خودروهای کپی، ساخت چین

صنعت خودروسازی کشور چین در دو دهه گذشته ضمن تجربه فراز و نشیب‌های بسیار، با سرعت برق رو به پیشرفت گذاشت. اگر زمانی کره‌ای‌ها را ملاک پیشرفت و ترقی پرسرعت صنعت خودرو قرار می‌دادیم، باید اعتراف کنیم که در دهه گذشته این چینی‌ها بودند که از نظر سرعت پیشرفت از کره‌ای‌ها جلو زدند.

البته هدف حمایت چشم بسته و تعریف و تمجید از صنعت خودرو ناقص چینی‌ها نیست. صنعت خودروسازی چین در سال ۲۰۲۰ سیزده برند خودروساز مختلف را به همراه داشته که الزاما همه آن‌ها پیشرو و در پی ترقی و پیشرفت نیستند. آن‌ها همچنان رسما کپی‌کارهای بازار خودرو جهانی به حساب می‌آیند که ساده‌ترین روش پیشرفت را تقلید مستقیم از محصولات برتر جهانی می‌دانند.

در ادامه این مقاله به بررسی بارزترین و مشهودترین خودروهای کپی شده چینی سال‌های اخیر صنعت خودروسازی این کشور پهناور می‌پردازیم.

چرا کپی؟

به خاطر دارم در سفری که در سال ۲۰۱۶ به نمایشگاه بین المللی دوسالانه اتوموبیل کشور فرانسه (نمایشگاه موندیال) داشتم، صحنه‌ای که با چشمان خود می‌دیدم را باور نمی‌کردم. نمایشگاه در روزهای بازدید خصوصی خبرنگاران مملو بود از افراد ریز قامت با چهره‌های آسیای شرقی که در تیم‌های چهار یا پنج نفره تقسیم شده بودند در حالی که هر یک چند مدل متر و ابزار دقیق اندازه‌گیری (مانند متر لیزری) و تخته شاسی‌هایی برای نوت برداری به همراه داشتند.

این افراد با دقت بسیار بالا و در مقابل چشمان خبرنگاران جهان از جمله شخص نگارنده، به صورت تیمی سراغ خودروهای مطرح نمایشگاه رفته و در مقابل صورت حیرت زده ما، شروع به ثبت دقیق اندازه‌ها و ابعاد حیاتی داخل و خارج خودروها می‌کردند تا در هنگام بازگشت به کشورشان از آن‌ها به عنوان ابعاد مرجع تولید خودرو کپی شده خود استفاده کنند. جالب آن که این حرکت به هیچ عنوان غیر قانونی نبود و واکنش حراست نمایشگاه را به همراه نداشت.

اما چرا؟ پاسخ بسیار ساده است. اگرچه خودروسازانی چون FAW، چری، BYD، جک، گریت وال و … در سال‌های اخیر به استخدام طراحان برتر جهانی و ارائه زبان طراحی منحصر به فرد خود روی آوردند، اما باید اعتراف کرد که ساده‌ترین و کم‌ هزینه‌ترین روش تولید یک خودرو همچنان کپی برداری از المان‌های استفاده شده از سوی خودروسازان مطرح جهانی است، چرا که پرداخت حقوق به یک طراح مشهور و صرف هزینه برای بخش تحقیق و توسعه یک محصول، بسیار گزاف خواهد بود.

۱. دانگ فنگ هانما از هامر H1

ضرب المثلی آمریکایی می‌گوید: «یا بزرگ فکر کن یا برگرد به خانه». احتمالا چینی‌ها با خود گفتند، ما از پس تقلید هر خودرویی بر می‌آییم، چرا هامر نه؟! البته ارائه چنین کپی قدرتمند و بسیار قدر از سوی یک برند چینی کمی بعید به نظر می‌رسد. دلیل آن است که هانما (Hanma) یا EQ2050 در حقیقت به صورت مهندسی معکوس از یک نمونه هاموی (HMMWV/نسخه نظامی هامر H1) کپی برداری شده که صنایع نفتی کشور چین در دهه 1990 خریداری کرد. این خودرو با وجود تمام شباهت‌های ظاهری و فنی با یک هامر نظامی حقیقی، تنها اندکی تغییر یافته است تا تعلق خود به برند دانگ‌فنگ را نشان دهد.

