بررسی مشخصات تویوتا پرادو J120

نسل سوم تویوتا پرادو از خانواده لندکروزر با کد شناسایی J120 بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ از سوی ایرتویا، نماینده رسمی تویوتا در بازار ایران به کشور وارد شد. این خودرو به واسطه تعلق ابتدایی به خانواده سری ۷۰ (J70)، برای اولین بار موفق شد در نسل سوم، مجموعه‌ای از ویژگی‌های مناسب یک شاسی بلند نسبتا اقتصادی را به صورت یکجا به مشتری هدیه کند. این مهم استقبال بسیار گرم مشتریان و فروش بسیار خوب پرادو J120 حتی در بازار دست دوم در ایران را باعث شد.

امروز نسل سوم پرادو در بازار خرید ماشین دست دوم کشورمان هنوز با نگاهی همراه با احترام و ارزش خرید بالا نظاره می‌شود.

مشخصات فنی پرادو J120

طراحی پرادو J120

طراحی نمای خارجی پرادو J120 به لطف قلم لنس اسکات، موفق شد از المان‌های قدیمی سری ۷۰ فاصله گرفته و به دنیای طراحی مدرن بپیوندد. اما این خودرو به هیچ عنوان زیبا نبود. حتی در زمان ارائه و سال‌ها پیش از ورود نسل چهارم (J150)، خودرویی کاملا میانه‌رو و تقریبا بد قیافه بود که چراغ‌های کشیده جلو، چراغ‌های عقب بیرون زده و گلگیرهای برجسته اغراق آمیز آن دلربایی محصول هم دوره و هم برندی چون لندکروزر سری ۱۰۰ (J100/لندکروزر نسل پنجم) را به همراه نداشت.

نمای داخلی نیز با حفظ میانه‌روی آن دوران تویوتا، بسیار ساده اما قابل قبول و با الهام‌گیری قوی از نمای داخلی سری ۱۰۰ طراحی شده بود. در نتیجه داشبرد متقارن با کنسول میانی نسبتا عمودی در اتصال با میانه داشبرد که با تریم نقره‌ای مات پلاستیکی در تناسب با رودری‌های خودرو تزئین شده بود، با وجود ارائه حس ارزان قیمت و اقتصادی بودن بیش از حد (همانند تمامی محصولات تولیدی وقت تویوتا)، همچنان کاربردی و قابل پذیرش جلوه می‌کرد.

اما نکته مهم تعلق این سری به خانواده شاسی بلندهای سری لندکروزر و اشتراک مجموعه فنی این خودرو به محصولات خوش فروشی چون فوررانر و FJ کروزر بود که موجب سرفرازی این محصول مخصوصا در بازار بی‌تنوع ایران و مخفی شدن ظاهر نه چندان جذاب آن شد.

پرادو J120 در دو مدل متنوع سه و پنج در (پنج و هفت نفره) و با قابلیت انتخاب دو پیشرانه چهار سیلندر ۲.۷ لیتری (تریم GX) و شش سیلندر ۴.۰ لیتری (تریم VX) به بازار ایران راه یافت. با توجه به مدل وارداتی، گیربکس اتوماتیک این خودرو از نوع چهار یا پنج سرعت اتوماتیک است که می‌تواند به تنهایی به عنوان فاکتوری تعیین کننده در بازار دست دوم ایفای نقش کند چرا که تنبلی حرکتی خودرو در نسخه‌های چهار سرعت می‌تواند برای سبک رانندگی ایرانیان آزار دهنده باشد.

نسخه‌های چهار سیلندر به دلیل ضعف قابل توجه مخصوصا در نسخه‌های چهار در، به هیچ عنوان مورد پسند مشتریان بازار ایران واقع نشد. از این رو نسخه‌های چهار سیلندر با افت شدید قیمت در بازار دست دوم و نسخه‌های شش سیلندر با افزایش قیمت مواجه شدند.

نسخه سه در به دلیل داشتن فضای بسیار محدود در قسمت بار در مقایسه با نسخه پنج در کاربری ضعیف‌تری دارد. از این رو در این مقاله نسخه شش سیلندر چهار در (VX) به عنوان ملاک ارزیابی مد نظر قرار گرفته است.

با در نظر گرفتن قدمت و سال تولید پرادو J120های بازار ایران، وجود آپشن‌هایی چون کروز کنترل، کنترل پایداری، کنترل کشش، کنترل ایستایی در سربالایی، کنترل سرعت در سرازیری، قابلیت تنظیم ارتفاع تا ۱۰ سانتی متر، سنسور پارک جلو و عقب، مانیتور لمسی مجهز به دوربین دید عقب، فرمان حساس به سرعت، مجموع شش کیسه ایمنی هوا، سیستم ورود و استارت بدون کلید، سیستم تهویه اتوماتیک با خروجی مجزا برای ردیف‌های دوم و سوم، صندلی‌های تنظیم شونده برقی جلو، گرم‌کن صندلی‌های جلو، کول باکس، آینه‌های جانبی با تنظیم و قابلیت تاه‌شو برقی و سانروف، این خودرو را از دیدگاه کاربری و استفاده روزمره در جایگاه بسیار مناسبی قرار داد، مخصوصا که اختلاف قیمتی آن با سری ۱۰۰ لندکروزر رقم قابل توجهی بود.

