گردهمایی فراگیر کلوپ‌های فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی کشور، هر سال یک بار آن هم معمولا در فصل بهار برگزار می‌شود که در مقایسه با سایر برنامه‌های مشابه فدراسیون، بزرگ‌ترین، پربیننده‌ترین و البته پرحاشیه‌ترین به حساب می‌آید.
دورهمی خودروهای کلاسیک سال ۱۴۰۲ در ۱۹ خرداد ماه از ساعت ۱۵ تا ۱۹ در پیست اتومبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی برگزار شد.
خودروهای خاص VIP
به صورت بخشی از استانداردهای برگزاری، گروه بسیار ویژه‌ای از خودروهای کلاسیک خاص در قسمت ورودی پیست آزادی در غرفه VIP گرد هم می‌آیند که نماینده گروه برتر و گران قیمت‌تر خودروهای کلاسیک کشور است. تغییرات اعمال‌شده و خودروهای جدیدی که هر سال به این گروه افزوده می‌شوند، از مهم‌ترین جاذبه‌های دیدنی بزرگ‌ترین گردهمایی سال برای علاقه‌مندان در پیست آزادی است.
امسال تعداد خودروهای حاضر در این بخش بیشتر از سال گذشته بود، اما از دیدگاه کیفی باید آن‌ها را هم‌سان با سال گذشته دانست. تعدادی مرسدس بنز SL نسل دوم (ملقب به پاگودا)، SL نسل سوم (که در سال‌های اخیر با رشد قیمت خیره‌کننده و غیرموجهی مواجه شده) نیز حضور داشتند. اما بدون تردید روی توجه شرکت کنندگان با دو پورشه ۹۱۱، دو شورولت کوروت C3، داج چارجر ۱۹۶۸ و جدیدترین خودرو این گروه، پلیموث کودا ۱۹۷۰ بود.
چارجر ۱۹۶۸ مجهز به پیشرانه RB440 (۷.۴ لیتری) کرایسلر، یکی از قدرتمندترین پیشرانه‌های تولید انبوه دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی آمریکا را به همراه داشت که به گیربکس دستی مجهز است. این غول ۱.۸ تنی با ابعاد و اندازه خیره‌کننده خود بارزترین مثال از گروه ماسل کارهای (خودروهای عضلانی) آمریکایی است.
کودا ۱۹۷۰ که یکی از جدیدترین خودروهای بازسازی‌شده گروه کرایسلر در ایران است، به تازگی از فرایند بازسازی خارج شده و هیچ یک از تزئینات بدنه را با خود به همراه نداشت. با این حال این خودرو که یکی از قدرتمندترین‌های کلاس پونی (Pony Car / یک سر و گردن کوچکتر از ماسل کار) برند کرایسلر و برادر داج چلنجر است، با رنگ بدنه بنفش (چیزی شبیه به رنگ Plum Crazy پلیموث) و با ریم‌های افترمارکت ۱۷ اینچی، عرض اندام می‌کرد.
گروهبندی همیشگی
سایر خودروهای کلاسیک حاضر در پیست آزادی مانند سال‌های گذشته و با چیدمانی مشابه، در قسمت‌های مختلف چیده شده بودند. البته شباهت دیگر این چیدمان به سال‌های قبل، تخصیص مسیر ۴۰۰ متری پیست آزادی (طولانی‌ترین بخش پیست) به کلوپ‌های مختلف خودروهای آمریکایی بود که همانند گذشته بیشترین توجه و بالاترین تعداد جمعیت را به خود جلب کرد.
از جمله جذاب‌ترین خودروهای این بخش باید به یک دستگاه بریکلین SV-1 بازسازی‌شده اشاره کرد که از خودورهای نادر و تولید محدود دهه ۱۹۷۰ میلادی آمریکا با درهای گالوینگ است. این خودرو ایده خلاقانه ذهن مالکولم بریکلین، یکی از عجیب و غریب‌ترین تاجران آمریکایی است که البته در بازار با اقبال زیادی مواجه نشد. همچنین باید از حضور یک دستگاه شورولت شول ۱۹۷۲ و یک دستگاه داج کورونت ۱۹۶۷ نیز یاد کرد.
یکی از جذاب‌ترین بخش‌های همایش امسال، حضور سامان قنبری‌زاده از قهرمانان رشته ورزشی حرکات نمایشی بود که با هنرنمایی تخصصی سوار بر موتورسیکلت کاستوم سر و صدای بسیاری برپا کرد.
بخش دیگر هیجان‌انگیز در این همایش به رخ کشیدن صدای اگزوز خودروهای آمریکایی با پیشرانه‌های پرحجم V8 بود که با پاسخ مستقیم اگزوز تیز ژاپنی‌سواران از سوی دیگر پیست همراه می‌شد.
حاشیه زیر آفتاب سوزان
داستان همایش‌های فراگیر فدراسیون (و حتی سایر همایش‌های مشابه آن) هیچگاه بدون حاشیه نبوده است. امسال نیز همانند سال قبل حواشی و سوالات بسیار زیادی پیرامون هزینه‌های دریافتی و خدمات ارائه‌نشده به وجود آمد که البته همانند سال‌های پیش بدون پاسخ ماند.
