مقایسه تارا V1 پلاس با پارس نوآ؛ برتری با کدام است؟

خروجی خط تولید شرکت‌های خودروسازی دولتی بیشتر بر اساس قانون پایستگی انرژی عمل می‌کند. به این ترتیب که معمولا خودروها غالبا جایگزین نمی‌شوند و صرفا به یک خودرو با ظاهر و مشخصات فنی متفاوت تغییر شکل می‌دهند.

با این حال با داشتن اقتصادی‌ترین قیمت برای فروش خودرو در کشور ما، این سدان‌های سایز کوچک دولتی غالبا سهم قابل توجهی از بازار را به خود اختصاص می‌دهند. خودروهایی نظیر تارا V1 پلاس و پارس نوآ را باید از جدیدترین‌ سدان‌های سایز کوچک خودروسازان دولتی کشور یعنی ایران خودرو و سایپا دانست.

معرفی تارا v1p و نوآ

داستان خلق تارا از دوران برجام و کسب پلتفرم پژو ۳۰۱ از گروه خودروسازی PAS (پژو-سیتروئن) سرچشمه گرفت. جایی که با فرو ریختن توافق برجام، آرزوی تولید ۳۰۱ رنگ باخت و از آن قرارداد پرسروصدا، تنها پلتفرم PF1 این سدان اروپایی برای ایران خودرو باقی ماند.

ایران خودرو (ایکو) هم از این فرصت استفاده کرد تا با اعمال تغییرات جزئی بر این پلتفرم و خلق ساختاری جدید به نام IKP1، خودرویی نوین را بر اساس پلتفرم جدید روانه بازار کند که تارا نام گرفت و از سال ۱۴۰۰ به خیابان‌های کشور راه یافت. این خودرو در ۴ تیپ مختلف وارد بازار شده که تارا V1P مدل ارتقا یافته نسخه دنده‌ای V1 است.

داستان پارس نوآ اما این‌چنین رویایی و اروپایی نیست. پارس نوآ که محصول جدیدی از شرکت پارس خودرو (زیرمجموعه سایپا) است، در حقیقت همان تندر ۹۰ فیس‌لیفت‌شده یا تندر ۹۰ ایرانی است. یعنی همان داچیا لوگان از ساخته‌های بسیار اقتصادی رنو در اروپای شرقی که از خط تولید شرکت داچیا در کشور رومانی روانه بازار ایران شد.

اما تندر ۹۰ نشان داد که با داشتن دوام فنی قابل توجه و قیمت رقابتی، پتانسیل تامین نیاز‌های اقشار مختلف جامعه کشور را دارد. به همین دلیل مدل فیس‌لیفت‌شده‌ای از این خودرو با تغییرات سنگین و نام جدید نوآ (Noa/ با شورولت نووا (Nova) اشتباه نشود) از سال ۱۴۰۴ روانه بازار شد.

مقایسه طراحی ظاهری تارا V1 پلاس با پارس نوآ

از دیدگاه طراحی بیرونی، تارا خودرویی با المان‌های موجه، منطقی و دارای تناسبات هندسی است. معمولا انتظار وجود چنین ترکیبی را در ساخته‌های خودروسازان دولتی نداریم، اما باید اعتراف کرد که طراحی کلی ایکو تارا، تا حدود زیادی موجه و معقول است. البته باید بپذیریم که استفاده از سیستم روشنایی در روز نواری در کنار مه‌شکن داخل زیرسپر، ساختار جلوپنجره دو طبقه و خطوط شانه بسیار معمولی و بدون‌ اغراق تا حدود زیادی قدیمی جلوه می‌کند.

به این ترتیب که سبک طراحی بدنه ایکو تارا را می‌توان متعلق به سال‌های دهه ۲۰۰۰ دانست. چیزی شبیه به کیا سراتو نسل دوم (سراتو TD / ملقب به سراتو سایپایی) یا هیوندای آوانته کرمان موتور. در نتیجه ساختار طراحی تارا در تناسب با سال ورود آن به بازار، کمی ازمدافتاده، بی‌روح و بیش از حد محافظه‌کار به نظر می‌رسید.

