داستان خودروهای برقی ایرانی از سال ۱۳۸۱ شروع شد. از آن زمان تاکنون شرکت‌های خصوصی و دولتی ایرانی نمونه‌های اولیه و آزمایشی مختلفی از خودرو برقی تولید کرده‌اند، اما به دلیل ضعف دانش فنی و همین طور نبود زیرساخت‌ها امکان تولید انبوه و فروش تجاری آنها فراهم نبوده است. اما با آزادسازی واردات خودرو از سال ۱۴۰۱ و افزایش مصرف بنزین، دولت به این فکر افتاده تا تولید و عرضه خودروهای برقی ایرانی را به صورت جدی‌تر اجرا کند. هر چند کاهش مصرف بنزین یکی از مزایای استفاده از ماشین‌های برقی است، اما تامین نیروی الکتریسیته مورد نیاز و احداث ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی به صورت گسترده، یکی از چالش‌هایی است که پیش روی صنعت خودرو ایران قرار دارد.
سه دهه با خودرو برقی ایرانی
خودروهای برقی ایرانی سابقه‌ای ۲۰ ساله دارند. اولین ماشین الکتریکی که توسط ایرانی‌ها تولید شد، آریانا نام داشت. بعد از آن خودروهای برقی ایرانی دیگر در مراکز تحقیقاتی دانشگاهی و همچنین توسط شرکت‌های خصوصی ساخته شد. این خودروها با استفاده از ماشین‌های بنزینی تولید شدند و از نظر ظاهری شباهت زیادی به مدل‌های احتراقی دارند. تارا EV و جک J4 برقی جدیدترین ماشین‌های الکتریکی ایرانی محسوب می‌شوند که توسط خودروسازان داخلی معرفی شده‌اند.
اگرچه تولید انبوه و فروش تجاری خودروهای برقی در سراسر جهان چند سالی است که آغاز شده و تا سال ۲۰۳۵ همه ظرفیت خودروسازان اروپایی و آمریکایی به این نوع ماشین‌ها اختصاص خواهد یافت. اما خودروهای برقی ایرانی هنوز در مرحله تحقیق و توسعه و آزمایش قرار دارند و به دلیل ضعف دانش فنی و نبود زیرساخت‌های لازم، هنوز مشخص نیست که خریداران ایرانی چه زمانی می‌توانند در خیابان‌ها و جاده‌های کشور پشت فرمان ماشین‌های الکتریکی ملی بنشینند و آنها را در ایستگاه‌های مخصوص شارژ کنند.
در ادامه با انواع خودرو برقی ایرانی آشنا می‌شویم.
آریانا ۷۹۲، سال ۱۳۸۱
آریانا ۷۹۲ را باید قدیمی‌ترین و جنجالی‌ترین خودرو برقی ایرانی دانست. خودرویی که هیچ‌یک از مشخصات فنی مورد ادعای طراح و سازنده آن به اثبات و تایید رسمی نرسید و سازنده‌اش سالها بعد مورد پیگیرد قانونی قرار گرفت. جمشید آرین سازنده آریانا ۷۹۲ مدعی بود این خودرو می‌تواند تنها در ۸.۸ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و باتری‌هایش در مدت ۶ تا ۸ ساعت به‌طور کامل شارژ می‌شوند! ارقامی که حتی برای یک خودرو برقی امروزی نیز قابل توجه است.
قاصدک نصیر، سال ۱۳۸۸
قاصدک نصیر توسط جمعی از نخبگان دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی در ایران طراحی و ساخته شد. این خودرو در سال ۱۳۸۸ رونمایی شد و در معرض دید عموم قرار گرفت. قاصدک نصیر از قطعاتی مشترک با تیبا و پراید سود می‌برد و می‌توانست با یک بار شارژ باتری، مسافت ۹۰ کیلومتری را طی کند. حداکثر سرعت این خودرو نیز برابر با همین رقم بود. این هاچبک کوچک دارای سیستم مهار انرژی خورشیدی بود که با یک صفحه فتوولتائیک روی سقف، برق مورد نیاز برای تجهیزات داخل کابین را تامین می‌کرد.
