برترین کادیلاک های تاریخ

نام تجاری کادیلاک (Cadillac) در دنیای امروز صنعت خودرو به عنوان معادلی برای تعریف واژه لوکس‌گرایی، راحتی، آسایش، کیفیت و برتری فنی شناخته می‌شود. کادیلاک در زمینه تولید لوکس‌ترین خودروهای تاریخ تنها نیست و بسیاری از برندهای خودروسازی اروپایی و آمریکایی از دوران وینتج در مسیر رقابت با این برند پا گذاشتند، اما این نام در زمره معدود نام‌های تجاری تاریخ است که به عنوان یک صفت برتر برای توصیف کیفیت و میزان لوکس‌گرایی وارد فرهنگ واژگان انگلیسی شده است.

کادیلاک از گذشته‌های بسیار دور با سابقه بیش از یک قرن فعالیت، به عنوان یکی از برترین خودروسازان لوکس‌گرا تاریخ صنعت خودروسازی جهان شناخته می‌شود.

کادیلاک، از ابتدا تا امروز

نام تجاری کادیلاک به عنوان یک خودروساز انحصاری و خصوصی در سال ۱۹۰۲ میلادی و در شهر دیترویت آمریکا بنا نهاده شد. مهم‌ترین عضو گروه بنیانگذار این برند هنری، مارتین لیلاند (Henry M. Leland)، ماشن‌کار، مخترع و مهندس آمریکایی بود که از قضا بعدها برند خودروسازی لوکس لینکلن (با تلفظ صحیح لینکِن-بدون تلفظ حرف ل دوم) را نیز بنا نهاد.

نام کادیلاک از نام مکتشف فرانسوی-کانادایی، آنتوآن دی‌لا موث کادیلاک (Antoine de la Mothe Cadillac) برگرفته شده است که در حقیقت بنیان‌گذار شهر دیترویت در ایالت میشیگان (شهر مرزی میان ایالات متحده آمریکا و کانادا/مرز مشترک با آبشار نیاگارا) به حساب می‌آید. نشان رنگین تجاری کادیلاک نیز از نماد سپر خانوادگی آنتوان کادیلاک الهام گرفته شده است.

کادیلاک در سال ۱۹۰۹ میلادی از سوی جنرال موتورز خریداری شد، اما تا آن سال توانسته بود خود را به عنوان یک خودروساز لوکس به خوبی در بازار آمریکا معرفی کند. برند کادیلاک پس از خودروسازانی چون آتو کار، اولدزمبیل و بیوئیک، چهارمین خودروساز آمریکایی و در زمره اولین خودروسازان جهان به شمار می‌آید.

بزرگ‌ترین بازار امروزی این برند لوکس‌ساز آمریکای شمالی (ایالات متحده و کانادا) و کشور چین است که رکورد بیشترین حجم فروش جهانی محصولات خود را با رقم فراتر از ۳۰۹ هزار دستگاه در سال ۲۰۱۹ به ثبت رساند.

کادیلاک اولین برند خودروساز آمریکایی بود که در سال ۱۹۰۸ میلادی با نمایش قابلیت جایگزینی و طراحی ماژولار محور قطعات فنی خود در آزمون کیفی بریتانیا، موفق به دریافت جایزه دوآر (Dewar Trophy) بریتانیا شد. جایزه سالانه دوآر در ابتدای قرن بیستم از سوی توماس دوآر، از اعضای پارلمان بریتانیا و کلوپ خودروهای سلطنتی بریتانیا (R.A.C.)، به خودروسازی اهدا می‌شد که محصول تولیدی آن کیفیت و دوامی فراتر از استانداردهای صنعت خودروسازی دوران به نمایش بگذارد. کادیلاک بار دیگدر در سال ۱۹۱۲ برای دومین بار موفق به دریافت این جایزه ارزشمند شد.

دریافت این جایزه بریتانیایی از سوی کادیلاک به عنوان یک خودروساز آمریکایی، باعث شد تا کادیلاک شعار قدیمی و مشهور “استاندارد جهانی” را برای خود برگزیند.

اولین مخترع

کادیلاک از همان ابتدا نه تنها از دیدگاه دوام، خلاقیت در طراحی و توان فنی در تاریخ ماندگار شد، بلکه توانست در کنار برندهای خودروساز دیگر نظیر اولدزمبیل و مرسدس بنز، به فعال‌ترین و پیشرو‌ترین مخترع صنعت خودرو جهان بدل شود.

