ایسوزو D-MAX، تافته‌ای جدا بافته

نام ایسوزو در میان خودروسازان ژاپنی با تخصص در زمینه خودروهای تجاری همراه است. به عبارت دیگر، ایسوزو ژاپن آن اندازه که در زمینه طراحی و تولید محصولات تجاری سبک و نیمه سنگین شهرت دارد، در زمینه تولید خودورهای سواری مشهور نیست. اگرچه این برند خودروساز در زمینه تولید خودورهای دو دیفرانسیل کوچک سایز نیز اسم و رسم بسیار خوبی برهم زده است اما تخصص آن بر بازار خودروهای تجاری متمرکز است و از این رو چندان جای تعجب ندارد که پای آن به بازار ایران نیز باز شده باشد.

بهمن دیزل، زیرمجموعه تجاری‌ساز گروه خودروسازی بهمن یا همان بهمن موتور، مدت زمان زیادی با ایسوزو ژاپن در همکاری دوجانبه بود. اما پروژه ارائه پیکاپ دو کابین ایسوزو دیمکس (D-MAX) زمانی در ایران استارت خورد که بازار کشور تشنه پیکاپ‌های توانمند دو کابین دو دیفرانسیل بود. از این رو سال 1394 فرصت حضور این خودرو در کنار رقیب دیگرش از ایکو دیزل، یعنی فوتون تانلند فراهم آمد. فرصتی که متاسفانه غنیمت شمرده نشد.

D-MAX شناسی

وانت دوکابین دیمکس یا در حقیقت D-MAX یک پیکاپ دو کابین دو دیفرانسیل بسیار خوشنام و پر فروش است که در مجموع بیش از 10 کشور جهان بر خط تولید قرار گرفت. این پیکاپ به دلیل بهره‌وری از شاسی و مهندسی ابتدایی شرکت جنرال موتورز آمریکا به یکی از پرتوان‌ترین وانت‌های سبک جهان بدل شد که حتی در برخی کشورهای جهان با نام شورولت دیمکس یا شورولت کلورادو نیز به فروش رسید.

اما این خودرو با شورولت کلورادو ساخت جنرال موتورز ویژه بازار آمریکای شمالی از دیدگاه ابعاد و مجموعه فنی و مهندسی تفاوت‌های بسیار فاحشی دارد. D-MAX مورد تولید ایسوزو از پلتفرم یک پیکاپ کوچک بهره می‌گیرد و از دیدگاه ابعاد، توان و مهندسی قابل مقایسه با محصولات فول سایز شورولت در آمریکای شمالی نیست. با این اوصاف برخی اصول مهندسی میان دیمکس با شورولت کلورادو و جی‌ام‌سی کنیون مشترک است و دلیل آن هم سگمنت سایز متوسط دو پیکاپ آمریکایی مشترک با دیمکس است.

نسخه‌ای که بهمن‌ دیزل و ایسوزو ژاپن بر سر تولید داخلی آن به تفاهم رسیدند نسل اول دیمکس بود که در سال 2002 روانه بازار جهانی شد و تا سال 2012 بر خط تولید قرار داشت. توافق این دو شرکت برای تولید نسل اول این خودرو در بازار ایران از آن جهت عجیب بود که نسل دوم دیمکس از سال 2011 بر خط تولید قرار گرفته بود و شاید منطقی‌تر بود که بهمن دیزل بر تولید نسل دوم این خودرو پافشاری بیشتری می‌کرد. با این حال کسی از صحبت‌های پشت پرده مذاکره کنندگان دو شرکت خبر ندارد اما حاصل این مذاکره نسل اول دیمکس بود که همچنان برای بازار داخلی کشور نعمتی اللهی به شمار می‌آمد.

ایسوزو دیمکس مدل 2008

ایسوزو دیمکس مدل 2012

طراحی حرف اول را می‌زند

نکته بسیار جالب در معرفی دیمکس در وبسایت رسمی بهمن دیزل، استفاده فراوان از ویدئو و تصاویر نسخه نسل دوم این خودرو به جای نمونه درست تر نسل اول است که این خطا از سوی بهمن دیزل به هیچ وجه قابل پذیرش نیست. گویا این شرکت نیت داشت نسل دوم این خودرو را با گیربکس اتوماتیک در کشور به تولید برساند اما برخی موانع و مشکلات سد راه این اتفاق شد.

نمای کلی دیمکس به سادگی قدمت دیرینه آن را فریاد می‌زند اما خوشبختانه نمای خارجی آن ضمن قدیمی بودن طراحی، بسیار عظلانی و چشم‌گیر است. البته با مد نظر دادن ابعاد خارجی آن باید در نظر داشت که طول این خودرو به اندازه 275 میلی‌متر کوتاه‌تر، معادل 80 میلی‌متر باریک‌تر و ارتفاع آن برابر با 135 میلی‌متر کوتاه‌تر از تانلند است در حالی که از دیدگاه فاصله محورها هم به اندازه 55 میلی‌متر از تانلند کم می‌آورد. در نتیجه اگرچه تانلند از دیدگاه راحتی و ابعاد داخلی و خارجی کابین خودروهایی چون تویوتا هایلوکس و آمیکو آسنا نوظهور را به چالش می‌کشید اما دیمکس از دیدگاه ابعادی، مخصوصا فضای داخلی کابین، نمی‌تواند به اندازه تانلند موفق عمل کند چراکه یک سگمنت از تانلند پایین‌تر قرار می‌گیرد.