مینور، سال ۱۳۹۰
خودرو برقی مینور محصول شرکت خودروسازان جنوب را که در دو مدل هاردتاپ و سافت‌تاپ تولید میشد، باید یکی از نخستین خودروهای الکتریکی داخلی دانست. بهره‌گیری سازنده از ورق فلزی نازک و سپرهای پلاستیکی، وزن خودرو را کاهش می‌داد، در مقابل ایمنی آن را نیز با اما و اگرهایی مواجه کرده بود. مینور به‌عنوان خودرویی دونفره از ۶ باتری ۱۲ ولتی سود می‌برد. قیمت نسخه مجهز به باتری‌های اسیدی این خودرو در زمان معرفی ۶۰۰ و قیمت مدل لیتیومی آن ۹۰۰ دلار اعلام شده بود. پیشرانه برقی مینور ۱۰ اسب بخار قدرت داشت و بیشینه سرعتش نیز ۴۰ کیلومتر بر ساعت بود.
کوادرا Q1، سال ۱۳۹۳
طراحی و ساخت کوادرا Q1 توسط دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین انجام شد. خودرویی کوچک و دونفره با وزن ۴۰۰ کیلوگرم که براساس نوع باتری می‌توانست پیمایشی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر را به ثبت برساند. مدت‌زمان شارژ کامل باتری‌های Q1 نیز ۳ ساعت اعلام شده بود. در زمان معرفی ادعا میشد کوادرا Q1 در صورت تولید انبوه می‌تواند ۴۵۰۰ دلار قیمت داشته باشد. این کوآدروسایکل یا موتورسیکلت چهارچرخ نسخه اولیه یوز به حساب می‌آید.
البرز EV، سال ۱۳۹۳
البرز EV را باید نخستین پراید برقی ایرانی دانست. خودرویی که به همت دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج بازطراحی شده بود. طراحان این خودرو جعبه‌دنده، پلوس، صفحه‌کلاچ و حتی ترمزهای استاندارد پراید را در راستای کاهش هزینه تولید حفظ کرده بودند. موتور برقی البرز نیز توانی معادل ۵۳ اسب بخار فراهم می‌کرد. منبع تغذیه این خودرو ۱۴ باتری اسیدی ۱۲ ولتی بودند که درون صندوق عقب قرار می‌گرفتند و شارژ کامل آنها به ۲ ساعت زمان نیاز داشت. پیمایش البرز برقی، ۸۰ تا ۱۰۰ کیلومتر اعلام شده بود.
یوز، سال ۱۳۹۵
یوز پاراکس موتورز یک خودروی برقی چهار چرخ است که طراحی آن از رنو توییزی برگرفته شده و با ظرفیت ۲ نفر دارای یک موتور الکتریکی ۱۷.۴۲ اسب بخاری است. باتری لیتیوم یون این خودرو در ۳.۵ ساعت شارژ میشود و با هر بار شارژ میتوان تا ۸۰ کیلومتر رانندگی کرد. سرعت نهایی این خودرو نیز ۸۰ کیلومتر بر ساعت است.
ساینا برقی، سال ۱۳۹۶
نسخه برقی ساینا با هدف کاهش آلودگی هوا و افزایش راندمان انرژی توسط شرکت سایپا طراحی و ساخته شد. این خودرو در سال ۱۳۹۶ معرفی شد و قرار بود در بازار عرضه شود. اما به دلایل مختلف، از جمله تحریم‌های اقتصادی و کمبود قطعات، سایپا نتوانست آن را وارد فاز تولید انبوه کند.
موتور ساینا برقی ۹۰ اسب بخار قدرت دارد و باتری ۲۸ کیلووات ساعت آن می‌تواند تا ۲۰۰ کیلومتر مسافت دوام بیاورد. این رقم برای استفاده شهری مناسب است، اما برای سفرهای برون‌شهری کافی به‌نظر نمی‌رسد، آن هم در شرایطی که هنوز خبری از ایستگاه‌های شارژ بین‌راهی نیست.
طبق اطلاعات موجود باتری ساینا برقی با ۴ ساعت شارژ کامل میشود و امکان استفاده از شارژ سریع نیز وجود دارد که در ۴۰ دقیقه باتری را به میزان قابل قبولی می‌رساند. این خودرو در ۱۲ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد که رقم نسبتا مناسبی است. اما حداکثر سرعت ساینای برقی تعریفی ندارد و نمی‌توان با سرعتی بیشتر از ۱۳۰ کیلومتر در ساعت با آن رانندگی کرد.