قوای فنی و سیستم انتقال نیرو این خودرو کاملا آمریکایی و تولید EQ2050 تنها ویژه کاربردهای نظامی ارتش چین و برخی کشورهای صادراتی بوده و به صورت نسخه عمومی و مردمی به تولید نرسیده است.

۲. KDC Regola از مکلارن 570GT

رگولا محصول الکتریکی اسپرت شرکت KDC چین به حسای می‌آید و در طراحی مدل آن مستقیما مکلارن 570GT را هدف کپی برداری قرار داده است. طراحی کاملا مشابه نمای جلو خودرو، درهای پروانه‌ای و حتی رنگ نارنجی مکلارن مستقیما در رگولا کپی برداری شده اما این شرکت هنوز سخنی در مورد تولید نهایی این محصول بیان نکرده است.

به نظر نمی‌رسد که در صورت تولید رگولا، KDC بتواند از شکایات شرکت انگلیسی مکلارن شانه خالی کند. به همین دلیل احتمال دارد این خودرو همچنان به عنوان محصولی نمایشی باقی بماند.

۳. بایک BJ80 از مرسدس بنز G کلاس

شرکت بایک (BAIC) مدل BJ80 را با الهام گیری مستقیم از طراحی خودرو افسانه‌ای کلاس G مرسدس بنز کپی کرده است. این شرکت که در بازار چین برخی از محصولات مرسدس بنز را مونتاژ می‌کند، مشخص نیست که دقیقا با چه رویی این چنین مستقیم یکی از برترین محصولات برند اشتوتگارتی بنز را مورد هدف کپی برداری قرار داده است.

این خودرو با شباهت ظاهری بسیار زیاد به کلاس G مرسدس بنز با پیشرانه ۲.۳ چهار سیلندر ساب (SAAB) یا ۳.۰ لیتری V6 بنزینی یا نسخه چهار سیلندر ۲.۸ لیتری توربو دیزل کامینز آمریکا متولد می‌شود و به اندازه‌ای دقیق کپی برداری شده که در صورت نگاه کردن به آن از نمای جانبی نمی‌توان چینی بودن آن را تشخیص داد.

۴. جیانگ‌ لینگ لندویند X7 از لندروور رنج روور ایووک

به محض رونمایی مدل X7 از سوی خودروسازی لندویند (Landwind) چین در سال ۲۰۱۵، شباهت بی‌مانند این خودرو به رنج روور ایووک (Evoque) محرض بود. اگرچه لندویند تلاش کرد با اعمال برخی تغییرات جزئی در نمای خارجی و داخلی این خودرو از شباهت آن با ایووک بکاهد، اما میزان شباهت به اندازه‌ای زیاد است که در نمای جانبی نمی‌توان تشخیص داد که این خودرو واقعا یک ایووک است یا یک کپی ناقص از برند لندویند.

لندویند X7 از زیرمجموعه خودروسازی ژیانگ‌لینگ موتور (JMH) همانند ایووک از پیشرانه ۲.۰ لیتری چهار سیلندر توربو بهره می‌گیرد، اما بر خلاف ایووک این پیشرانه تنها قادر به تولید ۱۹۰ اسب بخار قدرت بوده و به گیربکس اتوماتیک شش سرعت متصل شده است.

۵. زوتی SR8 از پورشه ماکان

SR8 و SR9 از برند زوتی آتو (Zotye Auto) کشور چین را می‌توان مستقیما کپی نسبتا دقیق پورشه ماکان دانست. SR8 با داشتن شباهت بیشتر در نمای کلی خودرو، مخصوصا طراحی اتاق از نمای جانبی و چراغ‌های عقب، حتی لوگو شرکت زوتی نیز کاملا مشابه پورشه طراحی شده است.