کادیلاک به عنوان پیشرو‌ترین و خلاق‌ترین برند خودروسازی جهان، بسیاری از آپشن‌های ابتدایی وابسته به صنعت خودرو را به جهان معرفی کرد. این برند اولین خودروساز جهان بود که محصولات خود را به صورت ماژولار و با قابلیت جایگزینی قطعات (در سال ۱۹۰۸) به تولید رساند. اولین استارت اتوماتیک برقی (سال ۱۹۱۲)، اولین پیشرانه V8 تولید انبوه جهان (سال ۱۹۱۴)، اولین گیربکس دستی سینکرومش (سال ۱۹۲۹) و اولین گیربکس اتوماتیک تولید انبوه (سال ۱۹۴۱) نیز از اختراعات برند کادیلاک است. همچنین این برند اولین خودروساز جهان بود که استاندارد سه گانه پدال‌های پایی گاز، ترمز و کلاچ را به جهان معرفی کرد.

برترین‌ های تاریخ کادیلاک

در تاریخ ۱۲۰ ساله فعالیت خودروسازی برند کادیلاک، محصولات مطرح بسیار زیادی از خطوط تولید مختلف این برند به بازار روانه شدند. در ادامه این مقاله تنها به معرفی ۱۰ مدل برتر و ماندگار این خودروساز لوکس خواهیم پرداخت.

کادیلاک سری 90 /V16

  (۱۹۳۰-۱۹۴۰)

تا پیش از به کارگیری ساختار V شکل در طراحی فنی پیشرانه‌ها، تمامی آن‌ها در صنعت خودرو (حتی نمونه‌های هشت سیلندر) در ساختار خطی به تولید می‌رسیدند چراکه طراحی و تولید آن‌ها بسیار ساده بود. کادیلاک با تولید اولین پیشرانه V8 تولید انبوه جهان، پای پیشرانه‌های عملکرد محور توانمند را به خودروسازی باز کرد. از آنجایی که فرایند تولید انبوه پیشرانه‌های دارای ساختار V شکل رواج پیدا کرد، کادیلاک تصمیم به تولید نسخه V شکل از پیشرانه‌های ۱۶ سیلندر گرفت که در حقیقت از اتصال دو پیشرانه هشت سیلندر خطی (I-8) حاصل شده بود.

در دوران وینتج، تعداد سیلندر معرف میزان لوکس‌گرایی یک خودرو بود. کادیلاک سری تولید محدود و سفارشی‌ساز V16 را با نام سری ۹۰/V16 زمانی به بازار جهان معرفی کرد که برترین رقبای اروپایی بیشتر از ۱۲ سیلندر را به خود ندیده بودند. برترین نسخه از سری تولید محدود V16، مدل V16 Dual Cowl Sports Pheaton با پیشرانه ۷.۴ لیتری ۱۸۳ اسب بخاری بود. این رقم خروجی برای استانداردهای امروزی بسیار خنده‌دار است، اما این پیشرانه زمانی ۱۸۳ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که برترین پیشرانه‌ها در سایه آن تنها قادر به تولید حدود ۱۰۰ اسب بخار قدرت بودند.

در سال ۲۰۰۳، جنرال موتورز یک نسخه سدان سوپرلوکس مفهومی با نام سیکستین (به معنای شانزده) را معرفی کرد که از یک پیشرانه OHV V16 (۱۶ سیلندر ۳۲ سوپاپ) تنفس طبیعی به حجم ۱۳.۶ لیتر و به قدرت ۱۰۰۰ اسب بخار بهره می‌گرفت. این مدل که الهام مستقیم کادیلاک از سری سفارشی V16 دوران وینتج بود، به دلیل بروز بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ آمریکای شمالی، از تولید انبوه بازماند.

در مجموع ۱۱ سال تولید نسخه V16 کادیلاک، تنها تعداد محدود ۴۰۷۶ دستگاه از انواع مختلف مدل V16 به تولید رسید که قیمت امروزی آن‌ها نزدیک به نیم میلیون دلار است.

کادیلاک V12

(۱۹۳۰-۱۹۳۷)

سری V16 از همان ابتدا با هدف تولید در تیراژ محدود روانه بازار شد. بنابراین کادیلاک برای پر کردن خلا این پیشرانه عظیم، نسخه V12 را روانه خط تولید کرد که به دلیل بهره‌گیری از طراحی مشابه، در بسیاری از جنبه‌های فنی و مهندسی با پیشرانه V16 مشترک بود.