داستان طراحی پارس نوآ اما کمی پیچیده‌تر است. پارس خودرو تلاش زیادی به خرج داد تا هر آنچه را که شکل‌دهنده ظاهر بسیار کسل‌کننده، قدیمی، اقتصادی و یادآور بلوک شرقی اروپا است، از بدنه تندر ۹۰ حذف کند.

نتیجه کار تغییرات شگرف در بخش دماغه خودرو است. از جلوپنجره کاملا متمایز با لوگو پارس خودرو گرفته تا گرافیک طراحی اغراق‌شده سیستم روشنایی جلو و شکاف‌های بزرگ در دو گوشه زیرسپر که ظاهری خشن و اسپرت به پارس نوآ بخشیده است.

در بخش انتهایی، سیستم روشنایی عقب از گرافیک طراحی کاملا جدید و بسیار متمایز بهره می‌برد که با پیروی از استانداردهای خودروسازی بین‌المللی از نوع دو تکه (یک بخش ثابت بر روی گلگیر و بخش متحرک بر روی در صندوق عقب) است.

اما با وجود این حجم از تغییرات بارز بصری که به جرات می‌توان از آن به عنوان زیباترین فیس‌لیفت تندر ۹۰ یاد کرد، طراحی خودرو در نمای جانبی کاملا دست‌نخورده باقی مانده و عدم تناسبات هندسی در ساختار جانبی تندر ۹۰ که بسیار زشت و ناهماهنگ است، هنوز هم در پارس نوآ به چشم می‌آید.

دلیل آن است که در خودروهایی که از پلتفرم‌های مونوکوک (پلتفرم‌های یونی‌بادی یا یکپارچه با اتاق) بهره می‌گیرند، دستکاری بارز در طراحی عملا غیرممکن و نیازمند اعمال تغییرات سنگین بر ساختار پلتفرم است که متاسفانه هم هزینه‌بردار است و هم دانش صنعت خودروسازی کشور از پس آن برنمی‌آید.

ازاین‌رو پارس نوآ از نمای جلو و عقب خودرویی کاملا جدید، اما از نمای جانبی همان تندر ۹۰ قوطی کبریتی با طراحی کسالت‌آور داچیا لوگان نسل اول متعلق به سال ۲۰۰۴ است.

مقایسه طراحی داخلی تارا V1P با پارس نوآ

اگر از سبک طراحی ظاهری تارا V1 پلاس تعریف کردیم و تنها ایراد آن را از مد افتاده بودن و کمبود هیجان دانستیم، در خصوص طراحی نمای داخلی آن باید انتقادات بیشتری وارد کنیم. طراحی کابین تارا سخن‌های بیشتری از ذات اقتصادی آن و تلاش برای کاهش قیمت می‌گوید.

استفاده فراوان از متریال پلاستیکی در سرتاسر داشبرد و بخصوص تریم تزئیناتی نقره‌ای مات از مهم‌ترین شاخصه‌های خودروهای اقتصادی دو دهه گذشته است. تارا قرار نبود خودرویی لوکس باشد، اما استفاده از المان‌های طراحی متعلق به دوران طراحی و تولید تندر ۹۰ و برلیانس سری ۲۰۰ و ۳۰۰ برای خودرویی که در سال ۱۴۰۰ روانه بازار شد، به‌شدت ارزان، بی‌کیفیت و اقتصادی جلوه می‌کند.

با این حال باید تاکید کرد که ساختار کلی داشبرد و طراحی V شکل بخش مرکزی آن در اتصال به کنسول میانی که مجموعه ادوات کنترلی سیستم تهویه مطبوع، نمایشگر سیستم مولتی‌مدیا و اهرم دنده را دربر می‌گیرد در کنار استفاده از گرافیک طراحی مناسب برای گیج‌های دوقلو دورانی در پشت غربیلک فرمان سه‌شاخه بسیار ساده، ترکیبی نسبتا شسته‌رفته و منسجم را به تصویر می‌کشد.