همایش فراگیر سال ۱۴۰۱ با حضور ۱۵ هزار نفر تماشاچی همراه شد که بلیت ورودی آن به صورت حضوری ۵۰ هزار تومان و به صورت آنلاین ۳۵ هزار تومان قیمت‌گذاری شده بود. بر اساس گزارش‌ها، تعداد تماشاچیان امسال حدود ۱۶ هزار نفر بود، با این تفاوت که قیمت بلیت حضوری ۱۰۰ هزار تومان و قیمت آنلاین آن برابر با ۷۵ هزار تومان (۵۰ هزار تومان برای اعضا) تعیین شده بود.
این رشد خیره‌کننده مبلغ بلیت تنها در یک سال، بدون شک متاثر از نابسامانی‌های اقتصادی کشور است، اما همچنان دریغ از ارائه یک بطری آب معدنی آن هم زیر این آفتاب سوزان.
تنها با یک حساب سرانگشتی از تعداد تماشاچی‌های حاضر در این برنامه، می‌توان دریافت که اگر همه آن‌ها به صورت متوسط بلیت آنلاین بدون عضویت (۷۵ هزار تومانی) را تهیه کرده باشند، این مراسم برای فدراسیون و نهادهای مربوطه، در حدود ۱.۲ میلیارد تومان سود به همراه داشته است. در صورتی که بسیاری از افراد به دلیل خرابی سایت فدراسیون (به اصطلاح کِرَش کردن سایت بر اثر تعداد درخواست ورودی بسیار زیاد) بلیت را به صورت حضوری تهیه کرده بودند.
این در حالی است که اگر به هر نفر تنها یک عدد آب معدنی و یک خوراکی ارزان‌قیمت (به عنوان بخشی از مبلغ بلیت) ارائه می‌شد، رقمی کمتر از ۲۰۰ میلیون تومان را به همراه داشت که سود خالص نهایی را به حدود یک میلیارد تومان می‌رساند. این عدد همچنان برای مراسمی که فدراسیون زحمتی در مورد آن نکشیده، رقم قابل توجهی است.
خودروهای حاضر در این مراسم از دارایی‌های شخصی (متعلق به مردم) بوده و محیط و تسهیلات فدراسیون نیز به عنوان یک نهاد دولتی، ویژه مردم و جامعه احداث شده است. سوال این است که این رقم ورودی به چه منظور از تماشاچیان (مردم) دریافت می‌شود؟ چرا در گذشته‌های نه‌چندان دور برای برگزاری چنین مراسم‌هایی هیچ ورودی در نظر گرفته نمی‌شد و این کار در قالب برنامه‌های فرهنگی فدراسیون، سازمان تربیت بدنی و سایر نهادهای ذی‌ربط انجام می‌گرفت؟ این ارقام پرداختی صرف چه کارهایی می‌شود که نه کسی از خروجی آن صحبت می‌کند و نه کسی می‌تواند اثر آن را ببیند؟ آیا گذر از ۲۰۰ میلیون تومان (یک‌ششم سود نهایی) برای ارائه سطح کیفی بالاتر از همایش‌های این‌چنینی، آن هم تنها با یک بطری آب معدنی تا این اندازه غیر ممکن است که برای انجام آن هرگز اقدامی نمی‌شود؟
ترافیک ورودی این برنامه همواره فاجعه‌بار است و هیچ کاری در راستای کاهش حجم ترافیک در هماهنگی‌های میان فدراسیون و پلیس راه انجام نمی‌گیرد. میزان ترافیک به اندازه‌ای زیاد است که از محل خروجی بزرگراه شیخ فضل‌الله تا ورودی پارکینگ شماره ۲ پیست، چیزی فراتر از یک ساعت به طول می‌انجامد. از سوی دیگر ترافیک خروجی پارکینگ حتی در ساعات پیش از پایان همایش نیز به همان اندازه فاجعه‌بار است. آیا این اولین برنامه‌ای است که در این ابعاد از سوی فدراسیون اجرا می‌شود؟ آیا هیچ کسی پیش از این چنین تجربه‌ای را در کارنامه خود نداشته است؟ چه کسی پاسخگوی این سوالات است؟
همه این گفته‌ها در حالی است که مجموعه ورزشی فرهنگی آزادی، پیست اتومبیلرانی خود را در طول سال کمتر از ۱۰ بار در اختیار چنین برنامه‌هایی قرار می‌دهد و عایدی اصلی آن بیشتر از طریق کرایه پیست توسط شرکت‌های خودروسازی و اسپانسر مسابقات است که اعداد و ارقام دریافتی از آن به مراتب بیشتر از یک روز همایش فراگیر می‌شود.
برگزاری همایش‌هایی از این دست، در اصل به منظور فرهنگ‌سازی و ایجاد محیطی مفرح و سالم برای شرکت‌کنندگان و تماشاچیانی است که روز به روز به تناسب افت کیفیت برگزاری، از تعداد آن‌ها کاسته می‌شود.
نویسنده و عکاس: شهاب انیسی
