بجای V8 یا V12)، استفاده از پیستون‌های فورج آلومینومی، شاتون‌ها و سوپاپ‌های تیتانیومی، سیستم روانکاری کارتر خشک (Dry Sump) و زاویه V بسیار دقیق ۷۲ درجه پیشرانه حاصل شده است. بر اساس ادعا تویوتا، این پیشرانه V10 تنها معادل یک پیشرانه ۳.۵ لیتری 2GR-FE V6 وزن دارد.

این پیشرانه بسیار خاص قادر به تولید قدرتی برابر با ۵۶۵ اسب بخار و ۴۸۰ نیوتون.متر گشتاور است که به گیربکس اتوماتیک شش سرعت نوع AMT و محور عقب خودرو فرستاده می‌شود. با وجود داشتن وزن ۱.۶ تنی، LFA قادر است تا در ۳.۷ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت و در نهایت به بیشینه سرعت ۳۲۵ کیلومتر بر ساعت دست یابد.

لکسوس LFA در تیراژ محدود به ۵۰۰ دستگاه و با رقم فروش آغازین ۳۷۵ هزار دلار به بازار عرضه شد. قیمت یک نسخه کاملا مجهز این خودرو به مرز ۴۰۰ هزار دلار و نمونه‌های تولید محدود خاص، نظیر نسخه ویژه پیست نوربرگرینگ با تیراژ تولید ۶۴ دستگاه، نزدیک به ۵۰۰ هزار دلار بود. همین رقم بسیار بالا و وجود رقبای هم‌توان و ارزان‌تر از برندهای اروپایی و حتی آمریکایی باعث شد که تعداد اندکی از این خودرو بر دستان تویوتا در نمایندگی‌های لکسوس باقی مانده و کسی آن‌ها را خریداری نکند. تویوتا سه دستگاه از نسخه‌های فروش نرفته را در سال ۲۰۱۹ و دو دستگاه دیگر را در سال ۲۰۲۰ به فروش رساند. اما تا پایان ماه سپتامبر ۲۰۲۰، همچنان یک دستگاه LFA صفر کیلومتر بر دستان لکسوس باد کرده بود.

۲۰۱۸ تویوتا کرولا

در میان محصولات پرفروش تویوتا نظیر کمری، RAV4، و تاکوما، نام کرولا (Crolla) به روشنی می‌درخشد. کرولا از سال ۱۹۶۶ در قالب یک خودرو کوچک شهری بر خط تولید تویوتا قرار داشت. کرولا در گذر زمان همواره مسیر بهبود و پیشرفت را در پیش گرفت و هر نسل آن از نسل پیشین برتر و باکیفیت‌تر بود.

این خودرو در سال ۲۰۱۸ برای تولید دوازدهمین نسل خود روانه خط تولید شد تا در سه کلاس سدان، هاچ‌بک پنج درب و استیشن واگن پنج درب به تولید برسد. قیمت عادلانه و اقتصادی، طیف گسترده پیشرانه‌های قابل سفارش از ۱.۲ تا ۲.۰ لیتری بنزینی، دیزل و هیبرید، طراحی بسیار جذاب، گیرا و جوان‌پسند و مخصوصا خارج شدن از آن حس و حال اقتصادی و کسل‌کننده در نسل‌های پیشین، به کرولا کمک کرد تا در سال ۲۰۱۹ با ثبت رکورد فروش یک میلیون و ۱۵۰ هزار دستگاه، عنوان‌دار پرفروش‌ترین خودرو جهان باشد.

تویوتا کرولا نسل دوازدهم با ارائه توان ۱۷۰ اسب بخار و گشتاور ۲۰۵ نیوتون.متر در نسخه ۲.۰ لیتری به همراه دو انتخاب گیربکس شش سرعت دستی و گیربکس CVT، دست مشتری را برای کسب سواری نیمه اسپرت اما لذت‌بخش در یک خودرو روزمره اقتصادی باز گذاشته است. از این رو کرولا با داشتن قیمتی رقابتی (کمتر از ۲۰ هزار دلار) و دوامی درخور توجه، به یکی از برترین گزینه‌های روزمره و مناسب خانواده‌ها تبدیل شد و از همین رو توانست رکورد فروش در بازار جهانی را بشکند.

نویسنده: شهاب انیسی