با توجه به تغییرات بیرونی بسیار بارز در نمای خارجی پارس نوآ، سطح انتظار ما از تغییرات داخلی کابین برای ایجاد تمایز با تندر ۹۰، به مراتب بیشتر از آن چیزی بود که می‌بینیم. تقریبا همه چیز در کابین پارس نوآ تغییر کرده است. از ساختار کلی داشبرد گرفته تا ادوات کنترلی روی کنسول میانی، کلیدهای فیزیکی، غربیلک جدید سه شاخه فرمان و حتی کلاستر آنالوگ جدید که مستقیما از ام وی ام X22 نسل اول الهام گرفته است.

اما هویت کلی کابین تغییر محسوسی به خود ندیده است. تریم تزئیناتی میانه داشبرد همانند تارا از نوع پلاستیکی با رنگ نقره‌ای مات است. جای کلید‌های بالابر شیشه‌ها و حتی طراحی دریچه‌های خروجی سیستم تهویه مطبوع نیز تغییری به خود ندیده و به‌صورت کلی، کابین پارس نوآ کمی اقتصادی‌تر از تارا به نظر می‌رسد.

با وجود هویت بسیار اقتصادی هر دو گزینه مورد بررسی، مهم‌ترین برگ برنده این دست خودروها داشتن فضای صندوق قابل توجه ۶۴۰ لیتری برای تارا و ۵۱۰ لیتری برای پارس نوآ است. این حجم قابل توجه به معنای محدود بودن فضای نشیمن مخصوصا در صندلی‌های ردیف عقب هر دو خودرو است. البته باید در نظر داشت که تارا خودرویی کشیده‌تر با فاصله محورهای بلندتر از پارس نوآ است و همین موضوع هم جای پای بزرگ‌تر در نشیمن ردیف عقب را برای آن به همراه دارد.

مقایسه مشخصات فنی تارا V1P دستی با پارس نوآ دستی

احتمالا جذاب‌ترین قسمت این قیاس، بخش مشخصات فنی دو خودرو است. پس از برهم خوردن توافق برجام، انتقال تکنولوژی به خودروسازی ایران، به هر شکل ممکن متوقف شد. در نتیجه ایران خودرو برای دستیابی به پیشرانه‌ای جدید، به ناچار به نسخه بهبودیافته از موتور کاملا شناخته‌شده و مشهور TU5 بسنده کرد که با نام TU5P یا TU5 پلاس شناخته می‌شود. از سوی دیگر سایپا هم دست بر پیشرانه‌ای بهبودیافته گذاشت که آن را ME16 نام نهاد.

نکته جالب آن است که هر دو پیشرانه TU5P و ME16 در حقیقت نمونه بهبودیافته پیشرانه TU5 گروه خودروسازی پژو-سیتروئن هستند که در سال ۲۰۱۳ با نام EC5 روانه بازار شده بود. پیشرانه‌ای که با استفاده از برخی تغییرات فنی نظیر به‌کارگیری سیستم تغییر پیوسته زمان باز و بسته شدن سوپاپ‌ها (CVVT)، با بهبود آلایندگی به سطح یورو ۵ همراه شد.

ازآن‌جایی که در دوران برجام ایران خودرو شریک تجاری پژو و سایپا شریک تجاری سیتروئن بود، هر دو خودروساز دولتی کشور به پیشرانه‌ای واحد دست یافتند که تنها با نام‌های متمایز به بازار عرضه شدند. ازاین‌رو در خروجی فنی این دو پیشرانه نمی‌توان تفاوت محسوسی یافت.

