رنو هیچ وقت از رقیبان هم وطن خود جا نمی‌ماند. بعد از تولید تندر 90 و یا همان ال 90 که همه ما آن را می‌شناسیم نوبت به وانت تندر می‌رسد که آخرین عضو لوگان است و از دل خطوط تولید همین شرکت فرانسوی یعنی رنو وارد بازار ایران شده است و در حال حاضر، این ایران است که در حال تولید این خودرو است. رنو ساندرو استپ وی، ساندرو و X90 و حالا نوبت به وانت تندر می‌رسد. که در ششمین سال تولیدش قرار گرفته است. وانت‌ها همگی وسایل حمل و نقلی هستند که در نبودشان برای جا به جایی‌های حساس حتما دچار مشکل خواهیم شد. این اتومبیل با دو مدل R90 به شکل Station و مدل U90 با پلتفرم وانت در بازار خودرو ایران و جهان خرید و فروش می‌شود. علاوه بر دیگر خودروهای تولید رنو جا دارد که از وانت تندر این کارخانه نیز حرف بزنیم.
تصویری متفاوت با وانت تندر
این تصور که وانت بارها همگی در پرتگاه بی کیفیتی و ضعف فنی تولید شده‌اند تا به امروز به ویژه در کشور ما بی دلیل نبوده است؛ بسیاری از وانت‌های تولید شده، اتومبیل‌هایی هستند که در بهترین حالت تنها به کیفیت فنی و قدرت آن‌ها دقت شده است. در حال حاضر می‌توان با رنو ال ۹۰ وانت تعریفی جدید را از این اتومبیل‌های کارآمد ارائه کرد. البته لازم به ذکر است که ایده و اولین تولیدات انجام شده از این خودرو در آغاز متعلق به شرکت داچیا بوده است و بعد از مدتی رنو توانست امتیاز تولید این خودرو را از این شرکت خریداری کند. نام این خودرو در آغاز رنو داکر بود و بعد از این که ایران مجوز تولید آن را به صورت بومی و تحت نظارت کمپانی رنو به دست آورد نام این خودرو را به وانت تندر تغییر دهد. سال 1390 سالی بود که جاده‌های ایران شاهد حضور چهره‌ای متفاوت از یک وانت بودند و همه تصورات در مورد مفهوم وانت در ذهن مخاطبان تغییر کرد. چراغ‌های جلو شباهت بسیاری به چراغ‌های پراید دارند اما با این تفاوت که گوشه‌های تندتری در قالب آن‌ها طراحی شده است و با کمی تغییر چهره‌ای به روزتر از این خودرو ارائه شده است. تقابل جالبی میان قاب چراغ‌های جلو و جلو پنجره این خودرو وجود دارد. درست در خط موازی که قاب چراغ‌ها پایان می‌گیرند جلو پنجره وانت تندر شروع می‌شود و با سه پره‌ای که در خود دارد آرم رنو را نیز در خود حفظ کرده است. جنس جلو پنجره و سپر این خودرو از نوعی پلاستیک خاص است که با فنی آن و وزن کلی همخوانی دارد. دو مه شکن نیز در ردیف سپر این خودرو قرار گرفته است که هر کدام در نور رسانی در جاده‌ها و هوای گرگ و میشی که گاه و بی گاه با آن مواجه می‌شویم به یاری ما می‌آیند. شیشه جلو خودرو که به راننده و سرنشین قدرت دید می‌دهد با پهنای مناسبی طراحی شده است و ستون‌های A این خودرو با طراحی متفاوت از تعداد نقاط کور کاسته است.
رنو تندر وانت برای دو سرنشین یعنی راننده و کنار دست راننده جا دارد. البته اگر خوب دقت کنیم متوجه یک شیشه لوزی شکل می‌شویم که نشان از فضای مناسبی پشت صندلی‌ها دارد و سرنشینان می‌توانند وسایل دم دستی خود را در آن قسمت قرار دهند. نوبت به فضای باری تندر وانت می‌رسد؛ فضای باری این خودرو برای جا به جایی وسایل کوچک و بسته‌های نه چندان بزرگ بسیار مناسب است.
