کادیلاک ایران (سویل)؛ بررسی جامع و مشخصات فنی

اگر بخواهیم در نمودار نوسانی پیشرفت و پس‌رفت صنعت خودروسازی ایران تنها به یک نقطه عطف و تاریخ‌ساز به‌عنوان مهم‌ترین زمان تحول در این صنعت اشاره کنیم، بدون تردید دوران و مونتاژ خودروهای آمریکایی از برند جنرال موتورز آمریکا، مهم‌ترین دوره و تولید داخلی کادیلاک سِویل، مهم‌ترین محصول آن بازه از زمان است.

کادیلاک سویل با نام داخلی کادیلاک ایران، محصول شرکت خودروسازی جنرال موتورز-ایران (GM-Iran/شرکت سهامی جیپ سابق و پارس خودرو امروزی) است که در تیراژی نسبتا محدود به‌صورت مونتاژی روانه بازار ایران شد.

طراحی ظاهری کادیلاک ایران (سویل)

سویل (Seville) نام یکی از استان‌های جنوبی کشور اسپانیا است که به داشتن تاریخچه غنی و گنجینه آثار معماری و هنری مشهور است. این نام در ابتدا به‌عنوان یک تریم (تیپ) برای مدل پرآوازه الدورادو (در اسپانیایی به نام شهر گمشده/شهر طلا) انتخاب شد، اما در میانه دهه ۱۹۷۰ میلادی، به‌عنوان یک محصول مستقل از سری کوچک‌شده و جدید کادیلاک به بازار راه یافت.

نام بامسمای سویل نیازمند محصولی کاملا متمایز و مدرن بود. در نتیجه شاهکار طراحی جعبه‌ای و کاملا آمریکایی سویل از سوی بیل میچل، شاگرد استاد بزرگ طراحی صنعتی جهان، هارلی اِرل انجام گرفت. هدف کادیلاک از تولید سویل هماهنگی با دشواری‌های جدید صنعت خودروسازی در دهه ۱۹۷۰، یعنی افزایش قیمت حامل‌های انرژی، افزایش حق بیمه، استانداردهای جدید آلایندگی و ورود رقبای سایز کوچک اروپایی به بازار آمریکا بود.

در نتیجه سویل به عنوان یک سدان سایز متوسط روانه بازار شد که برای آمریکایی‌های کِشتی‌پسند، یک افت چشم‌گیر در ابعاد خارجی بدنه را به همراه داشت. طراحی کلی بدنه یک مستطیل پهن و نسبتا بزرگ با گوشه‌های تیز و خطوط شکسته بود. سایر بخش‌های بدنه از جمله بخش جلو خودرو با چهار چراغ مستطیلی، جلوپنجره بزرگ کرومی، چراغ‌های مستطیلی عقب، شکست زاویه سقف در ستون C، همگی منطبق با اصول طراحی جعبه‌ای سویل پیش رفته و مجموعه هماهنگی از خطوط و زاویه‌های تند را تشکیل دادند که تنها المان قوس‌دار و نرم آن در طاق گلگیرهای بیرون‌زده خلاصه می‌شد.

ساختار کشیده کاپوت و صندوق کوتاه بر اساس سبک طراحی کاملا آمریکایی برای کادیلاک سویل حفظ شد تا نتیجه نهایی یک محصول کوچک‌‌شده اما مدرن و منطبق بر استاندارهای روز جهان و سلیقه خریداران جوان‌تر باشد. بااین‌حال سویل با داشتن طول قابل توجه نزدیک به ۵.۲ متر و عرض ۱.۸۱ متر، در استانداردهای امروزی یک سدان در حد و اندازه نزدیک به کلاس فول‌سایز به حساب می‌آید. فاصله محورها در این خودرو برابر با ۲.۹ متر، تقریبا با سری خودروهای سدان کشیده امروز بازار جهان برابری می‌کند که معمولا با نام محور بلند یا اتاق کشیده شناخته می‌شوند.