آنچه به عنوان فاکتور تعیین‌کننده ایفای نقش می‌کند، استفاده از گیربکس جدید ۶ سرعت دستی در تارا V1P (V1 پلاس) به‌جای نمونه ۵ سرعت در تیپ V1 است. وجود یک ضریب دنده بیشتر به معنای تناسب بیشتر دور موتور با سرعت لحظه‌ای خودرو، کاهش اندک مصرف سوخت، بهبود بازده سیستم انتقال نیرو و به‌صورت کلی، بهبود کیفیت سواری است. این مهم در حالی است که پارس نوآ همچنان از گیربکس ۵ سرعت دستی بهره می‌گیرد. باید تاکید کرد که هر دو خودرو در تیپ‌های دیگر با گیربکس اتوماتیک نیز به بازار عرضه می‌شوند.

مشخصات کلی

ابعاد و ظرفیت ‌ها

مقایسه آپشن های تارا V1 پلاس دستی با پارس نوآ دستی

هر دو خودرو مورد بررسی، بر اساس استانداردهای اجباری ۸۵گانه جدید خودروسازی کشور روانه بازار شده‌اند. در نتیجه عرضه برخی امکانات نظیر نمایشگر ۷ اینچ لمسی سیستم مولتی‌مدیا به همراه ۴ اسپیکر و دوربین دنده عقب، سیستم کنترل کشش و پایداری، دو کیسه ایمنی هوا، سیستم نظارت بر فشار بادتایرها (TPMS)، سیستم روشنایی در روز (DRL)، سنسور نور و باران، فرمان برقی، آنتن کوسه‌ای و استاندارد آلایندگی یورو ۵، در میان دو خودرو مشترک است.

پارس نوآ با تریم داخلی دو رنگ به بازار عرضه می‌شود، اما ایکو تارا با تعلق پلتفرم به یک خودرو اروپایی نسبتا جدید (در مقایسه با استانداردهای خودروسازی کشور)، ادعای بیشتری در زمینه ایمنی دارد. هرچند که روایات مشتریان و فضای مجازی از نازک بودن ورق‌های تشکیل‌دهنده بدنه این خودرو قصه متفاوتی سر می‌دهد.

لیست امکانات رفاهی و ایمنی مطرح‌شده در دو خودرو تارا V1P و پارس نوآ در مقایسه با محصولات خودروسازی دولتی را صرفا می‌توان راضی‌کننده خطاب کرد. اما اگر قرار باشد با رقبای اقتصادی مونتاژی چینی هم‌کلاس اما دارای قیمت نهایی بالاتر مقایسه کنیم، هر دو گزینه با عدم ارائه امکانات رایج کلاس نظیر سانروف، تنظیم برقی صندلی‌های جلو، پوشش چرمی صندلی‌ها و سیستم تهویه اتوماتیک، چند سر و گردن پایین‌تر می‌ایستند.

خرید تارا V1 پلاس یا پارس نوآ

تارا چهارمین سال حضور خود در بازار ایران را تجربه می‌کند. این مهم در حالی است که پارس نوآ به‌تازگی وارد میدان شده، اما همچنان خودرویی بسیار شناخته‌شده و کاملا آشنا است. هر دو گزینه از پیشرانه‌های مشترک با نام‌های متفاوت بهره می‌گیرند و دانش تعمیرات و شبکه تامین خدمات آن در کشور گسترده است.

به‌صورت کلی، ظاهر بیرونی تارا به مراتب زیباتر، شکیل‌تر و دارای تناسبات هندسی بیشتر از پارس نوآ است و همچنین از دیدگاه فضای نشیمن داخلی و فضای محفظه بار، به دلیل داشتن ابعاد کشیده‌تر، جادارتر و کاربردی‌تر است و ازاین‌رو باید گزینه‌ برتر و برنده این مقایسه باشد.

اما باید بدانید که قیمت شرکتی تارا V1P نزدیک به یک میلیارد تومان و در حدود ۲۷۰ میلیون تومان گران‌تر از قیمت کارخانه پارس نوآ است. اگرچه سلیقه و نوع کاربری حرف اول را در انتخاب خودرو اقتصادی می‌زند اما باید ببینید که برتری‌های تارا V1P در برابر پارس نوآ برای شما ارزش پرداخت این رقم اضافه را دارد یا خیر؟

نویسنده: شهاب انیسی