زشت ترین خودروهای جهان

اگرچه ظاهر و زیبایی یک خودرو امری سلیقه‌ای به نظر می‌رسد، اما وقتی پای صرف مبالغ هنگفت جهت خرید یک اتومبیل در میان است، حداقل اتومبیل مورد نظر باید از شمایلی خوب و همه‌پسند برخوردار باشد. اکثر کمپانی‌های خودروسازی معمولا به ظاهر اتومبیل‌هایشان توجه ویژه نشان می‌دهند تا از این طریق بتوانند مشتریان مختلفی را به سوی خود و محصولات جدیدشان جلب کنند، اما گاهی اوقات خلاقیت بیش از حد در طراحی خودرو کار دست آنها داده و به خلق یکی از زشت ترین خودروهای جهان منجر شده است.

پونتیاک آزتک (۲۰۰۱-۲۰۰۵)

ظاهر این کراس اوور آمریکایی که طی سال‌های ابتدایی قرن ۲۱ میلادی تولید می‌شد، فوق‌العاده زشت و ناپسند به نظر می‌رسید، به‌طوری که احتمالا کمتر کسی دلش می‌خواهد در کنار آن دیده شود. در حال حاضر نیز هرگاه کارشناسان بخواهند یک اتومبیل زشت را مثال بزنند معمولا از این خودرو مایه می‌گذارند.

ای ام سی پیسر (۱۹۷۵-۱۹۷۹)

مطمئنا بخشی از زشت ترین خودروهای جهان طی سال‌های دهه ۷۰ میلادی به تولید رسیدند که عمده آنها توسط خودروساز آمریکایی ای ام سی وارد بازار شدند. ای ام سی پیسر (AMC Pacer) یکی از بارزترین محصولات زشت با طراحی ناپسند از این خودروساز آمریکایی بود. این محصول در واقع اولین خودرو کامپکت با بدنه عریض در جهان است؛ سگمنتی که قبلا هرگز نمونه آن به تولید نرسیده بود.

 فورد ادسل (۱۹۵۸-۱۹۶۰)

تعداد کمی از تولیدات شکست‌خورده صنعت خودرو به سرنوشتی ناگوارتر از فورد ادسل (Edsel) دچار شدند. یک خودرو افسانه‌ای دهه ۵۰ که در میان زشت‌ترین تولیدات فورد قرار می‌گیرد، در واقع جوجه اردک زشتی که هیچگاه به قو تبدیل نشد. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، فورد حدود ۲۵۰ میلیون دلار روی ادسل سرمایه‌گذاری کرد اما سلیقه مشتریان را در طراحی این محصول لحاظ نکرد و همین امر سبب شد تا استقبال مناسبی از آن به عمل نیاید. یکی از بدترین قسمت‌های خودرو جلوپنجره آن است که در میان مشتریان آمریکایی به انواع و اقسام صفات نامناسب از آن یاد برده می‌شد.

تویوتا پریوس (۲۰۱۵-تاکنون)

هر چقدر تویوتا پریوس کم‌مصرف امروزه پرتعدادتر شده است، اما طراحی آن از حالت مرسوم گذشته فاصله می‌گیرد. سبک طراحی مدل ۲۰۱۵ پریوس به بعد چیزی شبیه موجودات بیگانه فضایی را در ذهن به خاطر می‌آورد، به‌طوری که حتی اگر در مقابل آن کمی کرنش کنید، شاید میل داشته باشد به طرفتان حمله و یک لقمه چپتان کند. به هر حال به نظر می‌رسد برای یک خودرو بسیار کم‌مصرف و باکیفیت از خانواده تویوتا این چنین طراحی چندان قابل قبول نباشد که یکی از مدل‌های این کمپانی در لیست زشت ترین خودروهای جهان قرار گیرد.

سیتروئن آمی ۶ (۱۹۶۱-۱۹۷۰)

در دهه ۶۰ میلادی خودروساز فرانسوی سیتروئن ناامیدانه به یک خودرو متوسط نیاز داشت که این شرکت را در برابر رقبایی همچون فولکس واگن و رنو سرپا نگاه دارد؛ در نتیجه آنها آمی ۶ را تولید کردند که قسمت پشت آن اصلا موردپسند مشتریان واقع نشد و جذابیت خاصی برای خریداران نداشت. طراحی این محصول یک حرکت ناشیانه جهت کاستن از هزینه‌ها بود که حتی هیچ نیازی نداشت تا بخش پشت خودرو به این صورت زشت، ناپخته و زمخت طراحی شود. نتیجه این کار نچسب‌ترین طراحی بدنه شرکت سیتروئن را رقم زده است.