این پیشرانه ۶.۰ لیتری ۱۳۸ اسب بخاری، در دو سر ۳۷۰ و سری ۸۰/۸۵ کادیلاک به کار گرفته شد. نسخه V12 همچنین از دیدگاه داشتن هزینه تولید کمتر، موجب شد تا حجم تولید و استقبال فروش بسیار بالاتری را در مقایسه با سری V16 تجربه کند. از این رو در مجموع هفت سال تولید سری V12، تعداد قابل توجه نزدیک به ۱۱ هزار دستگاه از نمونه‌های مختلف به تولید رسید.

کادیلاک دو بار دیگر در سال‌های ۱۹۸۹ و ۲۰۰۱، به ترتیب با دو مدل مفهومی سالیتاری (Solitarie/از کلاس لاکچری سدان و لاکچری کوپه) و سیِن (Cien/از کلاس سوپراسپرت لاکچری) از پیشرانه‌های V12 جدید پرده برداشت. با وجود این که هر دو نمونه V12 پیشرانه‌های واقعی و قابل استفاده بودند، هیچ یک از این دو مدل یا هیچ نمونه تولید انبوهی از نسخه‌های V12 جدید از سوی کادیلاک حتی به صورت محدود نیز تولید نشد. در سال ۲۰۰۱ نیز خبری مبنی بر توسعه پیشرانه V12 جدید برپایه سری پیشرانه‌های High Feature V6 جنرال موتورز به گوش رسید اما از آن پیشرانه‌ هم خبری نشد.

قیمت امروزی یک دستگاه کادیلاک V12 با توجه به حجم تولید به مراتب بالاتر از V16، فراتر از ۱۵۰ هزار دلار است.

کادیلاک الدورادو

(۱۹۵۳)

نام الدورادو (El Dorado) که در افسانه اسپانیا به شهر گم شده طلا اشاره دارد، قرار بود بالاترین رده و لوکس‌ترین نسخه تولید محدود سری ۶۲ کادیلاک باشد، اما محبوبیت این مدل و استقبال بازار به اندازه‌ای بالا بود که نام الدورادو را در ۱۲ نسل مجزا بر خط تولید قرار داد تا این مدل به عنوان یکی از پرتیراژترین و طولانی‌ترین سابقه تولید در میان محصولات صنعت خودرو آمریکا قرار بگیرد.

الدورادو ۱۹۵۳ از سبک و زبان طراحی منحصر به فردی برخوردار بود و از پیشرانه ۵.۴ لیتری V8 مجهز به گیربکس اتوماتیک چهار سرعت هایدراماتیک (Hydra-Matic) بسیار پیشرفته جنرال موتورز (پیشرفته در آن دوران) در ساختار متحرک عقب بهره می‌گرفت.

الدورادو ۱۹۵۳ در زمان تولید قیمتی برابر با ۷۷۰۰ دلار داشت که با احتساب نرخ تورم، چیزی در حدود ۷۵ هزار دلار امروزی است. این مدل امروزه در زمره یکی از برترین محصولات تولیدی تاریخ کادیلاک قرار دارد که قیمت نسخه کلاسیک آن چیزی در حدود ۷۰ تا فراتر از ۲۰۰ هزار دلار قیمت می‌خورد.

کادیلاک الدورادو بیاریتز

(۱۹۵۹)

الدورادو مدل ۱۹۵۹ همانند بیشتر خودروهای آن دوران، با الهام‌گیری سنگین از تکنولوژی نسبتا نوین جت و صنایع هوایی ساخته شد. در نتیجه سبک طراحی خودرو مخصوصا در بخش انتهایی، با باله‌های بزرگ و ساختاری مشابه به جت‌های جنگنده طراحی شد که برای سال‌های طولانی سبک و زبان طراحی این برند را رقم زد.

نسخه بیاریتز (Biarritz-نام شهری در فرانسه) که برترین و لوکس‌ترین نسخه الدورادو ۱۹۵۹ بود، با علاقه وافر خواننده آمریکایی مشهور یعنی الویس پریسلی به این خودرو، به اوج رسید و این مدل را در صنعت خودرو آمریکا جاودان ساخت. الدورادو بیاریتز از یک پیشرانه ۶.۴ لیتری ۱۶ سوپاپ V8 بهره می‌گرفت که ۳۴۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و گشتاور ۵۹۰ نیوتون.متری آن شتاب اولیه‌ای برابر با ۱۱.۰ ثانیه فراهم می‌کرد که برای این هیولای ۲.۳ تنی خیره کننده بود.