یاس، سال ۱۳۹۷
یاس خودروی الکتریکی شهری دانشگاه علم و صنعت است که در اسفند ۱۳۹۷ رونمایی شد. این خودرو دو نفره، ابعاد کوچکی دارد و مناسب رانندگی در شهر است. سرعت این خودرو ۴۵ کیلومتر بر ساعت است و برد حرکتی آن به ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد. خودرو یاس سازه‌ای از جنس کامپوزیت دارد. ابعاد این مدل برقی بسیار جمع‌وجور است و سه دستگاه از آن در فضای پارک یک خودرو جا میشود. خودروی برقی یاس قرار بود با دو نوع باتری لیتیوم یون و سرب اسید تولید شود، اما مثل اکثر خودروهای حاضر در این لیست نتوانست به موفقیت دست پیدا کند.
دنا پلاس هیبرید، سال ۱۳۹۶
دنا پلاس دو نیرو یا دنا پلاس هیبرید در سال ۱۳۹۸ معرفی شد. این خودرو یک مدل هیبریدی شارژی است که قابلیت استفاده از دو منبع انرژی بنزین و برق را دارد. باتری دنا پلاس هیبرید با اتصال به شبکه برق شهری قابل شارژ است.
دنا پلاس هیبرید استاندارد یورو ۵ را پاس می‌کند. این خودرو دارای موتور بنزینی یک لیتری ۳ سیلندر است که حدود ۷۰ اسب بخار قدرت دارد. این موتور بنزینی عملکردی شبیه به یک ژنراتور دارد و انرژی الکتریکی را برای موتور برقی تامین می‌کند.
دنا پلاس دو نیرو از یک موتور الکتریکی ۱۲۲ اسب بخاری با گشتاور ۲۲۰ نیوتن.متر بهره می‌برد. نیروی این موتور از طریق یک جعبه دنده تک سرعته به چرخ‌های جلو ارسال میشود. این خودرو می‌تواند در کمتر از ۹ ثانیه از صفر به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد.
باتری دنا پلاس دو نیرو لیتیومی است و ۱۴ کیلووات ساعت ظرفیت دارد. با شارژ سریع، باتری این خودرو در کمتر از نیم ساعت تا ۸۰ درصد شارژ میشود. برای شارژ کامل باتری با برق استاندارد شهری نیز حدود ۴ ساعت زمان لازم است. در صورت شارژ کامل باتری و بدون استفاده از موتور بنزینی، این خودروی ملی می‌تواند ۶۷ تا ۷۰ کیلومتر را طی کند. اما اگر باک دنا پلاس هیبرید پر باشد و باتری نیز دارای شارژ ۱۰۰ درصدی باشد، مسافت قابل پیمایش این خودرو به بیش از ۹۰۰ کیلومتر می‌رسد.
رانا برقی، سال ۱۳۹۸
رانا برقی از یک پیشرانه الکتریکی ۱۲۰ اسب بخاری با گشتاور ۲۲۰ نیوتن‌متر بهره می‌برد. حداکثر سرعت ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا صد رسمی کمتر از ۱۰ ثانیه نیز از جمله دیگر مشخصات این خودرو هستند. با هربار شارژ کامل باتری‌های رانا برقی، میتوان ۲۲۰ کیلومتر پیمایش داشت. شارژ کامل باتری‌های این خودرو نیز با برق شهری نزدیک به ۸ ساعت به طول می‌انجامد و به کمک دستگاه‌های شارژ سریع، در مدت ۴۵ دقیقه میتوان باتری‌های رانا برقی را از صفر تا ۸۰ درصد شارژ کرد.
تارا برقی، سال ۱۴۰۰
تارا برقی که با همکاری ایران خودرو و شرکت جتکو طراحی و تولید شده است، دارای مشخصات فنی مناسبی است. موتور این خودرو ۱۷۰ اسب بخار قدرت و ۳۰۰ نیوتن متر گشتاور دارد که باعث میشود صفر تا صد در کمتر از ۹ ثانیه محقق شود. سرعت نهایی این خودرو ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت اعلام و برد حرکتی آن ۳۰۰ کیلومتر اعلام شده است.