کرایسلر پی تی کروزر (۲۰۱۰-۲۰۰۱)

پی تی کروزر به عنوان یک خودرو دوشخصیتی در حافظه‌ها به یادگار می‌ماند. برای هر شخصی که این گونه خودروها را دوست دارد، پی تی کروزر از استایلی تهاجمی و کلاسیک بهره‌مند است. پی تی کروزر یک مینی‌ون جمع و جور برای خانواده‌هایی بود که نیاز به یک خودرو مناسب با قیمت ارزان داشتند.

فورد تاروس (۱۹۹۶-۱۹۹۹)

چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟! این نتیجه اخلاقی حرکتی بود که فورد در بازطراحی مدل تاروس در سال ۱۹۹۶ انجام داد و موجب افت فروش آن شد؛ زیرا ظاهر این محصول حالت بیضی شکل و شبیه به تخم مرغی پیدا کرده که روی چهار چرخ سوار شده بود. نشریه Road And Track این خودرو را غم‌انگیزترین خودرو تولیدی نام نهاد و افزود که شرکت فورد از آن به بعد دیگر به‌طور جدی در سگمنت سدان‌ها به رقابت نپرداخت.

پلیموث فیوری (۱۹۶۱)

پلیموث فیوری به خاطر نام خشن و ظاهر تهاجمی‌اش معروف بود، به‌طوری که بعضی از مجلات و نویسندگان از آن به عنوان عامل کابوس‌های شبانه در سال ۱۹۶۱ یاد می‌کردند. اکنون این خودرو در لیست زشت ترین خودروهای جهان جای گرفته است.

نیسان کیوب (۲۰۰۹-۲۰۱۴)

شرکت نیسان همیشه می‌خواست که طراحی محصول کراس اوور کیوب برجسته و خاص به نظر برسد، اما راه را در طراحی ظاهری این خودرو اشتباه رفته است. لس آنجلس تایمز از این خودرو با لقب جعبه زشت و به‌عنوان یک تقلید مسخره و متضاد با اصول آیرودینامیک تعبیر می‌کند. نیسان حتی پذیرفته است که طراحی چهره این خودرو را از روی تصویر یک سگ بولداگ که عینک آفتابی به چشم زده، الگوبرداری شده است. لس آنجلس تایمز با لحن تمسخرآمیز می‌پرسد: دقیقا کدام سمت این خودرو عینک آفتابی به چشم زده است؟

سوزوکی ایکس ۹۰ (۱۹۹۶-۱۹۹۸)

این خودرو یکی از زشت‌ترین محصولاتی است که سوزوکی به تولید رسانده است. طراحی نه چندان زیبای بخش پشتی، چراغ‌های کوچک جلو شبیه چشم حشرات و گلگیرهای ورم‌کرده آن از جمله قسمت‌های نازیبای این خودرو هستند. ایکس ۹۰ بسیار زشت است و افراد کمی به بانمک بودن آن باور دارند؛ بنابراین سوزوکی تولید آن را پس از چند سال متوقف کرد.

پونتیاک ترانس اسپرت (۱۹۹۰-۱۹۹۶)

حقیقت اساسی درباره مینی‌ون‌ها آن است که این خودروها اصلا جذاب و چشم‌نواز به نظر نمی‌رسند و بهتر است که خودروسازان با این حقیقت کنار بیایند، نه اینکه جور دیگری تظاهر کنند. شرکت سازنده این خودرو را یک وسیله نقلیه فضایی در دهه ۹۰ توصیف می‌کرد، اما به هر حال این سبک طراحی زشت به نظر می‌رسید و با استقبال مشتریان مواجه نشد؛ در نتیجه پونتیاک ظاهر آینده‌نگرانه این محصول را کنار گذاشت و به سراغ طراحی‌های عامه‌پسندتر با قابلیت جذب مشتری بیشتر رفت تا در لیست زشت ترین خودروهای جهان قرار گیرد.

ونگارد سیتی کار (۱۹۷۴-۱۹۷۷)

ما مشکلی نداریم اگر شما این خودرو را با یک وسیله بازی در شهربازی اشتباه بگیرید یا آنکه آن را یک تکه پنیر گنده تصور کنید. در دنیای واقعی این ظاهر مثلثی شکل و عجیب متعلق به یک اتومبیل برقی بود که برای جذب مشتریان در میانه بحران نفتی آمریکا در دهه ۷۰  (هم‌دوره ای ام سی پیسر) عرضه شد. در واقع می‌توان این‌طور تصور کرد که سیتی کار یک اتومبیل گلف با قابلیت‌های رانندگی مایوس‌کننده بود. این خودرو حدود ۴۰ کیلومتر بر ساعت سرعت و ۶۴ کیلومتر برد حرکتی با یک مرتبه شارژ داشت. در کمال تعجب حدود ۴ هزار و ۴۰۰ دستگاه از آن به فروش رسید.

