بررسی مشخصات فنی اکسیژن

روز به روز به تعداد و تنوع خودروهای برقی در بازارهای جهانی افزوده می‌شود و طبق برنامه‌ای که خودروسازان بزرگ اعلام کرده‌اند، تا سال ۲۰۳۰ بخش زیادی از اتومبیل‌های جهان الکتریکی خواهد بود. اما خودروسازان ایرانی به جز دو یا سه نمونه اولیه، هیچ دستاوردی در این زمینه نداشته‌اند. آذر ماه ۹۹، رسانه‌ها خبر از تولید خودرو برقی اکسیژن دادند که ۱۹ اسفند ۱۴۰۰، به طور رسمی توسط خودروسازان جنوب رونمایی شد. طبق آخرین اخبار، خودرو برقی اکسیژن باید از خرداد ۱۴۰۱ روی خط تولید قرار می‌گرفت.

مزایا و معایب

+ خودرو برقی

+ نیاز به فضای کوچک برای پارک

– نبود ایستگاه شارژ

– کیفیت پایین کابین

مشخصات فنی

خودروهای کوچک برقی برای رفت و آمد در شهرها ساخته شده‌اند و معمولا ظرفیت باتری کمی، حدود ۸ کیلووات ساعت دارند. خودرو برقی اکسیژن هم از این امر مستثنی نیست و دارای یک باتری ۸.۶ کیلووات ساعتی است که با آن، می‌توان ۲۲۰ کیلومتر و با حداکثر سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت رانندگی کرد.

طبق گفته خودروسازان جنوب، باتری بزرگ‌تری هم برای اکسیژن در نظر گرفته شده که بُرد و سرعت این خودرو برقی کوچک را به ۳۴۰ کیلومتر و ۱۱۰ کیلومتر در ساعت می‌رساند. البته هنوز ظرفیت این باتری اعلام نشده است.

عمر مفید باتری اکسیژن ۸ سال است و موتور برقی این ماشین نیز ۲۰ سال دوام می‌آورد.

اکسیژن مثل نمونه‌های مشابه خارجی امکانات و تجهیزات چندانی ندارد و فهرست آپشن‌های آن به سنسور عقب، نمایشگر لمسی و ایربگ خلاصه می‌شود.

مشخصات کلی

ابعاد و ظرفیت ‌ها

آپشن ها و امکانات

طراحی ظاهری

طراحی ظاهری اکسیژن مثل دیگر خودروهای برقی کوچک، تویوتا C+pod، سیتروئن امی و رنو توییزی است و ظاهری جعبه‌ای دارد.

دو چراغ گرد که از بدنه بیرون زده، در دو طرف جلوپنجره قرار دارند و چراغ‌های مه‌شکن نیز در دو سمت پایین سپر نصب شده‌اند. در نمای جانبی درهای ساده با آینه غیرهمرنگ و زهی روی آنها دیده می‌شود. گلگیرها از بدنه خودرو بیرون زده‌اند تا نمایی فانتزی‌تر به اکسیژن بدهند. در قسمت عقب هم دربی تقریبا صاف وجود دارد که تا بالای سپر عقب امتداد پیدا کرده است.

با این حال، بدنه دو رنگ اکسیژن چندان جذاب و هیجان‌انگیز نیست و در مقایسه با خودروهای مشابه برندهای تویوتا، سیتروئن و رنو یک سر و گردن پایین‌تر است.

طراحی داخلی

کابین اکسیژن کاملا شبیه خودروهای بنزینی ارزان‌قیمت است و داشبرد تیبا را یادآور می‌شود. دریچه‌های بیضی شکل تهویه مطبوع در دو طرف و مرکز داشبرد دیده می‌شوند. وسط داشبرد هم نمایشگر لمسی کوچکی برای سیستم اطلاعات و سرگرمی نصب شده و کیلومترشمار پشت فرمان نیز دیجیتال است.

اما این سبک طراحی داخلی در هیچکدام از خودروهای کوچک برقی دیگر استفاده نشده و خودروسازان جهانی سعی کرده‌اند با حذف داشبرد معمول و جایگزینی آن با داشبرد مینیمال، فضای بیشتری را در اختیار راننده و سرنشین قرار دهند.

هر چند این خودرو ۲.۶ متر طول دارد، اما طبق ادعای سازنده می‌تواند ۲ سرنشین را با ۱۹۰ سانتیمتر قد و ۱۲۰ کیلوگرم وزن در خود جای دهد.

خودرو اکسیژن در بازار

اکسیژن اولین خودرو برقی تولید و مونتاژ ایران نیست، اما احتمالا نخستین ماشین برقی ایرانی است که به صورت انبوه تولید می‌شود. در حال حاضر، این خودرو مراحل آزمایش و تست را پشت سر می‌گذارد.

خودرو برقی اکسیژن ۱۹ اسفند طی مراسمی به صورت رسمی توسط خودروسازان جنوب رونمایی شد. احتمالا تولید این ماشین برقی از خرداد ماه ۱۴۰۱ آغاز شده و تا پایان همین سال ۱۰۰۰ دستگاه از آن توسط خودروسازان جنوب به تولید برسد. هدف این شرکت برای سال ۱۴۰۲ تولید ۵۰۰۰ دستگاه اکسیژن است.

خودرو برقی اکسیژن توسط شرکت «آی تک موتور شیراز» که با سرمایه‌گذاری خودروسازان جنوب و کارخانجات مخابراتی ایران و مشارکت دانشگاه صنعتی شیراز تاسیس شده، تولید می‌شود. همچنین خط تولید این ماشین الکتریکی در محل کارخانجات مخابراتی ایران در استان فارس قرار دارد.

اکسیژن در کلاس چهارچرخ‌ها قرار می‌گیرد. سیتروئن امی و رنو توییزی سال‌هاست با این بدنه تولید می‌شوند و تویوتا C+pod، میکرولینو و نیمبوس هیلو هم به تازگی به این جمع اضافه شده‌اند.

چهارچرخ‌ها یا Quadricycle برای رفت و آمد در شهرهای شلوغ و پرترافیک طراحی شده‌اند. این ماشین‌های برقی را می‌توان هم به صورت شخصی خرید و هم در طرح خودروهای اشتراکی، به صورت ساعتی اجاره کرد.

قیمتی که برای خرید خودرو اکسیژن اعلام شده، ۸۵۰۰ دلار است که در صورت ورود به بازار با قیمت ۳۰۰ میلیون تومان فروخته خواهد شد. ورود به محدوده طرح ترافیک و معافیت از مالیات از مزایای این ماشین برقی است، اما نبود ایستگاه شارژ خودروهای برقی و همین طور مشکلات صنعت برق از موانعی است که سر راه اکسیژن قرار دارد.

نویسنده: میلاد قزللو