بازار خودروی نوین ایران، مخصوصا در بازه بیست ساله گذشته، میل ایرانیان بیش از پیش به خودروهای سایز متوسط و کوچک جثه گرایش پیدا کرده است. مهم‌ترین دلیل این تغییر بزرگ، گذر صنعت خودرو جهانی در راستای تامین نیاز عموم مردم به خودروهای کاربردی‌تر در کلاس بندی‌های تخصصی‌تر است که تقریبا تمامی خودروسازان تیراژ بالا، حتی برندهای پرمیوم سازی چون بنز، آئودی و ب ام و را بر گسترش طیف تولیدی محصولات خود واداشته است.
به عبارت ساده‌تر، اگر یک خانواده کوچک دو تا چهار نفره نیاز به یک خودرو سدان داشته باشد، الزما به سراغ سدان‌های سایز بزرگ نمی‌رود چرا که یک سدان سایز متوسط یا سایز کوچک می‌تواند کاربرد درون شهری و بین شهری مناسب‌تر با قیمت خرید و هزینه‌های نگهداری کمتر را برای آنها به ارمغان آورد. این مهم مخصوصا در طی سه دهه گذشته در سبد تولیدی خودروسازان جهانی، مخصوصا آسیایی‌ها، نمود بارزتری پیدا کرده است و باعث روانه شدن طیف گسترده‌ای از سدان‌های سایز کوچک (کامپکت سدان) به بازار جهانی شد و بازار ایران نیز از این موضوع مستثنی نشد.
دو گزینه خوش اقبال از کلاس سدان‌های کامپکت در بازار ایران را محصول محبوب جهانی تویوتا کرولا از ژاپن و هیوندای الانترا (با نام رایج النترا در ایران) ساخت کره جنوبی تشکیل می‌دهند که هر دو در نسل‌های متفاوت در بازه‌های زمانی مختلف به کشور وارد شدند و نام هیچ یک از آنها برای ایرانیان غریبه نیست.
دو گزینه مورد بررسی این مقاله هیوندای النترا نسل پنجم با کد شناسایی MD و تویوتا کرولا نسل دهم با کد شناسایی E140 است. الانترا از سوی نماینده رسمی محصولات هیوندای کره جنوبی، شرکت آسان موتور و کرولا از سوی نماینده رسمی تویوتا ژاپن، ایرتویا به کشور وارد شدند.
طراحی ظاهری النترا و کرولا
نام تویوتا کرولا اولین بار در سال 1966 به عنوان سدان ساب کامپکت (کوچک‌تر از کامپکت) با کد شناسایی E10 ویژه بازار ژاپن معرفی شد. اما کرولا E140 به عنوان نسل دهم این سدان محبوب به صورت رسمی از سال 2006 به بازار جهانی وارد شد و تا سال 2012 بر خط تولید قرار داشت که البته تولید آن در برخی کشورهای جهان تا اوایل 2020 نیز ادامه داشت. این کرولا نسخه پهن‌تر (Wide Body) ویژه بازار جهانی این مدل به حساب می‌آید و از این رو با نسخههای تولیدی ویژه بازار داخلی ژاپن تفاوت‌های ظاهری بسیاری دارد.
هیوندا النترا اما اولین بار در سال 1990 با کد شناسایی J1 به بازار جهانی معرفی شد که اتفاقا در تیراژ نسبتا محدود به ایران نیز وارد شد در حالی که کرولا تا نمونه‌های نسل ششم به بازار ایران راه نیافتند. الانترا نسل پنجم در سال 2010 روانه بازار شد و تا سال 2015 بر خط تولید قرار داشت. جالب آن که نسل سوم این خودرو (با کد شناسایی XD) در ایران از سوی کرمان موتور مونتاژ شد که با نام هیوندای آوانته به فروش رسید.
