شورولت ایران (نُوا)؛ بررسی جامع و مشخصات فنی

در میان تمام گزینه‌های مونتاژی صنعت خودروسازی ایران، جایگاه سوم خودروهای سواری برتر پس از کادیلاک سویل و بیوئیک اسکایلارک، بدون تردید در اختیار شورولت نووا (Nova) نسل چهارم تعلق دارد. خودرویی که زاده ترکیب پلتفرم کوچک‌شده جنرال موتورز در دهه ۱۹۷۰ میلادی، پیشرانه اقتصادی و هزینه‌های نگهداری بسیار پایین بود. گزینه‌ای که در بازار ایران به عنوان یک خودرو رایج مردمی اما با امکانات رفاهی فراتر از استانداردها تولید و مونتاژ شد.

معرفی شورولت نووا

شورولت نوا در بازار آمریکا، در اصل نام یکی از تیپ‌های پرفروش و محبوب شورولت شِوی ۲ (Chevy II) بود. نامی که پس از سال ۱۹۶۸ به صورت رسمی جانشین نام کلی مدل شد و از آن پس در ذهن علاقه‌مندان صنعت خودروسازی آمریکا با نام انحصاری نووا نقش بست.

نووا از ابتدای دهه ۱۹۶۰ میلادی تا ۱۹۸۸ در پنج نسل مختلف به تولید رسید که چهار نسل ابتدایی آن از کلاس کامپکت (سایز کوچک) بودند. مشهورترین نسل شورولت نوا نمونه اسپرت سبک‌وزن و توانمند نسل سوم است که تنها به تعداد انگشت‌شمار پا به بازار وارداتی‌های ایران در دوران پهلوی گذاشت.

اما نسل چهارم نووا به موازات بیوئیک اسکایلارک (بیوک ایران) و کادیلاک سویل (کادیلاک ایران) در کارخانه جنرال موتورز ایران (GM-Iran/پارس خودرو امروزی) و تنها در نسخه سدان به تولید رسید و از شباهت‌های طراحی و فنی بسیار زیاد با دو خودرو یادشده برخوردار است. اگرچه از نووا سدان به عنوان ارزان‌ترین خودرو سواری آمریکایی یاد می‌شود، اما نمونه وارداتی کوپه و هاچ‌بک آن در زمره خودروهای گران‌قیمت آمریکایی قرار می‌گیرند که بعضا گران‌تر از کادیلاک سویل سرحال رقم می‌خورد.

بسیاری از رسانه‌های ایرانی، این نام را به‌صورت نوا نگارش می‌کنند که کاملا اشتباه و با تلفظ صحیح کلمه Nova در تضاد است. این نام به صورت نو-وا خوانده شده و نووا نوشته می‌شود.

طراحی ظاهری شورولت نوا

اگر اندکی با صنعت خودروسازی کشور و نسخه‌های کلاسیک آمریکایی موجود در ایران آشنا باشید، به سرعت درمی‌یابید که شورولت ایران (نوا) از دیدگاه طراحی با برادر قدرتمندتر خود یعنی بیوئیک اسکایلارک مو نمی‌زند.

شباهت طراحی میان دو خودرو از آن‌جایی نشات می‌گیرد که پلتفرم X به کار رفته، طراحی اتاق از فایروال (ستون A) تا انتهای بدنه مونوکوک، کاملا در میان دو خودرو اسکایلارک و نووا مشترک است. اما باید تاکید کرد که طراحی پلتفرم و اتاق کادیلاک سویل و همچنین خانوده کامارو هیچ ارتباطی به نووا و اسکایلارک ندارد.

اشتراک ساختار پایه دو خودرو موجب شد که شورولت بتواند به موازات بیوئیک و تنها از طریق استفاده از طراحی متمایز در ورق‌های بیرونی بدنه شامل سرگلگیرها، سینی عقب و جلو و به‌کارگیری سپرهای متفاوت، سبک طراحی شورولت نوا را از اسکایلارک متمایز کند.

در نتیجه تشخیص تمایز میان اسکایلارک و نووا از نمای جلو و عقب به سادگی ممکن است. جلوپنجره شورولت نوا (ایران) کاملا صاف و دو گوشه بیرونی گلگیرها و سپرهای آن دارای یک زاویه حدود ۴۵ درجه است. چراغ‌های عقب نیز از دو مربع یک اندازه با طلق پلکانی تشکیل شده است.