تنها تعداد محدود ۱۳۲۰ دستگاه از الدورادو بیاریتز ۱۹۵۹ به تولید رسید که قیمت نمونه سالم آن امروزه فراتر از ۱۶۰ هزار دلار است.

کادیلاک الدورادو

(۱۹۶۷)

کادیلاک در تاریخ ۱۲۰ ساله خود به دفعات زبان طراحی خود را تغییر داد، اما موفقیت این برند به کارگیری سبک طراحی بود که تقریبا در هر بار تغییر همچنان موفق باقی ماند. ورود الدورادو به نسل هشتم خود در سال ۱۹۶۷ (تا ۱۹۷۰)، نه تنها با تغییر چشمگیر زبان طراحی و به کارگیری خطوط تیز و شکسته همراه شد بلکه تغییر چشمگیر در ساختار فنی خودرو را نیز شامل شد که در حقیقت از طراحی و تولید محصول جدید اولدزمبیل، یعنی نسل اول اولدزمبیل تورونادو (Toronado) الهام گرفته بود.

تورونادو یکی از شاهکاره‌های مهندسی جنرال موتورز از زیر مجموعه پیشرو و خلاق اولدزمبیل بود که در ساختار یک اسپرت کوپه لوکس، از سیستم انتقال نیرو محور جلو (ساختار FF) استفاده کرد که هم برای آن دوران و هم برای مدل سنگین و لوکس/ اسپرت تورونادو بسیار عجیب و خارج از انتظار بود. با این وجود ساختار مهندسی بی‌نظیر تورونادو مستقیما از سوی کادیلاک در نسل هشتم الدورادو به کار گرفته شد تا این خودرو برای اولین بار به ساختار محور جلو تغییر ماهیت دهد.

سبک طراحی خیره کننده نسل هشتم الدورادو در عین سادگی و بی‌آلایشی خشونت، جسارت و وقار بی‌حدی به همراه داشت که جلال آن در هنگام حرکت خودرو دوچندان می‌شد. پیشرانه‌های به کار رفته در این مدل دو نسخه ۴۲۷ و ۴۷۲ (۷.۰ و ۷.۷ لیتر) مشترک با اولدزمبیل بود، اما گل سرسبد پیشرانه‌ها، نسخه ۵۰۰ اینچ مکعبی ۸.۲2 لیتری به قدرت ۴۰۰ اسب بخار و گشتاور عظیم ۷۵۰ نویتون.متر بود که ویژه استفاده خیابانی در سرعت‌های ثابت ستاپ شده بود و حجیم‌ترین پیشرانه تولید انبوه جهان در دوران خود به حساب می‌آمد. یک نیروگاه پرتوان و بسیار بادوام که ضمن فراهم آوردن شتاب اولیه کم‌تر از ۸.۰ ثانیه برای این هیولای ۲.۲ تنی، نرمی و آسایش خیره کننده و مصرف سوخت معقولی به همراه داشت.

قیمت نسخه‌های امروزی الدورادو ۱۹۶۷ فراتر از ۳۰ هزار دلار است.

کادیلاک سویل

(۱۹۷۶-۱۹۷۹)

با ورود رقبای سایز متوسط از قاره اروپا به بازار آمریکای شمالی، کادیلاک در پاسخ، مدل جدیدی روانه بازار کرد که نام اسپانیایی سویل (Seville) به خود گرفت. سویل اولین محصول کوچک شده کادیلاک برای میانه دهه ۱۹۷۰ میلادی بود که در راستای مقاومت در برابر بحران سوخت سال ۱۹۷۳ و رقابت با اروپاییان هم رده و تحت عنوان کلاس “ابعاد بین المللی” به تولید رسید و در حدود ۴۵۰ کیلوگرم از نسخه فول سایز سویل سبک‌تر بود.

سویل بر پلتفرم تغییر یافته X جنرال موتورز (پلتفرم شورولت ایران و بیوک ایران) سوار شد که به دلیل اعمال تغییرات مهندسی، پلتفرم K نام گرفت. این مدل اولین محصول تاریخ کادیلاک بود که برای اولین بار در خارج از خاک ایالات متحده به تولید رسید. تولید این خودرو در خاک ایران از سوی شرکت جنرال موتورز ایران (GM-Iran) و به موازات تولید شورولت نووا نسل چهارم و بیوئیک اسکایلارک نسل سوم انجام شد که افتخار بزرگی برای صنعت خودروسازی کشور به حساب می‌آید.