طراحی ظاهری کرولا در مقایسه با نهمین نسل آن تغییرات بسیار مثبتی به خود دید. E140 زمانی روانه بازار شد که تویوتا از زبان طراحی جدیدی در محصولات متنوع خود بهره گرفت که شامل برجسته‌تر بودن بدنه و چراغ‌های جلو و عقب بود. این سبک طراحی در تویوتا کمری‌های XV40 نیز به کار گرفته شد که با استقبال جهانی بسیار خوبی مواجه گشت. تویوتا با به کارگیری گرافیک چراغ‌های کشیده، مانند خودروهای به روزتر بازار جهانی سعی کرد تا ظاهر نسبتا قدیمی کرولا را در دهمین نسل خود با استانداردهای روز هماهنگ نگه دارد که باید تاکید کرد که در این راه نیز بسیار موفق بوده است. با داشتن بدنه‌ای باد کرده، ظاهر کلی نمای خارجی کرولا شباهت‌های بسیاری به کمری XV40 دارد که این شباهت برای کرولا امتیاز مثبتی به حساب می‌آید.
مقایسه نمای خارجی کرولا با النترا MD جایی است که به راحتی چشمان یک بیننده علاقه‌مند به صنعت خودرو را با قدمت طراحی کرولا آشنا می‌کند. نه تنها الانترا 4 سال دیرتر از کرولا به بازار خودرو جهانی معرفی شد، بلکه در آن زمان گروه خودروسازی هیوندای-کیا به تازگی زبان طراحی جدیدی را پیش گرفته بود که شامل استفاده از خوطوط رادیکال در بدنه، گرافیک اغراق شده چراغ‌های جلو و عقب بود که در حالت کلی سبک طراحی دوکی شکل و جسورتری را به نمایش می‌گذاشت که بسیاری از جوانان را شیفته خود کرد. در مقابل، محصولات تویوتا همواره از همان سبک طراحی محافظه کارانه و به اصطلاح ایرانی‌ها، پیرمردی، را دنبال می‌کرد.
ابعاد خارجی هر دو خودرو از دیدگاه طول کاملا برابر با یکدیگر است در حالی که فاصله محورهای الانترا به اندازه 12 میلی‌متر کشیده‌تر و عرض آن به اندازه 15 میلی‌متر پهن‌تر از کرولا است. الانترا با داشتن ارتفاعی معادل 35 میلی‌متر کوتاه‌تر از کرولا، ظاهری سنت شکن، چالاک‌تر و البته اسپرت‌تری به همراه دارد که از اصلی ترین عوامل زیرپوستی موثر در جذب مشتریان میان سال به پایین به حساب می‌آید.
طراحی ظاهری تویوتا کرولا
طراحی ظاهری هیوندا الانترا
نمای داخلی کرولا بهتر است یا النترا؟
در گذر از نمای خارجی به محیط کابین هر دو خودرو، شاهد دو سدان میان رده کامپکت هستیم که نباید از آنها انتظار فضای نشیمن جادار و چندان باکیفیت داشه باشیم. اما آنچه در عین سادگی طراحی نمای داخلی دو خودرو به وضوح مشخص است، پیچیدگی نسبی در طراحی داشبرد الانترا، مخصوصا در نمونه‌های دارای تریم دو رنگ، است که بسیار گیراتر از کرولا است. البته تویوتا همواره به طراحی کاربردی، بسیار ساده و پیرمردی مشهور بوده است و معمولا در محصولات پایین رده و میان رده اقتصادی خود اهمیت زیادی به زیبایی و کیفیت متریال نمی‌‌دهد و در نتیجه در برابر رقبای کره‌ای به روزتر خود، آن دلبری که باید را به نمایش نمی‌گذارد. با این حال شاید نتوان هیچ یک از این دو خودرو را از دیدگاه طراحی نمای داخلی زشت یا زیبا نامید اما گرافیک کلی نمای داخلی هیوندای بدون شک سبک طراحی جدیدتر و به روزتری را از خود بروز می‌‌دهد.