ساختار طراحی نووا در مدت زمان تولید از میانه دهه ۱۳۵۰ تا نیمه دوم دهه ۱۳۶۰ طراحی بارزی به خود ندید، اما نمونه‌های مدل پایین آن دارای چراغ‌های جلو دایره و نمونه‌های مدل بالا دارای چراغ‌های مستطیل‌شکل هستند.

اما اگر قرار باشد تمایز را از نمای جانبی تشخیص دهید، باید گفت که در هیچ یک از تیپ‌های شش‌گانه نووا (از C1 تا C6)، سقف چرمی وجود ندارد. نه‌تنها سقف تمام نسخه های مونتاژی شورولت نووا در بازار ایران از نوع تمام‌فلزی است، بلکه در محل اتصال ستون C به گلگیر عقب، از یک پلاستیک تزئینی با شکاف‌های افقی بهره می‌گیرد که به‌سادگی تمایز آن با اسکایلارک سقف چرمی و دارای ساختار لوکس‌تر را لو می‌دهد.

طراحی داخلی شورولت ایران

نمای داخلی نووا با اسکایلارک نیز مشترک است. به این معنا که طراحی کلی داشبرد، مجموعه کلاستر ۴قلو، طراحی دریچه‌های خروجی سیستم تهویه مطبوع، طراحی کنسول میانی، صندلی‌ها، پوشش رودری‌ها و ابعاد کابین تماما با اسکایلارک مشترک است.

آنچه متفاوت است شامل کنسول میانی و غربیلک دوشاخه متفاوت مشکی‌رنگ (رنگ ثابت مشکی در تضاد با رنگ تریم داخلی) است. در نتیجه، شورولت نوا چه در نسخه دستی و چه در نمونه اتوماتیک از دیدگاه امکانات رفاهی عرضه‌شده هیچ تفاوتی با اسکایلارک ندارد.

البته باید در نظر داشت که نووا در شش تیپ مختلف از C1 تا C6 به تولید رسید که فول‌ترین تیپ این خودرو نمونه C6 است و از دیدگاه ویژگی‌های رفاهی داخل کابین با بیوک ایران  B3و B4 مو نمی‌زند.

در نتیجه همان ایرادی را که به اسکایلارک وارد است، می‌توان از نووا هم گرفت. تنگ بودن فضای نشیمن ردیف دوم به دلیل وجود تونل انتقال نیرو (پالانی بزرگ وسط کابین) و همچنین فضای صندوق بسیار محدود که تایر زاپاس را نیز در دل خود جا می‌داد.

البته این تنگی فضا از کاهش خیره‌کننده ابعاد شورولت نووا نشات نگرفته بود، بلکه شورولت ایران از ابتدای عرضه خودرویی کوچک و کامپکت به حساب می‌آمد که بر پلتفرم X سوار بود. زمانی هم که این پلتفرم برای نسل سوم بیوئیک اسکایلارک (بیوک ایران) استفاده شد، اسکایلارک با کاهش ابعاد در مقایسه با نسخه‌های پیشین خود مواجه شد.

مشخصات فنی شورولت ایران (نووا)

بزرگ‌ترین و تنها تمایز میان مجموعه فنی نوا و اسکایلارک در بازار ایران، استفاده نووا از پیشرانه بلوک کوچک شش سیلندر خطی (I6) جنرال موتورز با کد شناسایی GM SBC250 است. پیشرانه‌ای که تنها معادل ۴.۱ لیتر حجم دارد و اگرچه کوچک‌ترین پیشرانه قابل عرضه برای نووا در بازار بین‌الملل نبود، اما در میان نسخه‌های شش سیلندر، برترین گزینه به حساب می‌آمد.

حق انتخاب سیستم انتقال نیرو نیز با اسکایلارک هیچ تفاوتی ندارد. گیربکس ۳ و ۴ سرعت دستی و گیربکس ۳ سرعت اتوماتیک با کد شناسایی GM TH350 موسوم به توربو ۳۵۰، دقیقا همان گیربکس اتوماتیکی است که برای بیوک ایران نیز انتخاب شد.

با توجه به توان و گشتاور به مراتب پایین‌تر پیشرانه ۲۵۰ نووا، معمولا احتمال بروز خرابی در گیربکس و دیفرانسیل نووا به مراتب کم‌تر از اسکایلارک است. در نتیجه گیربکس بسیار قدرتمند و با دوام اتوماتیک توربو ۳۵۰ در نووا‌های اتوماتیک معمولا عمر بسیار بیشتری نسبت به اسکایلارک V8 دارد.