سوبارو برت (۱۹۷۸-۱۹۹۴)

وانت‌های کوچک در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی نسبتا پرطرفدار بودند؛ بنابراین سوبارو تصمیم گرفت دست به کار شود و قسمت پشت یک اتومبیل استیشن واگن خود را حذف کند تا این مدل را به وجود آورد. نتیجه کار یک وانت به نام برت (brat) بود. این خودرو در تمام مدت تا سال ۱۹۹۴ به تولید رسید؛ حتی یک مدل با دو صندلی در عقب نیز ساخته شد تا مالیاتی به عنوان وانت پرداخت نکند.

 فیات مالتیپلا (۱۹۹۸-۲۰۰۴)

این خودرو با شمایلی همچون اتومبیل‌های کارتونی و دارای چراغ‌هایی مشابه چشمان حشرات بود که بسیار زشت به نظر می‌رسیدند. با این حال بسیار کاربردی بود و کابین آن فضای زیادی را در اختیار مسافران قرار می‌داد. همچنین محفظه بار مالتیپلا اسباب و وسایل زیادی را درون خود جای می‌داد. با این وجود چهره اولیه این خودرو صرفا تا سال ۲۰۰۴ دوام آورد و پس از آن مورد بازطراحی قرار گرفت؛ برخی از خوانندگان مجله کارتروتل آن را زشت ترین خودرو لقب داده‌اند.

لکسوس اس سی ۴۳۰ (۲۰۰۱-۲۰۰۵)

حتی خودروهای لکسوس هم در برابر اشتباهات طراحی ایمن نیستند و مدل لکسوس اس سی ۴۳۰ گواه روشنی بر این مدعا است. این خودرو به طور واضح نتوانست انتظارات خریدارانی که حاضرند جهت تصاحب محصولات برند لکسوس هزینه زیادی را متقبل شوند، برآورده سازد. حتی نشریه «تاپ گیر» از این مدل به عنوان بدترین خودرو در جهان یاد کرد و آن را بسیار زشت و زمخت نامید.

یوگو جی وی (۱۹۸۵-۱۹۹۲)

اگرچه یوگو را نمی‌توان در حد زشت ترین خودروهای جهان به حساب آورد، اما با این حال ترجیح دادیم که از او نیز یادی بکنیم. جدای از مشکلات کیفیتی که این خودرو با آنها دست و پنجه نرم می‌کرد، طراحی ظاهری آن نیز نسبتا زشت و ناهماهنگ به نظر می‌رسد. این خودرو هاچبک بدین منظور طراحی شده بود که یک محصول بسیار ارزان‌قیمت باشد، به همین خاطر از یک ظاهر جعبه‌ای فرم با حداقل انحنا در آن استفاده شد. اتو تریدر در این مقوله می‌افزاید: «لحظه‌ای که به سمت یوگو قدم بر می‌دارید، نوعی حزن و اندوه با شما همراه می‌شود. صرف نظر از اینکه چرا چنین احساسی دارید اما واقعا یک چنین احساسی خواهید داشت. شاید از آنجا که به‌صورت ناخودآگاه می‌دانید قرار است این خودرو شما را ناامید کند.»

مارکوس مانتیس ام ۷۰ (۱۹۷۰ – ۱۹۷۲)

اتو تریدر از مانتیس به عنوان خودرویی یاد می‌کند که آزتک در برابر آن زیبا جلوه خواهد کرد. مارکوس مانتیس یک خودرو اسپرت بریتانیایی گمنام بود که با آن دماغه عجیب و غریبش تنها در تعداد بسیار کمی به فروش رسید سپس شرکت سازنده نیز به دلیل بدهی فراوان توسط بانک مصادره شد. هیچ‌کس نمی‌داند که در حال حاضر چه تعداد مانتیس باقی مانده است. هیچ‌کس حتی مایل به شمردن آنها نیست. شاید کمپانی سازنده دلش می‌خواست خودرویی برای جیمز باند بسازد، اما همه چیزش را در این راه از دست داد.

نیسان جوک (۲۰۱۱- ۲۰۱۷)

نسل اول نیسان جوک دومین خودرو زشت کمپانی نیسان است که در این لیست قرار می‌گیرد. با این حال گرچه طراحی ظاهری نیسان جوک چندان متعارف و شکیل به نظر نمی‌رسد، اما استقبال مناسبی از آن در نقاط مختلف جهان به عمل آمد. نشریه گاردین این خودرو را بسیار زشت و با چشم‌های قورباغه‌ای تعبیر کرده است. با این حال نسل دوم جوک که اخیرا وارد بازار شده بسیار جذاب بوده و یکی از تاثیرگذارترین طراحی‌های اخیر شرکت نیسان را به خود اختصاص داده است.