با وجود داشتن طول یکسان و عرض و ارتفاع نه چندان متفاوت، شاید نتوان فضای جادارتر هیوندای الانترا را در داخل خودرو به سادگی احساس کرد. اما زمانی که پای حمل بار و حجم صندوق عقب به میان می‌آید، هیوندای الانترا در حدود 419 لیتر فضای خالی برای سرنشینان به ارمغان می‌آورد. این رقم برای تویوتا به مقدار بسیار زیادی کمتر و در حدود 348 لیتر است. در حقیقت این فضای حجم بار کوچک به هنگام عرضه کرولا در بازار جهانی از مهم‌ترین نقاط ضعف و انتقاد این خودرو به حساب می‌آید.
البته نباید فراموش کرد که هر دو خودرو بیشتر مناسب حمل چهار سرنشین طراحی شده‌اند و در صورت ورود نفر پنجم به خودرو، فضای نشیم در قسمت عقب برای مسافت‌های طولانی چندان جادار و راحت نخواهد بود. این نکته با توجه به ارتفاع نسبتا بیشتر خط شانه در بدنه الانترا و همچنین حذف لچکی عقب در ستون C، کمی بیشتر از کرولا احساس می‌شود چرا که باعث می‌شود سرنشینان عقب احساس کنند در عمق صندلی‌های عقب فرو رفته و درها تا ارتفاع قابل توجهی بالا آمده و فضای داخلی ردیف عقب الانترا را محدود و خفه ساخته است. یکی دیگر از مهم‌ترین فاکتورهای برتری الانترا نسبت به کرولا که تقریبا درمورد تمامی خودروهای کره‌ای هم دوره و هم کلاس با محصولات تویوتا صدق می‌کند، داشتن طیف گسترده‌تری از آپشن‌های رفاهی و لوکس گرایی در نسخههای پایه است که باعث می‌شود خریداران امروزی تمایل بیشتری به خرید محصولات کره‌ای پیدا کنند. در مقابل بسیاری از خریداران محصولات تویوتا مجبور می‌شوند به منظور دستیابی به پاره‌ای از این آپشن‌های رفاهی (مانند سیستم مولتی مدیا با نمایشگر لمسی و دوربین دید عقب) مبلغ اضافه‌تری پرداخت کرده یا برای نصب آنها به بازار افترمارکت مراجعه کنند. لازم به ذکر است که آپشن‌های مورد استفاده در هر دو خودرو با توجه به تریم سفارشی و سال تولید می‌تواند با سایر مدل‌ها متفاوت باشد. از این رو لازم است پیش از خرید هر خودرو سطح آپشن‌های استاندارد ارائه شده برای خودرو مورد نظر را به خوبی بررسی کنید.
طراحی داخلی تویوتا کرولا
طراحی داخلی هیوندا الانترا
مشخصات فنی کرولا یا النترا؟
هر دو خودرو از پیشرانه‌های 4 سیلندر خطی انژکتوری تنفس طبیعی 16 سوپاپ (DOHC) به حجم 1.8 لیتر بهره می‌گیرند که توان تولیدی خود را به محور جلو ارسال می‌کنند. این پیشرانه در کرولا برابر با 130 اسب بخار قدرت در دور 6000 و 170 نیوتون.متر در دور 4200 گشتاور تولید می‌کند. در مقابل پیشرانه هیوندای قادر به تولید قدرت 148 اسب بخار در دور 6500 و گشتاور 178 نیوتون.متر در دور 4700 است که نشان دهنده تنفس بهتر پیشرانه الانترا و در نتیجه تولید توان بیشتر در اندکی دور بالاتر است.
هر دو خودرو به گیربکس‌های اتوماتیک مجهز هستند با این تفاوت که کرولا برای انتقال نیرو به محور جلو از گیربکس 4 سرعت بهره می‌برد اما الانترا از یک نمونه 6 سرعت استفاده می‌کند که به دلیل داشتن تعداد ضرایب بیشتر دنده‌ها، عملکردی به مراتب بهتر را نیز با خود به همراه دارد. حقیقت آن است که الانترا پیشرانه سرزنده‌تری دارد، در حدود 44 کیلوگرم (1228 در برابر 1272 کیلوگرم) از کرولا سبک‌تر است و سرسوزن ضریب درگ بهتری دارد (0.28 در برابر 0.29) اما مهم‌ترین نکته در اختلاف عملکرد میان دو خودرو در گیربکس‌های آنها خلاصه می‌شود.