این خودرو همانند ماکان از پیشرانه ۲.۰ لیتری توربو بهره می‌گیرد اما این پیشرانه در عوض به برند میتسوبیشی تعلق دارد و تنها قادر است ۱۹۰ اسب بخار توان تولیدی در اختیار گیربکس اتوماتیک دو کلاچ شش سرعت آن قرار دهد. اگر فردی علاقه‌مند به صنعت خودرو یا به اصطلاح ماشین‌باز نباشید، شاید حتی نتوانید تفاوت زوتی SR8 را با یک ماکان حقیقی تشخیص دهید.

البته این تنها اقدام زوتی برای کپی برداری از محصولات پورشه نیست. این خودروساز چینی محصول دیگری با نام T600 دارد که اتفاقا در بازار ایران با نام ریگان کوپا به بازار عرضه می‌شود. این خودرو نیز شباهت‌های ظاهری بسیار زیادی به پورشه ماکان دارد، اما نه به اندازه SR8.

۶. جیلی GE از رولز رویس فانتوم

جیلی GE که بعدها با تغییر نام به امگرند GE به زیرمجموعه لوکس‌ساز برند جیلی تغییر نام داد، در ابتدا با طراحی کاملا مشابه به رولز-رویس فانتوم در سال ۲۰۰۹ به مرحله تولید رسید. این خودرو در نمایشگاه خودرو بین المللی شانگهای با فاصله بسیار کم از غرفه رولز-رویس رونمایی شد که از قضا یک دستگاه فانتوم واقعی نیز در آنجا در معرض نمایش بود.

جیلی در مصاحبه‌های مطبوعاتی تاکید بسیاری بر خلق کلاسی جدید داشت و خودرو خود را منحصر به فرد و به دور از شباهت ظاهری با هر خودرو دیگر می‌دانست. اما در حقیقت استفاده جیلی از جلوپنجره کرومی بزرگ و چراغ‌هایی که مستقیما از رولز-رویس فانتوم قدیمی الهام گرفته بود نمی‌توانست این حقیقت را پنهان کند که خودرو لوکس GE در حقیقت کپی مستقیمی از فانتوم برند رولز-رویس است.

این سدان فول سایز لوکس از سیستم انتقال نیرو هیبرید نوع پلاگین (PHEV) با پیشرانه چهار سیلندر بنزینی ۲.۴ لیتری و گیربکس شش سرعت اتوماتیک بهره می‌گیرد. در طراحی‌های بعدی ارائه شده از سوی جیلی از زیرمجموعه لوکس امگرند (Emgrand)، این خودروساز تلاش کرد تا از شباهت بی‌مانند به رولز-رویس فانتوم بکاهد که البته در این مسیر چندان موفق نبود.

۷. دادی شاتل از تویوتا پرادو J120

دادی شاتل یا دادی ژینگچی محصول خودروسازی دادی آتو (Dadi Auto) چین است که مستقیما تویوتا لندکروزر پرادو J120 (نسل سوم) را مورد هدف کپی برداری خود قرار داد و در سال ۲۰۰۵ روانه بازار شد. این خودرو شباهت بی‌مانند خود به تویوتا پرادو را در نمای جلو و عقب ارائه می‌دهد در حالی که در نمای جانبی به خودروهای دیگری چون هوندا CR-V شباهت دارد.

به دلیل ذات تجاری‌ساز برند دادی، این محصول از پیشرانه‌های ۲.۴ لیتری دیزل میتسوبیشی یا ۲.۰ لیتری توربو دیزل پژو بهره می‌گیرد و کیفیت ساخت آن چنگی به دل نمی‌زند.

۸. هانگای پلوتوس از شورولت کلورادو

هانگای پلوتوس نسل اول وانت سایز کوچک شرکت هانگای چین از زیرمجموعه SG اتوموتیو است که برای کپی برداری، نسل اول شورولت کلورادو را سرمشق خود قرار داده است. این خودرو که در سال ۲۰۰۷ روانه بازار چین شد، برخلاف کلورادو در نسخه شاسی بلند نیز به تولید می‌رسد و در هر دو نسخه شباهت ظاهری بسیار زیاد خود به کلورادو نسل اول را حفظ کرده است.