یک قاب فلزی نیز دور تا دور فضای باری نسخه تجاری رنو ال ۹۰ قرار گرفته است که با چنگک‌های کوچکی که دارد می‌توان از آن‌ها برای محکم کردن بار با طناب باربند کمک گرفت. چرخ‌های این اتومبیل نیز با قدرتی مناسب و ابعاد همسان با اجزای دیگر آن حکم محرک این خودرو را ایفا می‌کنند. طرح چراغ‌های عقب متفاوت از جلو است؛ شکل یک مستطیل را دارند که از طرفین کمی شیب گرفتند و توانستند چراغ‌های راهنمای عقب، دنده عقب و ترمز را به خوبی در خود جا دهند. آینه‌های جانبی آن نیز با قابلیت تا شوندگی در دو طرف درب‌های جلو و در جایگاه معمول‌شان در هر خودرو قرار گرفته‌اند.
سگمنت جادار
می‌توان گفت در میان وانت‌های کوچک، وانت تندر از همه هم‌ردیفان خود جادارتر طراحی شده است. صندلی‌های این خودرو از ارگونومی مناسبی برخوردار هستند و به راحتی خم می‌شوند و قابلیت تاشوندگی برای جا دادن وسایل در همان فضای پشتی صندلی‌ها دارد. از هنرهایی که در طراحی داخلی وانت تندر خرج شده است، فضای 300 لیتری است که در پشت صندلی‌ها قرار دارد. دو قلاب هم در قسمت بالایی هر درب نصب شده است که به راحتی می‌توان لباس‌ها را از آن‌ها آویزان کرد. داشبور جادار برای جا دادن وسایل دم دستی و دو جا لیوانی برای سرنشینان از دیگر مصارف بهینه در فضای داخلی این خودرو به حساب می‌آید. از فرمان این خودرو غافل نشویم؛ غربیلک فرمان خوش دست است و برای هر سنی و قد و قامتی مناسب است. کولر و بخاری نیز در این خودرو وجود دارد. اگر بخواهیم در مورد فضای باری آن بیش‌تر صحبت کنیم باید بگوییم طول این قسمت به 1800 میلی متر می‌رسد و قادر به جا به جایی تا 800 کیلوگرم بار را دارد.
نگاهی به فنی وانت تندر
اتومبیلی کم مصرف و در عین حال کارآمد را از لحاظ فنی پیش رو داریم. پیشرانه 4 سیلندره با حجم 1.6 لیتر از اولین ویژگی‌های فنی این خودرو هست که به خوبی اعتماد مخاطبان را جلب کرده است. این پیشرانه 16 سوپاپه است. قدرت در این خودرو به 105 اسب بخار می‌رسد و 140 نیوتون متر قدرت گشتاور آن است. چرخ‌های این خودرو 6 گیربکسه هستند و با این قدرت محال است که در هر مانعی به مشکل بخورید. از دیگر مزایای فنی در این خودرو می‌توان به این نکته اشاره کرد که در صورت خرابی هر کدام از قطعات خودرو به راحتی می‌توانید نسخه جدید هر کدام را در بازار بیابید و با مشکل کم یابی و یا نایابی قطعات مواجه نشوید. سوخت ترکیبی وانت تندر در هر 100 کیلومتر 7,6 لیتر است که به انضمام بار می‌توان این ماشین را جز کم مصرف‌ترین‌ها به حساب آورد. عده‌ای از دارندگان این خودرو کمی از بابت خشکی خودرو در زمان حرکت شکایت دارند اما همگی بر سر قدرت این اتومبیل متفق القول هستند.
نام نویسنده: احسان والیان
