تویوتا هایلوکس در برابر آمیکو آسنا، قلدر چینی یا ژاپنی اثبات شده؟

همانطور که پیش‌تر نیز تاکید کردیم، سگمنت وانت‌ بارهای کاربردی دو کابین در ایران از دوران انقلاب به بعد، بیش از پیش محدود و کم تنوع شد. نگاه‌های مردمی در ایران به خودروهای وانت یا به اصطلاح پیکاپ، بیشتر نگاهی حاکی از نیاز به باربری و تامین کارهای خدماتی بود اما در گذر زمان و گسترش شبکه‌های اجتماعی و همچنین آگاهی مردم از نگاه بسیار متفاوت آمریکایی‌ها به سگمنت پیکاپ به عنوان خودرویی روزمره، لوکس و قلدر باعث شد تا نظر مردم ایران نیز کم‌کم به پیکاپ‌های دو کابین چند منظوره معطوف شود.

این دست خودروها می‌توانند با ارائه دو کابین به منظور نشیمن پنج سرنشین، ارائه طیف قابل قبولی از آپشن‌های رفاهی و توان باربری و حرکتی مناسب به خودرویی بدل شوند که هم به صورت روزمره و بین شهری مورد استفاده قرارگیرند و هم به عنوان خودرویی مطلوب برای حمل بارهای نسبتا سبک استفاده شوند. اما اگر کمی بیشتر از نردبان لوکس گرایی و قیمت وانت‌های دو کابین کاربردی چند منظوره بالاتر برویم، با نام‌هایی روبه‌رو می‌شویم که نه تنها در ایران بسیار محبوب هستند بلکه در بازار جهانی نیز برای خود اسم و رسمی برهم زده و بازار تضمین شده‌ای دارند.

دو خودرو مورد مقایسه، هر یک در نوع خود جالب توجه و از چند نظر لایق توجه هستند. البته همانطور که مرکز توجه بودن الزاما همیشه مثبت و سازنده نیست، در این مقاله در کنار نقاط مثبت و محبوبیت دو خودرو مورد نظر، به بررسی دقیق‌تر برخی ایرادها و ضعف‌های اساسی آن‌ها نیز خواهیم پرداخت. آنچه در ادامه خواهید خواند رویارویی دو پیکاپ دو کابین تویوتا هایلوکس ریوو (Revo) نسل هشتم و آمیکو آسنا است.

تویوتا هایلوکس در نسل‌های پنجم و ششم ملقب به انتظامی (به دلیل استفاده گسترده در نیروهای مسلح نیرو انتظامی) و خرگوشی در تیراژ نسبتا محدودی به بازار کشور وارد شدند. اما واردات عمده این خودرو در نسل هفتم و از سوی نماینده رسمی تویوتا در ایران، یعنی شرکت ایرتویا انجام گرفت. نسل هفتم که به تویوتا ویگو نیز مشهور است در زمان عرضه در رده قیمتی نسبتا مناسب توانست به یکی از پرفروش‌ترین و در حقیقت برترین‌های وانت دو کابین چند منظوره ایران بدل شود. این نسل در دو نسخه معمولی و شاسی بلند به کشور راه یافت که نسخه شاسی بلند آن به گزینه مناسبی برای آفرود دوستان بدل شد. جایگزینی نسل هفتم با نسل هشتم، معروف به هایلوکس ریوو، با تغییرات ارزی شدید در کشور همزمان شد و باعث شد هرکسی پرداخت رقم بیش از 600 میلیون تومان برای یک وانت را حرکت منطقی نداند.

آسنا نسخه دو کابین وانت چینی هانگای N2 است که از سوی شرکت ارس خودرو (آمیکو) مونتاژ شد.

زمان عرضه این محصول غول پیکر، مهندسان شرکت آمیکو به شکل خنده داری تاکید داشتند که این خودرو در برخی قطعات ازجمله شاسی با فورد F150 آمریکایی مشترک یا حداقل با همان نظام مهندسی طراحی شده است. ادعایی که به سرعت دروغ از آب درآمد و مشخص شد این خودرو هم یک محصول چینی دیگر است که جز در خاک چین و ایران در کشور دیگری مونتاژ نمی‌شود. این خودرو به دلیل داشتن ابعاد بزرگ و ظاهری آفرودی و استفاده از پیشرانه‌ای از پایه دوگانه‌سوز مورد توجه بازار داخلی قرار گرفت اما ناپایداری‌های اقتصادی کشور منجر به افزایش قیمت چشمگیر و غیرمنطقی این خودرو چینی در ایران شد. ادعای آمیکو برای رقابت آسنا با هایلوکس در بازار ایران موجب شد تا این مقایسه را ترتیب دهیم.