پلوتوس در فیس لیفت بعدی خود از میزان این شباهت به طور کلی کاست و نسل بعدی آن با ظاهری کاملا جدید به کلاس بالاتر وانت‌های سایز متوسط کوچ کرد. نسل اول این خودرو از پیشرانه چهار سیلندر ۲.۴ لیتری بنزینی یا ۲.۸ لیتری توربو دیزل (و بعدها ۳.۲ لیتری توربو دیزل) بهره می‌گرفت.

پلوتوس شاید اولین اقدام هانگای برای کپی برداری از یک محصول آمریکایی بود اما بدون شک آخرین آن نبود چرا که مدل N2 این رویه را تکرار کرد.

۹. هانگای N2 از فورد سری F

N2 دیگر محصول شرکت هانگای چین است که با الهام مستقیم از خانواده فورد سری F (F150) طراحی شد. این خودرو که در سال ۲۰۱۵ روانه بازار چین شد به بازار ایران نیز راه یافت و از سوی شرکت خودروسازی ارس (با نام تجاری آمیکو) تحت عنوان مدل آسنا و آراز (دو و تک کابین) به تولید رسید.

شباهت ظاهری بسیار زیاد N2 به فورد سری F در نمای جلو خودرو کاملا مشهود است. همچنین کلاس این خودرو از وانت‌های سایز متوسط که برای بازار ایران کلاس بزرگی به حساب می‌آید، به درک سریع شباهت آن به خانواده وانت‌های مشهور فورد کمک شایانی می‌کند.

این خودرو در بازار ایران با پیشرانه چهار سیلندر دوگانه سوز گاز/بنزین ۲.۴ لیتری تنفس طبیعی متعلق به خانواده میتسوبیشی به تولید می‌رسد که با توجه به ابعاد و وزن قابل توجه ۱.۸ تنی آن، توان حرکتی چشمگیری به همراه ندارد. با این حال نسخه توربو این پیشرانه ۲.۴ لیتری در کنار دو پیشرانه ۲.۵ و ۲.۸ لیتر توربو دیزل نیز برای این خودرو ارائه شد که متاسفانه ضعیف‌ترین نسخه آن در ایران بر روی خط مونتاژ آمیکو رفت.

۱۰. CH Auto لیتیا از آئودی R8

لیتیا (Lithia) محصول شرکت CH Auto چین، خودرویی تمام الکتریکی با ظاهری نسبتا منحصر به فرد و جذاب بود که در سال ۲۰۱۲ به نمایش درآمد. این خودرو که در نمای جلو و عقب از طراحی کاملا منحصر به فرد و نوین الهام می‌گرفت، شباهت بی‌مانند خود به آئودی R8 را تنها در نمای جانبی به نمایش می‌گذاشت.

این خودرو با داشتن چنین شباهت ظاهری به یک خودرو اسپرت آلمانی تنها در حد یک مدل نمایشی باقی ماند و به مرحله تولید وارد نشد. این خودرو اسپرت تمام الکتریکی از یک موتور الکتریکی به قدرت ۲۰۱ اسب بخار در محور عقب بهره می‌گرفت و برد مفیدی تنها برابر با ۱۵۰ کیلومتر داشت که تقریبا برابر با برد مفید یک دستگاه خودرو تمام الکتریکی نظیر نیسان لیف است.