البته ناگفته نماند که این آپشن‌ها بر اساس سال تولید و مدل واردات می‌تواند در نسخه‌های مختلف پرادو با یکدیگر کاملا متفاوت باشد.

مزایا و معایب پرادو J120

پرادو J120 شش سیلندر با بهره گیری از پیشرانه و سیستم انتقال نیرو قابل قبول و نسبتا توانمند FJ کروزر موفق شد تا سواری آفرود مناسبی را به مالک هدیه دهد. در نتیجه این خودرو جدا از این‌ که یک شاسی بلند فول سایز خانوادگی است به واقع می‌تواند در مسیرهای بیراهه خودی نشان دهد. اما با وجود تعلق به کلاس شاسی بلندهای فول سایز، فضای داخلی و نشیمن ردیف دوم برای سه فرد بالغ چندان جادار و راحت نیست. ردیف سوم صندلی‌ها نیز به دلیل محدود بودن فضا قابلیت استفاده در مسیرهای دراز مدت را ندارد، مخصوصا آن که به دلیل بازی بسیار زیاد و نرمی بیش از حد سیستم تعلیق، می‌تواند سواری خسته کننده‌ای را مخصوصا برای دو سرنشین به همراه داشته باشد.

کیفیت ساخت نمای داخلی خودرو بسیار عالی است اما استفاده از متریال پلاستیکی و ارزان قیمت، این فضا به هیچ عنوان دلچسب نبوده و ماندگاری کیفیت صندلی‌ها در نسخه‌های دست دوم مطلوب نیست. با تجهیز به پیشرانه شش سیلندر ۴.۰ لیتری یورو ۴، مصرف سوخت این خودرو در رانندگی‌های حقیقی درون شهری روزمره و آفرود، به سادگی از مرز ۱۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر عبور می‌کند که مقوله خوشایندی برای مالک به حساب نمی‌آید. نمونه‌های VX چهار در با آپشن دو باک (جمعا ۱۷۴ لیتر) به بازار عرضه شد که اگرچه ویژگی بسیار قابل توجهی است اما بسیار بعید است با قیمت بنزین آزاد لیتری ۳۰۰۰ تومان، کسی میل به استفاده از این ویژگی مسافرتی داشته باشد.

نامشخص و درهم بودن تریم‌های آپشنی عرضه شده در نمونه‌های مختلف پرادو J120 از سوی ایرتویا در بازار ایران، یافتن نمونه‌های مناسب پر آپشن را برای مالک بازار دست دوم نیز اندکی دشوار می‌سازد.

با این وجود باید پذیرفت که توان این خودرو به عنوان یکی از اعضای قدیمی خانواده لندکروزر (خانواده شاسی بلندهای آفرودی تویوتا) در مسیرهای بیراهه کاملا قابل قبول و سطح آپشن‌های ایمنی و رفاهی ارائه شده برای آن با توجه به سال تولید، راضی کننده است. نباید از یاد برد که تیراژ فروش قابل توجه، ارائه خدمات پس از فروش قوی و فراوانی قطعات یدکی پرادو J120 در بازار کشور (البته پیش از تحریم‌ها) یکی دیگر از نقاط قوت این خودرو در ایران است که معمولا کمتر رقیبی توان رقابت با این شاسی بلند فول سایز در این مورد بخصوص را دارد.

نتیجه گیری

پرادو J120 در نمونه‌های شش سیلندر فول آپشن مدل بالا، همچنان یکی از بهترین گزینه‌های بازار دست دوم کشور است که البته با توجه به میزان کارکرد قیمت مناسبی به همراه دارد. اما این خودرو به هیچ عنوان جذاب و زیبا نیست و رانندگی درون شهری با آن الزامان لذت کافی به همراه ندارد. معمولا مشتریان این خودرو در بازار دست دوم را افرادی تشکیل می‌دهند که با میزان مصرف سوخت و افت کیفیت تریم داخلی خودرو مشکلی نداشته و ملاک اول آن‌ها استفاده به عنوان یک خودرو مناسب برای طبیعت گردی و آفرود است.

خوشبختانه مزایا و معایب این خودرو تقریبا واضح و مشخص است. بنابر این در انتخاب پرادو J120 به عنوان یک خودرو آفرودی/خانوادگی اقتصادی دست دوم نباید گلایه چندانی از مشکلات انحصاری پیرامون آن داشته باشید.

نویسنده: شهاب انیسی