اکسیژن، سال ۱۴۰۰
خودروی برقی اکسیژن توسط شرکت خودروسازی جنوب رونمایی شد. این خودرو با باتری ۸.۶ کیلووات ساعتی تا ۲۲۰ کیلومتر مسافت را با یک بار شارژ طی می‌کند. در زمان رونمایی اعلام شد که باتری‌های این خودرو عمر ۸ ساله دارند و هزینه تعمیر و نگهداری آن بسیار پایین است. این خودرو برای ۲ نفر طراحی شده و به دلیل ابعاد کوچک، مشکل پارک را تا حد زیادی حل می‌کند.
جک J4 برقی، سال ۱۴۰۱
شهریور ماه سال قبل بود که نسخه برقی جک J4 در نمایشگاه تحول اقتصادی صنعت خودرو به نمایش گذاشته شد. این خودرو که با همکاری شرکت کرمان موتور و گروه مپنا توسعه پیدا کرده، به یک پیشرانه برقی با ۱۶۰ اسب بخار و گشتاور ۲۸۰ نیوتن متر، مجهز است. جک J4 برقی با داشتن باتری ۴۱ کیلووات ساعت، مسافت حدود ۳۰۰ کیلومتر را با هر بار شارژ کامل طی می‌کند.
جک J4 برقی دارای سیستم شارژ دوگانه است. با کمک فناوری شارژ سریع، در کمتر از ۴۵ دقیقه باتری این خودرو از ۱۰ درصد تا ۸۰ درصد شارژ میشود. در صورت استفاده از شارژرهای معمولی، زمان لازم برای شارژ کامل باتری‌ها حدود ۵ ساعت و نیم است.
ری را برقی، شاید در آینده
ایران‌خودرو می‌گوید هم‌زمان با نسخه بنزینی، نسخه برقی ری را نیز با کمک شرکت جتکو در حال طراحی است. اما براساس اطلاعات منتشرشده، تولید و عرضه نسخه برقی ری‌را با فاصله از خودرو بنزینی آغاز خواهد شد. باتوجه به نکاتی مانند فراهم نبودن زیرساخت‌های لازم برای خودروهای الکتریکی، پیش‌بینی میشود تولید و عرضه کراس‌اوور برقی ایران‌خودرو به این زودی‌ها امکان‌پذیر نباشد. ری‌را برقی را در کنار پروژه مدرن سدان JX100 باید خودروهای الکتریکی ایران تا حدود 5 سال آینده دانست. اخبار غیررسمی می‌گویند JX100 احتمالا از برخی تکنولوژی‌های تسلا مدل 3 که در کشورمان مهندسی معکوس شده‌اند، بهره می‌برد. البته گویا سایپا نیز در آینده قصد دارد از یک کراس‌اوور الکتریکی رونمایی کند.
آینده و بازار خودروهای برقی ایرانی
با وجود آنکه ۲۰ و اندی سال از معرفی اولین خودرو ایرانی می‌گذرد و در این مدت خودروسازان دولتی و خصوصی نیز دست به کار شده‌اند و نمونه‌هایی از محصولات برقی را تولید و آزمایش کرده‌اند، اما تولید و فروش خودروهای برقی ایرانی هنوز وارد فاز تجاری‌سازی نشده است.
اولین دلیلی که میتوان برای این امر برشمرد، پیچیدگی سیستم خودروهای برقی است و هنوز خودروسازان ایرانی، آن طور که باید و شاید در این زمینه توانمند نشده‌اند. البته تحریم‌های خارجی و عدم همکاری با خودروسازان جهانی مزید بر علت است.
دومین دلیل که مانع استفاده از خودروهای برقی در خیابان‌ها و جاده‌های ایران میشود، عدم وجود زیرساخت مناسب و ایستگاه‌های شارژ است. البته شرکت مپنا به صورت محدود ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی را در نقاطی از شهر تهران و کرج راه‌اندازی کرده است که جدیدترین آنها در میدان آزادی تهران قرار دارد. علاوه بر این، شبکه تولید و توزیع برق کشور نیز فرسوده است، به طوری که در ماه‌های گرم تابستان، کارخانجات و شرکت‌های دولتی ملزم به کاهش مصرف سیستم سرمایشی می‌شوند و حتی در مواردی برق مناطق مختلف به صورت دوره‌ای قطع میشود.