۱۱. چری QQ از شورولت ماتیز

نام QQ از برند چری شاید برای ایرانیان چندان شناخته شده نباشد، اما این مدل در حقیقت نسخه چینی شورولت ماتیز یا همان دوو ماتیز است که با نام MVM 110 به بازار ایران عرضه شد. نسل اول QQ در سال ۲۰۰۳ روانه بازار کشور چین شد و در سال ۱۳۸۴ بر خط تولید مدیران خودرو در ایران قرار گرفت. نسل دوم که در سال ۲۰۱۳ روانه بازار شد با پیشرفت برند چری و ارتقا سطح طراحی، شباهت خود به ماتیز قدیمی را تا حد بسیار زیادی از دست داد، اما نسل اول آن تفاوت‌های بسیار جزئی با ماتیز واقعی به همراه داشت و از آنجایی که زمانی دوو ماتیز نیز از سوی کرمان موتور در ایران مونتاژ و عرضه می‌شد، جای تعجب نخواهد داشت که بسیاری از افراد این کپی را با نام ماتیز چینی خطاب کنند.

قیمت رقابتی، مصرف سوخت بسیار کم و ابعاد بسیار کوچک این خودرو در غیاب محصولی از کلاس مشابه در بازار ایران، موفقیت و استقبال قابل توجهی را نصیب این کپی چینی در بازار کشور کرد.

۱۲. لیفان ۳۳۰ از مینی کوپر

در ایران برند خودروسازی لیفان را به عنوان شریک تجاری کرمان موتور می‌شناسیم که محصولاتی چون X50، X60، ۵۲۰، ۶۲۰ و ۸۲۰ را روانه بازار کشور کرد. اما شاید ندانیم که این خودروساز در پرونده کپی‌کاری خود سابقه الهام گیری مستقیم از یکی از مشهورترین خودروهای جهان را دارد.

لیفان ۳۳۰ (و ۳۲۰) خودویی از کلاس هاچ‌بک سوپرمینی است که در سال ۲۰۰۹ روانه بازار کشور چین شد. با وجود داشتن اختلاف‌های ظاهری چون داشتن پنج در (به جای سه در)، سبک طراحی چراغ‌های جلو و عقب، دورنگ بودن بدنه و سایر المان‌های نمای داخلی و خارجی، این خودرو دقیقا کپی مستقیم مینی کوپر مدل ۲۰۰۱-۲۰۰۶ است.

کرمان موتور هرگز این خودرو را برای مونتاژ در بازار ایران در نظر نگرفت اما در صورت تولید این خودرو در بازار داخلی کشور، تا مدت‌های طولانی سوژه خوبی برای خبرنگاران حوزه خودرو برای به سخره گرفتن کرمان موتور فراهم می‌شد.

۱۳. جک A6 از آئودی A6

جک A6، با نام‌ دیگر ریفاین A6، سدان سایز متوسط شرکت خودروسازی جک موتورز چین است که از قضا دیگر شریک تجاری کرمان موتور در ایران محسوب می‌شود. مدل A6 در سال ۲۰۱۶ به عنوان سدان نسبتا لوکس و نسخه برتر محصولات تولیدی جک روانه بازار کشور چین شد که بزرگ‌ترین سدان برند جک به حساب می‌آید. A6 نه تنها نامش کاملا با مدل A6 آئودی یکسان است بلکه با دقت بیشتر در سبک طراحی جلوپنجره طبقه‌ای، چراغ‌ جلو پلکانی و چراغ‌های تمام LED عقب، تا جای ممکن شباهت خود را به A6 شرکت آلمانی آئودی حفظ کرده است.

با این وجود جک A6 نه از دیدگاه زیبایی و نه ابعاد و اندازه نهایی در برابر A6 حرفی برای زدن ندارد. این خودرو در قدرتمندترین تریم ممکن از یک پشیرانه ۲.۰ لیتری توربو بنزینی به قدرت ۱۹۰ اسب بخار و گشتاور ۲۸۰ نیوتون.متر در اتصال با یک گیربکس اتوماتیک دو کلاچ شش سرعت بهره می‌گیرد.