استفاده از دو ضریب دنده بیشتر در الانترا باعث شده است تا این خودرو بتواند تنها در مدت زمان 10.2 ثانیه از حالت سکون به تندی 100 کیلومتر بر ساعت دست یابد درحالی که این زمان برای کرولا در حدد 12 ثانیه به طول می‌انجامد. با این وجود اختلاف مصرف سوخت متوسط هر دو خودرو بسیار ناچیز و برابر با حدود 7 لیتر در هر صد کیلومتر است.
نمای عقب تویوتا کرولا
نمای عقب هیوندا الانترا
سخن نهایی
دو خودرو مورد بررسی این مقایسه از کلاس خودروهای سدان کامپکت شهری و گزینه‌های پایین رده و کم مصرف و البته کم استهلاک هر دو برند به حساب می‌آیند که از بازار فروش بسیار خوبی در زمان عرضه برخوردار شدند و خوشبختانه بازار خرید و فروش نمونه‌های دست دوم آنها در بازار امرزه ایران همچنان داغ است. مقایسه میان این دو خودرو برای درصد بالایی از خریداران بیشتر قیاس میان برتری‌ها و نقاط ضعف برندهای سازنده است و نه خود خودروها.
به عبارت ساده‌تر، آن دسته از افرادی که به سراغ تویوتا کرولا می‌آیند بیشتر بر اعتبار جهانی برند تویوتا تکیه کرده و فارق از نقاط ضعف آن تلاش می‌کنند در پس نام درخشان تویوتا، سایر امتیازات منفی آن را از ذهن خود دور کنند. اما حقیقت آن است که در طی دو دهه گذشته خودروسازان کره‌ای مسیری بسیار طولانی را طی کرده‌اند تا ضمن تشکیل تصویر بهتره از برند خود، با تکیه بر قیمت نهایی پایین‌تر و استفاده گسترده‌تر از آپشن‌های رفاهی و لوکس‌گرایی پا به پای خودروسازان نامدار ژاپنی پیش آیند که انصافا نه تنها در این مسیر موفق بوده‌اند بلکه در بسیاری از مواقع توانستند رقبای ژاپنی خود را نیز پشت سر بگذارند.
بسیاری از خریداران محصولات تویوتا (و البته سایر برندهای ژاپنی) دوام و استهلاک پایین محصولات این برند را یکی از مهم‌ترین دلایل انتخاب خود مطرح می‌کنند. اما در این باور به میزان بسیار زیادی اغراق شده است و محصولات کره‌ای (حداقل در نمونه‌های اقتصادی) نیز آنچنان که در ایران تصور می‌شود پراستهلاک نیستند. در بازار جهانی محصولات تولیدی هیچ یک از این دو برند فراتر از 5 سال مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و در نتیجه از دیدگاه دوام هیچ یک از آنها دچار ایراد حیاتی نخواهند شد. اما در ایران به دلیل مصرف به مراتب بلند مدت‌تر از خودروها و مخصوصا نگاه تجاری و سرمایه‌ای که بر آنها حاکم است، برند سازنده همچنان نقش کلیدی بازی می‌کند.
با این حال بسیاری از افراد داشتن عملکرد کلی بهتر، آپشن‌های رفاهی فراوان‌تر، طراحی جذاب‌تر و البته قیمت بسیار رقابتی‌تر خودروهای کره‌ای را از یاد نمی‌برند و به همین دلیل است که نگاه مشتریان ایرانی نسبت به خودروهای کره‌ای در دهه گذشته به شکل قابل توجهی تغییر کرده و نگاه مشتریان امروز خودروهای کره‌ای با احترام به مراتب بیشتری همراه است. تویوتا کرولا خودرویی با سابقه بسیار طولانی مدت در بازار جهانی و یکی از ده خودرو پرفروش در جهان است اما در این مقایسه بخصوص، الانترا با عملکرد و طراحی برتر خود، با سربلندی بیشتر در جایگاه اول محبوبیت می‌ایستند.
نویسنده: شهاب انیسی