این موارد باعث میشود تا نتوان در آینده نزدیک شاهد حضور گسترده خودروهای برقی ایرانی و خارجی در خیابان‌های کشور باشیم. اما بنا باشد تا میزان مصرف بنزین خودروها در ایران کاهش پیدا کند و تنوع ماشین‌ها بیشتر شود، بهتر است که همان مسیری را که دیگر کشورها پیموده‌اند، اجرایی کنیم. یعنی مسئولان و مدیران در ابتدا به سراغ اتومبیل‌های هیبرید و پلاگین هیبرید بروند که فقط متکی به انرژی الکتریسیته نیستند و در کنار آن با گسترش هرچه سریعتر زیرساخت‌های لازم، زمینه را برای تولید و فروش خودروهای برقی ایرانی آماده کنند.
تهیه و تنظیم: تیم تولید محتوا خودرو45
درود. اگر مردم بتوانند از برق شهری و نصب شارژ سریع روی خودرو برقی و یا توان پیمایش بیشتر خودرو (کیلومتر بیشتر) و نصب سقف های خورشیدی در جهت شارژ باطری بهره ببرند این سرمایه گذاری جواب خواهد داد.
در قدم اول میتوان از فروش اقساطی خودرو برقی شروع تا مردم با این نوع خودرو آشنا شوند. البته باید عیوب کاملا رفع گردد تا مردم از خرید پشیمان نشوند. خودروسازان باید بهترین و بی عیب ترین محصول خود را به بازار مصرف ارایه دهند. این ریسک نیست و قطعا تا ۸۰ درصد جواب خواهد داد. البته با شرایط ذکر شده بالا.
ما این همه آفتاب و باد که داریم قطعا اگر شما فقط در تحقیقات گیر نکنید و تولید انبوه و ارزان را شروع کنید و وارد بازار مصرف شوید خود بازار به شما کمک خواهد کرد و نشان خواهد داد که کمبودها چیست ولی اگر طرح ها روی کاغذ بمانند و در طرح های اولیه گیر کنند کشورهای خارجی که وارد عرصه شده اند و در تحقیقات و طراحی از ما عقبترند از ما جلو خواهند زد با این سبک مدیریت و تفکر غلط همیشه از جهان عقب خواهیم ماند مگر زمانی که خودرو وارد بازار ایران شد اول پمپ بنزین داشتیم بعد خودرو آمد؟؟؟ با ورود دانش و تکنولوژی و شروع به بومی سازی زیر ساخت های بومی بر اساس نیاز به سرعت شروع به رشد و شکوفایی خواهند کرد.
با سلام
با تشکر فراوان از این مقاله زیبا و سپاس فراوان از تلاش مهندسین و دانشجویان بزرگ ایرانی
حقیر از سال ۲۰۱۴ خودروهای برقی را پیگیری و مطالعه می کنم
در خصوص جاافتادن خودرو های برقی در ایران باید به دو نکته توجه کامل شود:
۱- تولیدکنندگان خودرو و قطعات خودرو بنزینی قدیمی: این تولیدکنندگان که قدرت بزرگی در تجارت و سیاست کشور دارند ، با ورود خودروهای برقی به شدت ضرر خواهند کرد و لذا به شدت با این موضوع مقابله می کنند.
۲- نیاز به استراتژی و بازاریابی مدرن: با توجه به ویژگی خاص خودروهای برقی و نیاز اطمینان خاطر مشتری بابت ایمنی و هزینه آن ، باید یک تیم حرفه ای استراتژی و بازاریابی آن را انجام دهند.
سلام. بنظر من عرضه خودروهای برقی در ایران مفید به فایده نیست.
با پیش فرض اینکه زیر ساخت تامین ایستگاه شارژ و انبوه سازی این ایستگاهها هم درست بشه برق از کجا میاره؟
نیروگاهها توی تامین برق مصرفی مردم مستاصل هستند و دولت به کرات ادارات رو تعطیل میکنه.
توی ایران، خودرو بعنوان کالای سرمایه ای هست و ارزش افزوده داره.
نکته اینکه عمر مفید باطری لیتیومی ۱۰ تا ۱۲ سال هست و هرسال ۱۰ درصد افت داره.
یعنی خودرو با برد ۴۰۰ کیلومتر سال بعد ۱۰ درصد افت مسافت داره یعنی ۴۰ کیلومتر کم میشه و برای خرید باطری اون ۴۰ درصد کل قیمت ماشین هزینه کرد داره.