۱۴. BYD S8 از مرسدس بنز SLK

S8 را باید یکی از زیباترین اقدامات خودروسازی BYD چین دانست که در سال ۲۰۰۶ به بازار این کشور معرفی شد. S8 یک اسپرت کوپه دو در از نوع سقف تاه‌شو فلزی (کانورتیبل) بود. این خودرو از دیدگاه طراحی در نمای جلو ظاهری کاملا مشابه با مرسدس بنز W203 کلاس C داشت، اما قسمت انتهایی آن در بخش طراحی چراغ و قوس سقف، بیننده را به یاد اسپرت کوپه‌های فرانسوی چون پژو 207CC و رنو مگان CC می‌اندازد.

دلیل این که S8 را اقدامی زیبا از سوی BYD توصیف کردیم، سبک کپی برداری و طراحی ناشیانه آن نبود، بلکه تولید این خودرو نشان داد که چینی‌های پیشرو و تکنولوژی محور (مخصوصا BYD) اگر بخواهند می‌توانند خودروهای متنوع قابل قبول و درخور توجه از کلاس‌های مختلف تولید کنند.

متاسفانه S8 از یک پیشرانه چهار سیلندر ۲.۰ لیتری با قابلیت انتقال نیرو به محور جلو از طریق گیربکس اتوماتیک ضریب متغیر (CVT) یا پنج سرعت دستی بهره می‌گیرد که با توجه به وزن ۱.۵ تنی آن، شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت این خودرو به ظاهر اسپرت، در بازه ۱۴ ثانیه به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست.

۱۵. جیلی Merrie 300 از مرسدس بنز C کلاس

مِری ۳۰۰ یکی از محصولات اقتصادی برند جیلی محسوب می‌شود که سیاست کپی برداری را نظیر مدل لوکس GE در پیش گرفته است. این مدل که اطلاعات چندانی از آن در بازار جهانی در دسترس نیست، در نمای جلو کپی مستقیم مرسدس بنز C کلاس مدل W203 است.

جیلی که در تولید مدل GE اصرار بسیاری بر نوین و منحصر به فرد بودن طراحی داشت، در خصوص مری ۳۰۰ هیچ اصرار و حرف خاصی بیان نکرد و در عوض با خیال آسوده طراحی W203 مرسدس بنز را مستقیما روی این محصول پیاده کرد.

البته کیفیت نهایی تولید و ابعاد و اندازه‌ها، مخصوصا از نظر تناسبات هندسی بلافاصله چینی بودن این خودرو را لو می‌دهد. اما باید اقرار کرد که مری ۳۰۰ از فاصله دور شباهت غیر قابل باوری به C کلاس قدیمی بنز دارد.

۱۶. شوآنگان CEO از بی ام و X5

CEO نام شاسی بلند سایز متوسط شرکت شوآنگان است که در سال ۲۰۰۵ روانه بازار چین شد. این خودرو به صورت کلی ظاهری قابل قبول و تناسبات هندسی درخور توجهی دارد. البته دلیل این جذابیت را باید در طراحی کپی شده آن از مجموع چند خودرو جست و جو کرد. نمای جلو CEO مستقیما از هوندا CR-V و نمای عقب آن با اندکی تغییرات، از بی ام و X5 نسل اول کپی برداری شده است و این در حالیست که طراحی نمای داخلی آن را از تویوتا لندکروزر پرادو کپی کرده‌اند.

در نتیجه جای تعجب ندارد که این خودرو از دیدگاه بصری جلوه‌ای قابل قبول داشته باشد. با این وجود این شاسی بلند پنج در سایز متوسط در بهترین حالت از یک پیشرانه چهار سیلندر ۲.۴ لیتری به قدرت ۱۳۵ اسب بخار و گیربکس شش سرعت اتوماتیک بهره می‌گیرد. با در نظر گرفتن وزن ۱.۸ تنی این خودرو، نباید از آن انتظار سواری چندان دلچسبی داشت.

۱۷. جونوِی UFO از تویوتا راوفور

UFO با نام دیگر A380 یک کراس اوور کامپکت از ساخته‌های جونوی چین است که در سال ۲۰۰۵ روانه بازار این کشور شد. این کراس اوور رسما طراحی نسل دوم (XA20) تویوتا راوفور (RAV4) را ملاک و سرمشق طراحی خود قرار داد که در همان دوران مدلی قدیمی از خط تولید تویوتا به حساب می‌آمد.