پس از نسخه فول سایز و سوپر لوکس دویل (DeVille)، مدل سویل دومین خودرو پر آپشن و پیشرفته کادیلاک به حساب می‌آمد که با ویژگی‌های استانداردی چون ترمز عقب دیسکی، فرمان هیدرولیک بشکن‌دار حساس به سرعت، پیشرانه تمام انژکتوری، ساعت دیجیتال، سیستم کامپیوتر سفری با نمایشگر محاسبه میزان مسافت قابل طی کردن در تناسب با حجم سوخت موجود در باک، صندلی‌های تنظیم برقی، آینه‌های برقی، سیستم تهویه مطبوع برقی، بوش‌های پلی‌اورتان سیستم تعلیق، روشنایی فیبر نوری و سیستم تنظیم ارتفاع اتوماتیک محور عقب به تولید رسید. کادیلاک سویل نماد یکی از موفق‌ترین تغییرات فنی تاریخ کادیلاک در گذار از دوران کلاسیک به عصر مدرن کلاسیک بود.

کادیلاک سویل STS

(۱۹۹۲-۱۹۹۷)

آمریکایی‌ها همواره و حتی تا به امروز به تولید برترین پیشرانه‌های V8 از نوع OHV (دو سوپاپ به ازای هر سیلندر) مشهور هستند. اما در دهه ۱۹۹۰ میلادی، کادیلاک از سری پیشرانه‌های جدید V8 تمام آلومینیومی جنرال موتورز (از ۳.۵ تا ۴.۶ لیتر) بهره گرفت که در ساختار DOHC (معروف به توئین کم یا دو میل سوپاپ/چهار سوپاپ به ازای هر سیلندر) و از سوی زیرشاخه اولدزمبیل طراحی شده بودند. این سری پیشرانه‌ها بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۱ روانه خط تولید جنرال موتورز شدند که به هنگام استفاده در خط تولید کادیلاک، نام انحصاری ستاره شمالی یا نورث استار (Northstar) را به خود اختصاص دادند.

پیشرانه‌های نورث استار از دیدگاه تکنولوژی و فرایند تولید، به پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین پپیشرانه‌های تولید شده در تاریخ جنرال موتورز شهرت یافتند که برخلاف انتظار از دوام فنی خیره کننده و قابلیت طی مسافت بسیار طولانی بدون داشتن آب در سیستم خنک‌کاری برخوردار بود.

نسخه ۴.۶ لیتری ۳۰۰ اسب بخاری ۴۰۰ نیوتون.متری به کار رفته در مدل عملکرد محور سویل تورینگ سدان با نام انحصاری STS در ساختار متحرک جلو با گیربکس چهار سرعت اتوماتیک و سیستم تعلیق شورولت کوروت، یک سدان لوکس روزمره با ویژگی‌های رفتاری اسپرت را به نمایش گذاشت. این خودرو از سوی نشریه M/T (موتور ترند) و C&D (کار اند درایور) به عنوان خودرو برتر سال شناخته شد.

کادیلاک اسکالید

(۲۰۰۱-۲۰۰۶)

اولین اقدام جدی کادیلاک در راستای ورود به بازار خودروهای شاسی بلند سایز بزرگ لوکس با مدل اسکالِید (Escalade) در سال ۱۹۹۹ انجام شد. کادیلاک که نمی‌خواست از کلاس جدید مرسدس بنز یعنی کلاس M عقب بماند، مدل اسکالید را به عنوان نسخه به‌سازی شده جی‌ام‌سی یوکان روانه بازار کرد. این مدل که شباهت ساختاری فراوانی به یوکان داشت با استقبال خوبی مواجه نشد، اما در سال ۲۰۰۱، نسل دوم اسکالید با عرضه بر پلتفرم GMT800 جنرال موتورز و تکیه بر پیشرانه‌های با دوام و تنومند خانواده LS، یعنی دو پیشرانه ۵.۳3 لیتری LM7 و ۶.۰ لیتری LQ9 مشهور، به همراه طیف گسترده‌ای از آپشن‌های رفاهی و ایمنی روانه بازار شد.