طراحی: قلدری در زورخانه

حتی اگر همچون شخص نگارنده طرفدار محصولات ژاپنی و مخصوصا تویوتا نباشید، باز هم باید بپذیرید که هایلوکس پیکاپی قدیمی و باسابقه است که از اواخر دهه 1960 میلادی بر خط تولید قرار داشت. هرچند هدف آن از همان اول رویارویی با پیکاپ‌های پیشرو آمریکایی نبود اما حداقل از دیدگاه حضور در بازار جهانی تجربه کافی برای رقابت با برترین‌های جهان را در کارنامه خود دارد. اگرچه این محصول هنوز هم به عنوان وانت رقابتی در بازار جهانی در نظر گرفته نمی‌شود و ظیفه اصلی رقابت در میدان جهانی بر دوش دو گزینه توانمندتر و بزرگتر تاکوما (جانشین هایلوکس در آمریکای شمالی) و تاندرا است اما هایلوکس در بازار ایران و در غیاب رقبای جهانی و برادران دیگرش، تافته‌ای جدا بافته از محصولات دیگر تویوتا به حساب می‌آید.

تویوتا هایلوکس نسل هشتم از سال 2015 به بازار جهانی معرفی و پایش تقریبا یکی دو سال بعد به بازار ایران باز شد. ریوو نه تنها بر اساس سیستم نوین طراحی تویوتا از ظاهری خشن‌تر و به‌روزتر بهره می‌برد بلکه از دیدگاه نمای داخلی و سبک طراحی کلی دستخوش بهبودهای فراوان شد تا طراحی بسیار ساده‌تر ویگو را چند سر و گردن ارتقا دهد. در نتیجه چراغ‌ها و جلو پنجره تیز‌تر و باریک‌تر و بدنه خودرو در بخش گلگیرها برجسته‌تر شد تا ظاهر و سبک ایستای خودرو، عضلانی‌تر از نسل پیشین باشد. باید اقرار کرد که تویوتا در طراحی نمای ظاهری ریوو سنگ تمام گذاشت.

آمیکو آسنا اما ابعاد بزرگتر خود را در کنار ظاهر فورد مانندش به رخ هایلوکس می‌کشد. ظاهری که تنها با یک نگاه می‌توان دریافت که از فورد رپتور F150 افسانه‌ای برگرفته شده است و نه تنها تلاشی برای متفاوت بودن نکرده است بلکه سیستم روشنایی اجباری فدرال فورد که شامل سه چراغ پرنور نارنجی رنگ در جلوپنجره خودرو است را هم به طور مستقیم تقلید کرده است. طراحی که تنها یک کپی‌برداری ناقص از برترین پیکاپ دومنظوره آمریکایی در جهان است، جز داشتن ابعاد اغراق آمیز برای ایرانیان که در غیبت چهار دهه‌ای محصولات دیو پیکر آمریکایی بسیار جلب توجه می‌کند، جلوه چندان زیبایی را به بیننده ارائه نمی‌دهد. به صورت خلاصه آسنا بزرگ، عضلانی و بسیار ساده است. البته اگر از حق نگذریم، همین سه فاکتور ساده می‌تواند برای یک خودروساز برگ برنده محسوب شود چرا که طراحی‌‌های محافظه ‌‌کارانه و ساده معمولا تکراری نمی‌شوند اما نمی‌توانند قدمت ظاهری خود را تحت هیچ شرایطی پنهان کنند.

قیاس ابعاد خارجی آسنا و هایلوکس ریوو نشان می‌دهد که آسنا به اندازه 225 میلی‌متر کشیده‌تر، 15 میلی‌متر باریک‌تر و معادل 25 میلی‌متر بلندتر از هایلوکس‌ است. همچنین یکی دیگر از بارزترین تفاوت‌های ابعادی در ظاهر دو خودرو اختلاف فاحش بین فاصله‌ محورها است که در آسنا به اندازه 315 میلی‌متر کشیده‌تر از هایلوکس است. این مهم می‌تواند از دیدگاه راحتی سواری برای آسنا نکته مثبتی به حساب آید اما در عین حال در مسیرهای آفرود می‌تواند دردسرساز شود.