با این حال نسل دوم راوفور مدلی محبوب بود که ادامه حیات آن در خط تولید تویوتا تا به امروز ادامه دارد. در نتیجه روی آوردن جونوی برای کپی این مدل قدیمی چندان دور از ذهن به نظر نمی‌رسید. A380 با چهار مدل پیشرانه چهار سیلندر تنفس طبیعی بنزینی از ۱.۶ لیتر تا ۲.۴ لیتر روانه بازار شد که همگی به خانواده سری 4G میتسوبیشی تعلق داشتند. انتقال نیرو تنها به محور جلو انجام می‌گرفت و قدرتمندترین مدل تنها ۱۳۰ اسب بخار توان داشت که با وزن ۱۶۹۰ کیلوگرمی این خودرو نسبتا کوچک، جور در نمی‌آمد.

جونوی در سال ۲۰۱۳ فیس لیفت جدیدی برای A380 ارائه دارد که ضمن حفظ المان‌های اصلی بدنه، تنها شامل تغییرات ظاهری بود تا نمای خارجی آن را اندکی از راوفور تویوتا دورتر کند.

۱۸. سوژو Eagle Carrie از پورشه کیمن ۷۱۸ و فراری FF

ایگل کَری، خودرو اسپرت کوپه دو در شرکت سوژو، یکی از برترین مثال‌ها برای نمایش ذوق کودکانه طراحان صنعت خودرو چین در ترکیب دو خودرو محبوب و مشهور با یکدیگر است. این خودرو در نمای جلو، ظاهری تقریبا یکسان با فراری FF دارد که این شباهت را به سادگی در طراحی چراغ‌های جلو و جلوپنجره خود آشکار می‌سازد. در عقب و نمای جانبی اما طراح سوری مستقیم به بخش انتهایی پورشه کیمن ۷۱۸ زده است و تقریبا با نمونه اصلی آلمانی آن مو نمی‌زند. جالب آن که لوگو تجاری نقش بسته روی کاپوت نیز تقریبا با ظاهر لوگو رسمی پورشه مشابه است.

ترکیب دو خودرو متمایز در یک محصول واحد در ایگل کری به نرمی و به زیبایی انجام گرفته است، اما این طراحی به واقع حرکتی نادرستی است که تنها از خودوسازان چینی برمی‌آید. بدون شک دیدن این خودرو از نزدیک برای اولین بار برای هر ماشین‌بازی گیج کننده و غیر قابل هضم خواهد بود.

سوژو ایگل یک خودرو تمام برقی مجهز به دو موتور الکتریکی در دو چرخ عقب خود است و تنها ۸۰۰ کیلوگرم وزن دارد. بر اساس ادعای سوژو این محصول می‌تواند در عرض پنج ثانیه از حالت سکون به تندی ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد، در حالی که برد مفیدی برابر با ۲۶۰ کیلومتر دارد که برخلاف طراحی ظاهری خود، رقمی قابل احترام است.

۱۹. شوآنگان نوبل از اسمارت

مدل نوبل (Nobel به معنای فرهیخته) که پیش‌تر به اسم بابِل (Bubble به معنای حباب) مشهور بود، نسخه کپی شده دیگر شرکت شوآنگان اما این بار از محصولات سوپرمینی زیرمجموعه بنز یعنی برند اسمارت (Smart به معنای هوشمند) است.