با بالا گرفتن تب شاسی‌ بلند سواری در سال‌های پس از ۲۰۰۰، استقبال مشتریان از اسکالید به دلیل داشتن قیمت بسیار رقابتی در برابر رقبای اروپایی بسیار بالا گرفت. نسل سوم اسکالید جاپای این مدل را در سبد محصولات کادیلاک در بازار آمریکای شمالی به اندازه‌ای محکم کرد که این خودرو با تولید نسل پنجم در سال ۲۰۲۱، یکی از تعیین کنندگان استانداردهای بین المللی در زمینه تولید شاسی بلندهای لوکس سایز بزرگ و یکی از قدرتمندترین رقبای این کلاس در جهان است.

کادیلاک CTS-V اسپرت واگن

(۲۰۰۹ -۲۰۱۴)

نسل اول کادیلاک CTS (Catera Touring Sedan) به عنوان جانشین جدید کادیلاک کِیتِرا در سال ۲۰۰۳ روانه بازار شد که با در اختیار داشتن پیشرانه ۶.۰ لیتری LS2 شورولت کوروت و تولید در نمونه CTS-V (سری V- سری عملکرد محور کادیلاک نظیر AMG برای مرسدس بنز و M برای بی ام و)، به عنوان رقیب سرسخت اروپایی‌های گردن کلفت دوران روانه بازار شد.

نسل دوم این خودرو نه تنها در سه ساختار سدان، کوپه و واگن به تولید رسید، بلکه سری عملکرد محور V آن برای هر سه مدل سدان، کوپه و واگن و به منظور حفظ بازار رقابت با مرسدس بنز و بی ام و به تولید رسید. نسخه واگن که در حقیقت در کلاس جهانی تحت عنوان شوتینگ بریک لاکچری شناخته می‌شود، به منظور رقابت با واگن‌های پنج در اروپایی مرسدس بنز، آئودی و بی ام و به تولید رسید.

این خودرو به ظاهر خانوادگی به یک پیشرانه ۶.۲ لیتری سوپرشارژر (نسخه سوپرشارژردار پیشرانه LS9) به قدرت ۵۵۶ اسب بخار و گشتاور ۷۵۰ نیوتون متر (مشترک با CTS-V کوپه) مجهز شد که با شتاب اولیه ۴.۰ ثانیه‌ای خود، لرزه بر اندام رقبای اروپایی خود انداخت. از سویی دیگر نسخه سدان CTS-V رکورددار پیست نوربرگرینگ آلمان در جایگاه خودرو سدان استاندارد با تایرهای فابریک کمپانی بود.

مدل کوپه و واگن CTS-V از قدرتمندترین و جذاب‌ترین مدل‌های مدرن کادیلاک تا به امروز به حساب می‌آیند.

کادیلاک CT5-V Black Wing

(۲۰۲۲)

مدل CT5 کادیلاک به عنوان جانشین نوین و تراش خورده سری CTS در سال ۲۰۱۹ به بازر جهان معرفی شد. این خودرو سدان در نسخه V نیز به تولید رسید اما آنچه کادیلاک در قالب صفت بال سیاه (Black Wing) روانه بازار کرد، یک هیولا در کلاس یک سدان سوپر لوکس بود.

نسخه CT5-V Black Wing به پیشرانه ۶.۲ لیتری سوپرشارژر LT4 به قدرت ۶۶۸ اسب بخار و گشتاور خیره کننده ۸۹۵ نیوتون.متر، با دو گیربکس شش سرعت دستی یا ۱۰ سرعت اتوماتیک به بازار عرضه شد که در نسخه اتوماتیک، شتاب اولیه‌ای برابر با ۳.۴4 ثانیه دارد که باعث می‌شود این مدل را جانشین معنوی CTS-V سدان بدانند.

CT5-V Black Wing اولین محصول کادیلاک است که به صورت سفارشی با ترمز‌های کربن- سرامیک شرکت برمبو ایتالیا به بازار عرضه شد که در حدود ۳۰ کیلوگرم از نسخه چدنی استاندارد سبک‌تر است. اهمیت این مدل بخصوص برای کادیلاک و مشتریان علاقه‌مند در آن است که CT5-V Black Wing آخرین محصول عملکرد محور کادیلاک است که در دنیای اتوماتیک پسند، همچنان با گیربکس استاندارد دستی به بازار عرضه شده است. از این پس تمامی محصولات تولیدی کادیلاک نه تنها در مسیر حرکت به سمت استفاده از نیرو الکتریسیته قرار گرفته‌اند بلکه دیگر هیچ مدلی از کادیلاک با گیربکس دستی به تولید نخواهد رسید.

نویسنده: شهاب انیسی