طراحی داخلی کادیلاک سویل (ایران)

نمای داخلی کادیلاک ایران نه‌تنها از المان‌های معرفی‌شده بر اساس استانداردهای روز خودروسازی الهام گرفته بود، بلکه برخی اصول طراحی آمریکایی قدیمی را نیز با خود به همراه داشت. بر اساس سبک طراحی بیرونی، نمای داخلی کادیلاک سویل (ایران) نیز مملو از قطعات مستطیل شکل و زوایای تیز است.

ساختار افقی داشبرد بدون برجستگی یا فرورفتگی، کلاستر آنالوگ مستطیلی خطی، دریچه‌های مستطیلی سیستم تهویه مطبوع، غربیلک فرمان مستطیل‌شکل، مجموعه کنسول کنترلی بسیار پیچیده در سمت چپ فرمان، صندلی یک‌تکه جلو به همراه زیردستی‌های تاشو، تریم تزئیناتی طرح چوب و از همه مهم‌تر، تریم تزئیناتی رنگی کابین که به‌صورت سرتاسری با پوشش صندلی‌ها و رنگ متریال داخلی کابین هماهنگ بوده و جلوه خیره‌کننده‌ای ارائه می‌دهد.

کادیلاک ایران (سویل) روی پلتفرم مونوکوک K جنرال موتورز بنا شد. پلتفرمی که از دیدگاه طراحی نزدیکی بسیار زیادی به پلتفرم X به‌کاررفته در بیوئیک اسکایلارک (بیوئیک ایران) و شورولت نووا (شورولت ایران) و همچنین پلتفرم F شورولت کامارو و پونتیاک فایربرد داشت، اما در عین حال همگی با یکدیگر متمایز هستند.

در نتیجه مهم‌ترین المان تحت تاثیر قرارگرفته در این پلتفرم جدید، کاهش قابل توجه از فضای نشیمن ردیف دوم و فضای صندوق بود که در قیاس با کشتی‌های خیابانی تولیدی آن دوران برند کادیلاک، بسیار کوچک و فشرده به نظر می‌رسید.

مشخصات فنی کادیلاک ایران (سویل)

جای تردید ندارد که یکی از بزرگ‌ترین المان‌های متمایزکننده سویل از سایر محصولات تولیدی دوران، بخش قوای محرکه این خودرو بود. دو پیشرانه ۵.۷ لیتری V8 از خانواده بلوک کوچک جنرال موتورز (از برند اولدزمبیل) برای سویل انتخاب شد. یک نمونه بنزینی و دیگری از نوع دیزل.

نسخه بنزینی گزینه برتر و قدرتمندتر به حساب می‌آمد، چرا که به سیستم پاشش سوخت انژکتوری مجهز بود. سیستم پاشش سوخت انژکتور در آن دوران به‌هیچ عنوان جدید به حساب نمی‌آمد. این سیستم از دهه ۱۹۵۰ میلادی از سوی آمریکا و آلمان در صنعت خودروسازی به‌کار گرفته شده بود، اما آنچه سویل را از رقبای اروپایی متمایز می‌کرد، کنترل تمام الکترونیکی و دیجیتال سیستم پاشش سوخت کادیلاک سویل به کمک یک کامپیوتر (ECU) بود. در حالی که رقبای اروپایی نظیر مرسدس بنز هنوز از نمونه کنترل مکانیکی بهره می‌گرفتند.

این سیستم اگرچه به پیچیدگی مجموعه فنی افزود، اما با افزایش قابل توجه در قدرت خروجی و کاهش چشم‌گیر از آلایندگی و مصرف سوخت همراه شد. همچنین کادیلاک سویل به لطف دیجیتال بودن سیستم کنترلی پاشش سوخت، از معدود خودروهای آن دوران بود که توانایی نمایش میزان مصرف سوخت لحظه‌ای به راننده را داشت. گیربکس خودرو طبیعتا از نوع اتوماتیک و از سری توربو هایدراماتیک ۴۰۰ (GM TH400) جنرال موتورز انتخاب شد که گشتاور را به محور عقب خودرو منتقل می‌کرد.