این خودرو اولین بار در سال ۲۰۰۴ و براساس پلتفرم سوزوکی آلتو از کلاس کی کار (Kei Car) و به عنوان خودرویی از کلاس میکروکار روانه بازار شد. در سال ۲۰۰۷ شرکتی به نام مارتینی موتور تلاش کرد این محصول را با نمایش در نمایشگاه خودرو بلونیا ایتالیا به بازار اروپا عرضه کند که با اعتراض شدید و مستقیم گروه خودروسازی دایملر بنز مواجه شد. مارتینی موتور اظهار داشت که اعتراض دایمر بی‌پایه و اساس است، چرا که بر خلاف محصولات اسمارت، نوبل یک خودرو چهار نفره از نوع پیشرانه جلو و متحرک جلو (FF) است و ظاهر آن شباهت چندانی به اسمارت ندارد. دادگاهی در سال ۲۰۰۹ در یونان میان دایملر بنز و شوآنگان برگزار شد که نتیجه آن صدور رای به نفع نوبل بود، اما با این اوصاف این خودرو نه فقط در ظاهر نهایی بدنه خود بسیار شبیه به اسمارت بود بلکه با شعار تبلیغاتی “هوشمندتر از دیگران” سعی در تمسخر دایمر و اسمارت داشت.

این خودرو بسیار کوچک ۸۷۵ کیلوگرمی از پیشرانه سه سیلندر بنزینی ۰.۸ لیتری یا چهار سیلندر ۱.۰ یا ۱.۱ لیتری با گیربکس پنج سرعت دستی بهره می‌گیرد. قدرتمندترین نسخه نوبل ۶۷ اسب بخار قدرت و ۸۸ نیوتون.متر گشتاور دارد و برای دستیابی به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت حدود ۱۷ ثانیه زمان لازم دارد و بیشتر از ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت سرعت نمی‌گیرد، اما در عوض مصرف سوخت متوسط آن تنها برابر با ۴.۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است.

۲۰. هونگچی الکتریک کانسپت از مرسدس-مایباخ ۶

دایملر در سال ۲۰۱۶ از خودرویی مفهومی با نام مرسدس بنز-مایباخ ۶ رونمایی کرد که یک خودرو کوپه دو در از کلاس گرند تورینگ (GT) بود. کپی برداری از این مدل مفهومی منحصر به فرد جرات و جسارتی لازم داشت که جز از برند هونگچی چین بر نمی‌آمد. هونگچی به معنای پرچم قرمز (نماد چین کمونیستی) زیرمجموعه لوکس‌ساز FAW چین است که با تولید لوکس‌ترین خودروها از جمله مدل L5، به عنوان گران قیمت‌ترین خودروساز چینی مشهور شد.

این خودروساز مدل مفهومی تمام الکتریکی خود را کاملا بر اساس المان‌های مرسدس-مایباخ ۶ مفهومی طراحی کرد که به هدف نمایش یک گرند تورینگ کوپه بسیار لوکس تولید شده بود. این مدل مفهومی با طراحی بسیار عجیب و نه چندان جذاب خود (در مقایسه با مرسدس-مایباخ ۶) هرگز به مرحله تولید وارد نشد.

کپی‌ های رسمی

در این میان، خوروهای دیگری ساخت کشور چین روانه بازار جهانی می‌شوند که از نظر ظاهری شباهت زیادی به محصولات خودروسازان برتر جهان دارند. به عنوان مثال شباهت BYD S6 به لکسوس RX نسل دوم (XU30)، شباهت محصولات برلیانس به محصولات بی ام و، شباهت برخی محصولات هایما و FAW به محصولات مزدا.

این دسته از شباهت‌ها ریشه در همکاری مستقیم خودوسازان جهانی با خودروسازان چینی دارد. در نتیجه بسیاری از محصولات شرکت مزدا ژاپن از سوی هایما و FAW به تولید می‌رسد و برلیانس نیز یکی از بزرگ‌ترین مونتاژکنندگان محصولات بی ام و در بازار چین است. پلتفرم لکسوس RX نیز از سوی BYD خریداری شده تا کراس اوورهای S6 و S7 بر پایه آن تولید شود.

درنتیجه این خودروهای مشابه کپی به حساب نیامده و صرفا محصولاتی هستند که تحت قراردادهای جوینت ونچر (joint venture) مشترک میان دو شرکت خودروساز تنها با تغییر در نام و نشان تجاری تولید می‌شوند.

نویسنده: شهاب انیسی