یکی از بزرگ‌ترین ایرادهای وارد به نووا، توان فنی بسیار ضعیف پیشرانه ۲۵۰ است که البته از ضریب تراکم بسیار کم آن معادل ۸.۳:۱ (به دلیل استانداردهای آلایندگی EPA دهه ۱۹۷۰ میلادی) نشات گرفت. اما نباید از یاد بزرگ که همین توان و گشتاور پایین‌تر، موجب می‌شود که پیشرانه شش سیلندر نووا به عنوان یک واحد تولید نیرو بسیار ارزان‌قیمت، بسیار بادوام و با مصرف سوخت نسبتا پایین به حساب آید. به این ترتیب که در صورت رانندگی اصولی و سرگاز، مصرف سوخت این پیشرانه با وجود سواری بر پلتفرم و اتاق یکسان با اسکایلارک، در حالت ایده‌آل در حدود ۳ تا ۴ لیتر کم‌تر از پیشرانه ۵.۷ لیتری بیوک ایران باشد.

باقی مقوله‌های فنی نظیر اتاق مونوکوک و نیم شاسی (Sub-Frame)، سیستم تعلیق جناغی دوبل مستقل در محور جلو به همراه ترمز‌های دیسک و محور یکپارچه فعال سوار بر فنرهای شمش در عقب با ترمز‌های کاسه‌ای، همگی با اسکایلارک هیچ تفاوتی ندارد. در نتیجه نه تنها از دیدگاه تریم داخلی، بلکه بسیاری از قطعات مجموعه فنی مستقیما میان نووا و اسکایلارک قابل جایگزینی است.

مشخصات کلی

ابعاد و ظرفیت ‌ها

آپشن های شورولت نووا (ایران)

نووا معمولا به عنوان خودرو رده پایین‌تر و اقتصادی‌تر از اسکایلارک شناخته می‌شود. خودرویی که از سیستم انتقال نیروی ضعیف‌تری بهره گرفته و در نتیجه ارزان‌تر است. اما خوشبختانه در نسخه فول یا تیپ C6، این خودرو هیچ تفاوتی با اسکایلارک فول ندارد.

بنابراین سیستم ترمز بوستردار، فرمان هیدرولیک، شیشه بالابرهای برقی، قفل مرکزی، فن بخارگیر شیشه عقب، گیربکس اتوماتیک، سیستم تهویه مطبوع، صندلی‌های نیمکتی (Bench Seat) یا اسپرت مستقل (Bucket Seat) و تریم رنگی داخلی است.

در نتیجه با داشتن غربیلک فرمان و کنسول وسط تک‌رنگ مشکی (در تمامی تیپ‌ها)، آینه جانبی دستی و نداشتن تریم تزئیناتی چرم سقف، در مقایسه با اسکایلارک اندکی اقتصادی‌تر جلوه می‌کند.

مزایای شورولت نووا

+ دوام فنی عالی

+ مصرف سوخت معقول

+ قیمت نهایی بسیار پایین

+ هزینه نگهداری کم

+ تعمیرات ساده

معایب شورولت ایران

– ضعیف بودن پیشرانه

– فضای داخلی محدود در ردیف دوم و صندوق

– طراحی ساده‌تر از بیوک ایران

– احتمال نیاز به بازسازی

قیمت شورولت ایران (نوا) در بازار

شورولت نووا را باید ارزان‌قیمت‌ترین آمریکایی کلاسیک بازار ایران حداقل در سگمنت خودروهای سواری دانست. ازاین‌رو معمولا از شورولت نووا به عنوان اولین خودرو برای علاقه‌مندان به کلاسیک‌سواری و مخصوصا آمریکایی بازی یاد می‌کنند. خودرویی که قیمت پرداختی آن نسبتا پایین و هزینه‌های نگهداری آن بسیار ساده‌تر از اسکایلارک است.

نووا اگرچه ارزان‌قیمت‌تر از بیوک ایران است، اما از دیدگاه ویژگی‌های رفاهی تقریبا چیزی از برادر بزرگ‌تر خود کم ندارد. در نتیجه مهم‌ترین تمایز آن با اسکایلارک در توان مجموعه فنی است. به همین دلیل اگر فردی جوان و طالب رانندگی پرشتاب و سریع هستید، خرید نووا به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. اما از یاد نبرید که استهلاک اسکایلارک و هزینه‌های نگهداری آن به شکل قابل توجهی از نووا بیشتر است.

نویسنده: شهاب انیسی