نمای داخلی: تفاوت‌های فاحش

اگرچه نمای خارجی خودروها تا حد زیادی می‌تواند وابسته به کشور و برند سازنده، سگمنت و کلاس بندی و نوع کاربرد متفاوت باشد اما نمای داخلی خودرو آنجایی است که قدمت، قیمت و شرکت سازنده را به سادگی لو می‌دهد. تویوتا هایلوکس ریوو با سبک طراحی کاملا نوین، نمای داخلی کاملا هماهنگ با سیاست‌های طراحی شرکت تویوتا دارد. طراحی درهم و برهم و پیچیده و متشکل از تعدد خطوط و طبقات و متریال‌ عمدتا پلاستیکی که در سایه طرح‌ و جنس‌های متنوع جلوه ارزان قیمت خود را مخفی می‌کند.

البته فراموش نکنید که نمای داخلی هایلوکس تنها در برابر رقبای بین المللی خود ارزان قیمت جلوه می‌کند و در برابر خودرویی چون آسنا یا هر یک از دیگر پیکاپ‌های موجود در کشور، کاملا همانند خودرویی لوکس و گران قیمت به چشم می‌آید. اما با به همراه داشتن لوگو تویوتا، هرچه در زمینه رنگ‌آمیزی و تنوع متریال و روکش‌های متعدد تلاش شده است، ریوو بازهم سادگی برند سازنده خود را در نمایشگرهای بسیار ساده و دوار پشت فرمان چهار شاخه خود نشان می‌دهد. اگرچه ساده‌گرایی از جمله بارزترین ویژگی‌های سگمنت پیکاپ‌ها در تمام دنیا است اما خودروسازان آمریکایی این موضوع را در چندسال اخیر به شدت تغییر داده و نمای داخلی را به سمت لوکس‌گرایی پیش برده‌اند. کیفیت متریال و دقت مونتاژ در کنار برخی آپشن‌های رفاهی از جمله نمایشگر لمسی 6.1 اینچی سیستم مولتی‌مدیا به همراه دوربین دید عقب، 7 میسه هوا، سیستم کروز کنترل و کنترل پایداری و کنترل حرکت در سربالایی از جمله آپشن‌های نسبتا ساده و پیش‌پا افتاده هایلوکس است که با وجود کم آپشن بودن در برابر آسنا چند سر و گردن جلوتر می‌ایستد.

نمای داخلی آسنا نیز از پلاستیک فشرده پوشیده شده است با این تفاوت که کیفیت متریال و دقت مونتاژ آن در برابر هایلوکس حرفی برای زدن ندارد. نمایشگرهای سه قلو دایره‌ای پشت فرمان سه شاخه بسیار ساده و نمایشگر لمسی مولتی‌مدیا مجهز به سیستم مسیریابی با نقشه کامل کشور ایران اما بسیار کوچک‌تر از هایلوکس، در کنار آپشن‌های بسیار ابتدایی چون کنترل‌های سیستم صوتی روی فرمان، دوربین دید عقب، آینه‌های برقی و سیستم روشنایی در روز در برابر ریوو چندان عرض اندام نمی‌کند.

فضای نشیمن داخل هایلوکس بسیار جادار و راضی کننده است اما بدون شک طول و فاصله محورهای بلندتر آسنا فضای نشیمن بسیار بهتری را در برابر هایلوکس به ارمغان می‌آورد که قابل بحث نیست.

مشخصات فنی: نزدیک اما دور

هایلوکس‌های ریوو وارداتی ایران از پیشرانه‌های 4 سیلندر 2.7 لیتری 16 سوپاپ انژکتوری تنفس طبیعی به قدرت 164 اسب بخار در دور 5200 و گشتاور 245 نیوتون.متر در دور 4000 بهره می‌گیرند. آسنا نیز همانند تمامی وانت‌های چینی با ستاپ مشابه از پیشرانه 2.4 لیتری به طراحی ابتدایی میتسوبیشی بهره می‌گیرند که قادر به تولید 143 اسب بخار در دو 6000 و گشتاور 210 نیوتون.متر در دور 4400 هستند که از دیدگاه توان اختلاف چندان چشمگیری با هایلوکس ندارند.