این خودرو اگرچه توانایی دود کردن تایرهای عقب و اجرای حرکات نمایشی نظیر اجرای دونات را دارد، اما ستاپ آن با تمرکز بر آسایش سواری و نرمی انجام گرفته بود. در نتیجه تایرهای بسیار بزرگ خودرو بر ریم‌های ۱۶ اینچ سوار شده و محور عقب نیز همانند خانواده پونتیاک، به میل موج‌گیر و دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) مجهز شد.

مشخصات کلی

ابعاد و ظرفیت ‌ها

آپشن‌های کادیلاک سویل (ایران)

سویل در زمان عرضه به بازار بین‌المللی در سال ۱۹۷۵ میلادی، پس از مدل فول‌سایز دِویل، دومین خودرو پیشرفته و پرآپشن کادیلاک به حساب می‌آمد.

امکانات سویل مواردی چون سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری دیجیتال، کامپیوتر سفری، سیستم تخمین مسافت قابل پیمایش و مصرف سوخت لحظه‌ای، سیستم رادیوپخش با آنتن برقی، گیربکس اتوماتیک، ترمز‌های دیسکی در هر دو محور (مدل پایین مونتاژی از نوع کاسه‌ای)، کروز کنترل، فرمان هیدرولیک حساس به سرعت، بوش‌های استاندارد از جنس پلی‌اورتان برای سیستم تعلیق، دیفرانسیل لغزش محدود کلاچ‌دار (LSD)، سیستم روشنایی فیبر نوری، صندلی‌های برقی ردیف جلو، سیستم تهویه مطبوع الکترونیکی، سیستم تنظیم ارتفاع اتوماتیک محور عقب (Self-Level)، تریم داخلی رنگی، پوشش چرمی سقف، آینه‌های جانبی با تنظیم برقی بالابر برقی تمام شیشه‌ها، قفل مرکزی و گرم‌کن شیشه عقب است که حتی برای استانداردهای امروزی نیز قابل توجه به حساب می‌آید.

به همین دلیل تولید سویل در بازار ایران، آن هم با نام تغییریافته و ایرانی کادیلاک ایران، نقطه عطف بزرگی در زمینه توانایی‌های فنی و سیاسی صنعت خودروسازی کشور به حساب می‌آمد.

مزایای کادیلاک ایران

+ پرستیژ و ابهت آمریکایی

+ لوکس‌گرایی قابل توجه به نسبت سال تولید

+ توان فنی قابل قبول

+ سواری بسیار دلچسب

معایب کادیلاک سویل

– قیمت نهایی قابل توجه در نسخه‌های سالم

– هزینه‌های بالای تعمیرات

– تیراژ محدود مونتاژ

قیمت کادیلاک ایران در بازار

کادیلاک سویل یکی از معدود خودروهای آمریکایی بسیار گران‌قیمت بازار مونتاژی‌های کلاسیک ایران است. اگر گزینه‌های وارداتی تیراژ محدود آمریکایی را کنار بگذاریم، لقب گران‌قیمت‌ترین خودرو مونتاژی آمریکایی بازار ایران به کادیلاک سویل خواهد رسید.

آنچه کادیلاک ایران (سویل) ارائه می‌دهد، ترکیبی از کلاس و پرستیژ اجتماعی، هویت کلاسیک و توان فنی آمریکایی است که در گزینه‌های دیگر نظیر کاپریس یافت نمی‌شود. داشتن سیستم‌های الکترونیکی و فنی پیچیده نظیر سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری دیجیتال، سیستم روشنایی فیبر نوری و تنظیم ارتفاع محور عقب با توجه به عدم دسترسی عمومی به مکانیک خبره برای سرویس این ویژگی‌ها، تملک سویل را دشوار ساخته است.

از طرف دیگر بین سال‌های ۱۳۵۵ تا حدود ۱۳۶۵، تعداد حدود ۳هزار دستگاه سویل در ایران مونتاژ شد. این مهم به‌خودی خود رقم بسیار کمی به حساب آمده و امروزه تملک یک نسخه سالم و سلامت آن می‌تواند حداقل بین یک تا ۲ میلیارد تومان برای مشتری آب بخورد.

این خودرو تنها محصول کادیلاک است که در خارج از خاک ایالات متحده آمریکا مونتاژ شده است.

نویسنده: شهاب انیسی