توی اروپا بعد از خراب شدن باطری خودرو اسقاط میشه.
نتیجه اینکه خودرو بعد از یک دهه اسقاط میشه.
اما در ایران، خودروهایی رو شاهد هستیم که بعد از ۳ دهه هنوز تردد دارند و معاینه فنی براشون صادر میشه.
درواقع دلیل اصلی برقی کردن خودرو در کشورهای اروپایی گران بودن نفت و مشتقات نفت حاصل از واردات هست.
توی ایران که زیرش نفت خوابیده و با بنزین ۳ هزار تومنی (البته فعلا) رفتن به سراغ خودروی برقی اشتباه محضه.
حضرتعالی مثل اینکه در شهرهای بزرگ تشریف نبردید ببینید الودگی هوا چه فاجعه ای درست کرده برا مردم ایران هزاران مرگ ومیر وتعطیلی مدارس ۸۰درصد الودگی هوا هم خودرو هاست
اقای متفکر الودگی هوا داره همه را میکشه و راهی قبرستان میکنه ان وقت میگی ما بنزین داریم چهار تا متفکر مثل تو اگر باشند ما دقیقا بر میگردیم به عهد ناصری و کالاسکه و درشکه و خر وقاطر
شما از قیمت باطری این خودروها میگی’ولی از محاسن بیشمارش هیچ حرفی نزدید ..از نظر من فقط خودروهای برقی به صرفه هستند. از بنزین زدن و تعویض روغن و فیلتر روغن و فیلتر هوا و روغن گیربکس و تسمه تایم و تسمه دینام و بلبرینگ و کوئل و وایر و شمع خلاص میشید.از روغن سوزی و دود آبی و جوش آوردن و واشر زدن و تعمیرات رایج موتور های بنزینی خلاص میشید .تو طرح ترافیک رایگان میرید از معاینه فنی گرفتن خلاص میشید.از اگزوز و کاتالیزور و خرابی های دیگه خلاص میشید.ضمنا خودروهای برقی همشون ۵ الی ۶ سال گارانتی باطری دارن .همین مخارج بالارو که عرض کردم شما در این سالها انجام ندی بیشتر از خرید باطری هستش. ضمنا بابت افت باطری ها نیز اطلاعات غلط به مردم ندید. واز همه مهم تر برق نیروی ذخیره پذیر نیست به همین علت ساعات ۱۱ شب تا ۷ صبح ساعات کم باری حساب میشه و مشترکینی که به جای اوج بار در این ساعات مصرف برق دارن بخشودگی قبض برق دارن. پس هر شب که رفتی خونه ماشینت رو بزن شارژ بشه هیچ هزینه برقی هم شاملتون نمیشه و مهمتر اینکه مصرف برق در این ساعات هیچ مشکلی برای کشور به وجود نمیاره
مردم باید رو بیارن به اینکه در پشت بام منزل تا می تونن پنل خورشیدی نصب کنن وگرنه ممکنه با مشکل کمبود برق مواجه بشین.
من تنها ایراد این خودرو را در مسافت‌های طولانی می‌بینم که نیاز به شارژ دارند یعنی اگر ۷۰۰ کیلومتر رانندگی کنم بین راه حداقل یک بار باید شارژ صورت بگیرد حال چرا حکومت در سیستم تاکسیرانی از خودروهای سبک وزن برقی استفاده نمی‌کند به نظرم چون سوخت ارزان است
سلام،بیش از ۲۰ سال هست که از اولین خودرو تمام الکتریکی ساخت ایران میگذره اما اصلا وارد بازار نشدن هیچ کدوم از خوردهای برقی،دلیلش چیه؟تولید خودرو الکتریکی خیلی میتونه برای طبیعت مفید باشه،وتاثیر بسیار زیادی میتونه برآب و هوا داشته باشه،چون دیگه کربن دی اکسید تولید نمیشه و هوا آلوده نمیشه،درسته ایران سود زیادی داره از طریق فروش نفت سود میبره،اما مسؤلین (باتوجه به وضیعت بد آب هوا و آلودگی هوا به خصوص در شهرهای بزرگی مثل تهران )باید به فکر آب و هوا باشن نه به فکر مفعت خودشون و این هر چه زودتر این طرح رو پیگری کنن و خودرو الکتریکی رو وارد بازار کنن،چون واقعاً خیلی تولید خودرو الکتریکی میتونه مفید باشه،با تشکر