نمای داخلی دیمکس نیز دست کمی از فضای پر پلاستیک تانلند ندارد. در نتیجه سطح توقتان را از آسایش و کلاس نمای داخلی تا جای ممکن پایین آورید چراکه دیمکس هم مانند تانلند به عنوان خودروی کار طراحی شده است و نه یک آفرودر لوکس. در نتیجه پلاستیک فشرده در ترکیب با تریم‌های پلاستیکی با رنگ‌های متضاد نهایت ذوق طراحی است که در نسل اول دیمکس پیاده شد. با این حال با کمی دقت در سبک طراحی نمای داخلی دیمکس می‌توان فرمان چهار ستون، نمایشگرهای بزرگ و خوانا، سیستم مولتی مدیا به همراه مانیتور لمسی این خودرو را در کنار شیوه طراحی شسته رفته و استفاده از روکش پارچه‌ای صندلی‌ها مشاهده کرد که از دیدگاه شخص نگارنده مطلوبیت بیشتری در مقابل تانلند دارد.

غول بازار

با ورود دیمکس به بازار ایران، به صورت همزمان با عرضه فوتون تانلند از سوی شرکت ایران خودرو دیزل و البته وارد شدن تعداد بسیار محدودی از پاژن های دیزلی ساخت خودروسازی مرتب تحت عنوان هرور، بازار پیکاپ‌های دو کابین دو دیفرانسیل ایران جان دوباره‌ای گرفت. اما از آنجایی که ماهیت هرور با دو پیکاپ دیگر بسیار متفاوت بود، این خودرو در گردانه رقابت با دیمکس و تانلند قرار نگرفت.

تانلند با پیشرانه بنزینی 2.4 لیتری 4 سیلندر و البته نمونه بسیار قدرتمند توربو دیزل 2.8 لیتری 4 سیلندر کامینز به بازار وارد شد. اما پیشرانه‌ای که در دیمکس استفاده شد یک نمونه قلدر 4 سیلندر توربو دیزل 3.0 لیتری به توان 163 اسب بخار و گشتاور قابل توجه 360 نیوتون متر بود که به کمک گیربکس 5 سرعت دستی و سیستم انتقال نیرو دو دیفرانسیل به یک پیکاپ باربر توانمند بدل شد. شاید ظاهر دیمکس به اندازه تانلند پهن‌پیکر و مناسب آفرود به نظر نرسد اما از دیدگاه عملکرد با داشتن پیشرانه‌ای قدرتمندتر، می‌توانست در مدت زمان 13 ثانیه به تندی 100 کیلومتر بر ساعت و به حداکثر سرعت نهایی 170 کیلومتر بر ساعت دست یابد درحالی که مصرف سوخت متوسط آن در حدود 9.5 لیتر در هر صد کیلومتر است که تقریبا بیش از یک لیتر مصرف سوخت بهتری را در مقایسه با تانلند (10.8 لیتر در هر صد کیلومتر) به مالک هدیه می‌دهد. لازم به ذکر است که دیمکس با داشتن وزنی مشابه با تانلند (1.9 تن) و بهره گیری از پیشرانه‌ای حجیم‌تر و البته داشتن باک خوسخت هم حجم (76 لیتر)، نه تنها مصرف سوخت بهتری دارد بلکه در مقایسه با تانلند، نیاز کمتری به سوختگیری‌های مکرر دارد.

نمایی از ایسوزو دیمکس 2012

نمایی از ایسوزو دیمکس مدل 2008

سخن نهایی

ایسوزو دیمکس (و فوتون تانلند) زمانی به بازار ایران وارد شد که مشتریان نمی‌توانستند قیمت نسبتا بالای این خودروها را برای یک خودرو وانت باربر درک کنند. از سوی دیگر مشتریان این دسته از خودروها نیز با توجه به دشواری‌های دستیابی به جایگاه‌های سوخت گازوئیل در ایران و پیچیدگی‌های نسبی نگهداری در مقایسه با نمونه‌های بنزینی، خرید آن‌ها را نیز چندان منطقی ندانستند. پلیس راهور نیز بارها در مورد محدودیت‌های قانونی این کلاس از خودرو‌ها سختگیری و در مسیر تولید و فروش آن‌ها سنگ‌اندازی بسیار کرد و اینگونه بود که این دست خودروها بازه تولید بسیار محدودی را در بازار ایران تجربه کردند تا پیکاپ‌های آفرودی دو کابین کشور همچنان به برخی نمونه‌های ژاپنی قدیمی یا چینی‌های 2.4 لیتری بنزینی محدود باشد.

نویسنده: شهاب انیسی