لینکلن ام کی ت (۲۰۱۰-تاکنون)

این خودرو که قادر است اسباب و وسایل زیادی را درون صندوق عقب خود جا دهد، از سال ۲۰۱۰ تاکنون تقریبا بدون تغییر باقی مانده است. نشریه «دیلی درایو» آن را یکی از زشت‌ترین کراس اوورهای بیست سال اخیر نامیده است. این نشریه طراحی ظاهری لینکلن MKT را بسیار نچسب و شبیه یک فرغون که برعکس در حال حرکت است توصیف می‌کند.

میتسوکا اوروچی (۲۰۰۷-۲۰۱۴)

حالا با یک خودرو بسیار متفاوت طرف هستیم. طراحی‌های ژاپنی معمولا در عجیب و غریب بودن از رقبای آمریکایی‌شان نیز پیشی می‌گیرند. میتسوکا اوروچی یک خودرو با تولید بسیار محدود به تعداد ۶ عدد است. طراحی قسمت جلویی آن بسیار غیرعادی است و به نظر می‌رسد طراحان تمام سعی‌شان را کردند تا به اجبار لبخند روی چهره این اتومبیل بنشاند یا اینکه شاید هم چیزی به او بخورانند. گویا این خودرو از روی برخی تصاویر حیوانات خوشحال الهام گرفته شده است.

هیوندای تیبورون (۲۰۰۰-۲۰۰۱)

در اوایل دهه ۲۰۰۰، هیوندای سعی داشت حضور خود را در بازار ایالات متحده حفظ کند، بنابراین دست به یک تصمیم پرریسک زد و کوپه اسپرت خود را بازطراحی کرد که البته این پروژه با شکست مواجه شد. این کار ظاهر خودرو را بدتر کرد و آن را در لیست ۱۰ فیس لیفت ناجور قرار داد.

چراغ‌های این خودرو شبیه به چشمان حشرات طراحی شده بودند و به نظر می‌رسید که از دنیای دیگری وارد شده باشد. سایت اتونیوز از این کار هیوندای اظهار تاسف کرده است.

شورلت کاپریس (۱۹۹۱- ۱۹۹۲)

یکی از کارکنان جنرال موتورز این خودرو را شبیه به وان حمام برعکس تشبیه کرده بود که به هیچ وجه طراحی آن درخور اتومبیلی با بیش از سه دهه سابقه درخشان و فروش بالا مناسب نبود. نشریات مختلف کاپریس را با القاب نامناسبی خطاب می‌کردند، اما به هر حال با هر لقبی که به آن نسبت داده شده باشد، فروش این خودرو بسیار ناامیدکننده بود و تنها دو سال بعد نسخه فیس لیفت آن به بازار آمد.

نیسان اس کارگو (۱۹۸۹- ۱۹۹۱)

این سومین محصول برند نیسان به شمار می‌رود که وارد لیست زشت ترین ماشین های جهان شده است. نیسان اس کارگو یک ون باری کوچک بود که سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ در بازار ژاپن به فروش می‌رسید. همه چیز آن به نظر زشت می‌آید. بسیاری از قوس‌ها و انحناهای بدنه آن کاملا نازیبا و ناپسند به نظر می‌رسند. همچنین این‌طور به نظر می‌آید که این خودرو شبیه به یک حلزون طراحی شده باشد.

ایسوزو وهی کراس (۱۹۹۹- ۲۰۰۱)

حدود یک دهه پیش از آن که ایسوزو تصمیم به ترک بازار آمریکا بگیرد، عزمش را جزم کرد تا یک شاسی بلند با ظاهر متفاوت، جالب و آینده‌نگرانه را به این بازار معرفی کند، بنابراین از وهی کراس رونمایی کرد. اتومبیلی با تولید محدود که شادی و غم را توامان درون خود داشت. به نظر نشریه کار اند درایور هیچ‌کس به دنبال یک شاسی بلند سه در با ظاهری شبیه به جنگنده‌های فیلم جنگ ستارگان نخواهد رفت.

کادیلاک سویل (۱۹۸۱-۱۹۸۵)

این خودرو قرار بود نماد حرکت جدید جنرال موتورز برای ایجاد استایلی بدیع در طراحی خودرو باشد. کادیلاک سویل توجهات زیادی را جلب کرد، اما نه توجهات مثبت و تنها باعث شد تا مشتریان از این حرکت دل‌زده شوند؛ به‌ویژه طراحی قسمت پشت خودرو بسیار زشت و نافرم جلوه می‌کرد. به همین دلیل فروش سویل آمار و ارقام ناامیدکننده را در دفاتر شرکت جنرال موتورز به ثبت رساند. ضمنا موتور این خودرو نیز همچون طراحی‌اش بسیار بد بود. هم مهندسی و هم طراحی این خودرو سبب ناامیدی مشتریان شد و فروش آن را بسیار پایین آورد.

نویسنده: حسین باباپور