خودرو برقی ایرانی تولید شده اونم توسط جمشید آرین تو سال ۸۲ اما ایران خودرو سایپا اون رو تایید نکردند و عمداً اون رو رد کردن و او مجبور شد بره توی آلمان و خودروی خودشو فناوری خودشو ثبت کنه و انتقال بده و الا خودروی آرین در سال ۸۲ بهترین و قشنگ‌ترین خودرو بود همون که تو عکس اول دیدید و هیچ وقت هم خودروسازان ما یه درست حسابی نمی‌تونن تولید کنند
سلام به عقیده بنده به جای شارژ مجدد باتری �بایست باتری تعویض شود زمان بسیاری که صرف �رژ باتری میشود و مدت زمان کوتاهی که از این ذخیره میتوان استفاده کرد از معایب اصلی شارژ باتری �توان در زمان صرفه‌جویی کرد بنده این پیشنهاد را به خودروسازهای مهم اروپایی نیز توصیه کردم تعویض باتری به جای شارژ مجدد با این روش به جای توقف �ننده در ایستگاه‌های شارژ باتری تعویض شده و باتری تخلیه شده در ایستگاه �ماند با تشکر
نه تنها ماشین‌ها باید برقی شوند و دارای سقف پنل خورشیدی باشند که نیروگاهها هم باید همه خورشیدی شوند چون بسیار آسان‌تر و سریعتر نصب می‌شوند و پس از نصب اولیه دیگر تقریبا خرجی ندارند.
باید یک طرحی توسط دانشگاه ها اجرا شود تا خودرو های بنزینی را با حذف موتور ان تبدیل به برقی کرد با این کار دیگه هزینه ها ۷۰ درصد کم میشود
سلام
به نظر بنده عرضه ی خودروی تمام برقی بار اضافی روی شبکه برق ایجاد میکنه.
بهترین راه عرضه خودروهای هیبرید با حجم پایین و اندازه کوچک هست که هم مصرف بنزین کم باشه هم مشکل جای پارک رو مقداری برطرف کنه.
البته نه اینکه بیان خودروی مذکور رو به مراتب گرونتر از مدل بنزینی بخوان بفروشن که در این صورت آب تو هاون کوبیدن میشه.
باید طرحهای تخفیفی و قیمت مناسب داشته باشن که مصرف کننده تشویق بشه.
که البته فکر میکنم به مزاج خودرو سازان خوش نمیاد و عملا این طرحها از اولش شکست خورده هست و مردم باید با همینهایی که تولید میشن و چندین برابر قیمتهای جهانی عرضه میشن کنار بیان
همه‌شون ماکته
خودرو سازها ما باز هم عقب مانده و تمایل به عقب ماندگی دارند.
سلام عرض ادب بنده یکی از سازندگان خودرو برقی البرز ev هستم این خودرو در سال ۸۸ شروع به ساخت شد و سال ۹۰ساخت آن به اتمام رسید و در سال ۹۱ تست های جاده ای با مجوز پلیس راهور انجام شد.
درود. البته باید عیوب کاملا رفع گردد تا مردم از خرید پشیمان نشوند.
باید بی عیب ترین محصول خود را به بازار مصرف ارایه دهند.
با پایین ترین قیمت برای رقابت با خودرو های بنزینی
ولی باید قابل شارژ در منزل و خودرو دوگانه باشد برای مواقعی که فرصت شارژ را نداشته و یا مسافرت که جایی برای شارژ وجود ندارد ایجاد مشکل نکند
حتما باید سقف خورشیدی و طراحی مثل اسباب بازی نباشد. دو یا ۴ سرنشین اش مهم نیست. و بخاطر افت ۱۰ درصدی باتری ها باید جایی در دسترس و قابل تعویض باشند
همه شون فعلا آزمایشی هستن
مشکل اصلی ما تامین انرژی نیست مشکل تحریم ها و تامین قطعات خصوصا قیمت بالای لیتیم هست از نظر محیط زیستی هم استخراج لیتیم بیشتر به محیط زیست آسیب میزنه برای تولید باتری های خودرو اگر ایران تحریم نبود و میتونستیم رو سوپر خازن های میکا سرمایه گذاری کنیم میشد کمی به آینده امیدوار بود.