گیربکس به کار رفته در آسنا یک نمونه دستی 5 سرعت دستی (نسخه اتوماتیک در آینده عرضه خواهد شد) به همراه انتقال نیرو دو دیفرانسیل با سیستم عملکرد الکترونیکی است. هایلوکس ریوو نیز در دو آپشن 5 سرعت دستی یا 6 سرعت اتوماتیک به بازار معرفی شد که تقریبا تمامی نمونه‌های وارداتی ریوو از نسخه 5 سرعت اتوماتیک با سیستم انتقال نیرو دو دیفرانسیل با عملکرد الکترونیکی بهره می‌گیرند که باعث می‌شود ریوو پیکاپی لوکس‌تر و راحت‌تر جلوه کند.

وزن خشک (وزن خالص) دو خودرو در حدود 1.9 تن است اما وزن نهایی مجاز (وزن خالص به همراه بار) برای هایلوکس‌های دو کابین دو دیفرانسیل 2.7 لیتری بنزینی برابر با 2500 کیلوگرم و برای آسنا دو کابین دو دیفرانسیل برابر با 3200 کیلوگرم عنوان شده است که اختلاف قابل توجهی است، اما باید دید چه تعدادی از افراد در عمل واقعا از این وانت‌های گران قیمت برای حمل بار استفاده می‌کنند. با این تفاسیر هایلوکس می‌تواند در حدود 9.5 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد که رقم قابل قبولی برای این کلاس از خودروها است. مصرف سوخت متوسط این وانت ژاپنی نیز رقمی در حدود 11 لیتر عنوان شده است. با مراجعه به سایت رسمی آمیکو شاهد هستیم که اطلاعات ارائه شده از وانت آسنا به هیچ عنوان کامل نیست و هیچ اطلاعاتی درمورد مصرف سوخت و شتاب 0 تا 100 یا حتی وزن خالص آن عنوان نشده است. با این وجود با توجه به ضعف پیشرانه آسنا و ابعاد بزرگ‌تر آن انتظار می‌رود شتاب 0 تا 100 آن چیزی در حدود 12 ثانیه و مصرف سوخت متوسط آن به راحتی فراتر از 13 لیتر در هر 100 کیلومتر (درصورت استفاده خالص از بنزین) در استفاده حقیقی روزمره باشد که البته این رقم با استفاده از سیستم استاندارد سوخت رسانی دوگانه بنزین/CNG می‌تواند به شکل قابل توجهی کاهش یابد.

هر دو خودرو از سیستم تعلیق مستقل در جلو و یکپارچه با فنرهای شمش در عقب بهره می‌گیرند که برای باربری بسیار مناسب‌تر از تعلیق لول است اما هایلوکس ادعا می‌کند که فنرهای شمش ریوو 10 سانتی‌متر بلندتر از نسل پیشین است که ضمن حفظ توان باربری، سواری راحت‌تری را نیز به همراه دارد. سیستم ترمز هر دو خودرو در جلو از نوع دیسکی هوا خنک و در عقب از نوع سنتی کاسه‌ای است که از این جهت انتقاد‌های فراوانی به هایلوکس وارد شده است.

سخن نهایی

هر دو خودرو با توجه به بازه قیمتی بسیار بالا برای ایرانی‌ها بیشتر حکم یک خودرو آفرودی دارد تا یک وانت باربر، هر چند که حتی هایلوکس هم در رقابت آفرود جهانی کارنامه چندان درخشانی ندارد چه برسد به آسنا. اختلاف میان هایلوکس ریوو و آسنا تنها به ابعاد و توان موتوری محدود نمی‌شود. در صورت نیاز به باربری و استفاده مسافرتی بدون شک آسنا خودرویی توانمندتر، جادارتر و درصورت استفاده از سیستم سوخت رسانی CNG خوش مصرف‌تر است اما هایلوکس مجموعه‌ای کاملی از کیفیت، اعتبار برند، توان باربری و آفرود را در اختیار مالک قرار می‌دهد که از دیدگاه قیمتی می‌تواند در نهایت به خالی شدن جیب خریدار منتهی شود. اگر قرار باشد فاکتور بسیار مهم هزینه را نیز در این مقایسه در نظر بگیریم باید بگوییم که آسنا برای بازار ایران، پیکاپ عملکرد محور مناسب‌تری است تا هایلوکس میلیاردی.

نویسنده: شهاب انیسی