بررسی مشخصات فنی رنو داستر

زمانی که واردات خودرو آزاد بود و برند‌های مطرح اروپایی و آسیایی در بازار کشور برو و بیایی داشتند، محصولات نسبتا متنوعی به بازار کشور راه می‌یافت. تب داغ شاسی‌بلند سواری در دهه گذشته بازار خودروهای ایران را نیز در بر گرفت و به لطف تولید کراس‌اوورهای شکل گرفته بر پلتفرم خودروهای سواری، بسیاری از علاقه‌مندان توانستند سواری با نیمه شاسی‌بلندهای قابل قبولی را تجربه کنند.

یکی از این کراس‌اوورهای دوست داشتنی و کاربردی، رنو داستر (Duster) وارداتی شرکت نگین خودرو بود. خودرویی از کلاس کراس‌اوورهای ساب کامپکت شهری سوار بر پلتفرم داچیا لوگان (تندر ۹۰ و رنو ساندرو) مجهز به پیشرانه رنو مگان. این ترکیب موجب محبوبیت بالا و فروش قابل توجه داستر در بازار جهان و ایران شد.

مزایا و معایب

+ ارزان قیمت و کم مصرف

+ ساختار فنی مشترک با محصولات هم‌خانواده

+ ارائه در نسخه دو دیفرانسیل

+ بازار دست دوم خوب

– ساختار بسیار اقتصادی اروپای شرقی

– عدم ارائه آپشن‌های چشمگیر

– کیفیت پایین متریال داخلی

– تضاد قیمت با کلاس اقتصادی خودرو

مشخصات فنی

رنو داستر نسل اول (HS) در سال ۲۰۱۰ و سوار بر پلتفرم B0 رنو-نیسان، ویژه بازار کشورهای در حال توسعه از برند داچیا کشور رومانی (شریک تجاری رنو-نیسان در اروپای شرقی) روانه بازار جهان شد. از این بابت داستر عملا داچیا داستر به حساب می‌آید که از دیدگاه طراحی فنی پلتفرم با خودروهایی چون تندر۹۰ و ساندرو مشترک است. از سوی دیگر شرکت رنو برای حفظ ساختار اقتصادی داستر از پیشرانه ۲.۰ لیتری مشترک با رنو مگان بهره گرفت تا با افزایش حجم اشتراکات فنی میان خودروهای هم‌خانواده، هزینه تولید و تامین خدمات خودرو را تا حد ممکن پایین نگه‌ دارد. این موضوع سرانجام به معقول و اقتصادی بودن قیمت نهایی خودرو منجر شد که برای داستر یک برگ برنده بسیار مهم به حساب می‌آید.

داستر بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ به بازار ایران راه یافت که در سه تیپ مختلف SE تک دیفرانسیل، SE و PE دو دیفرانسیل به فروش رسید. نسخه SE نمونه فول و نسخه PE نسخه نیمه فول است. تمایز میان این دو تیپ در نمای خارجی و نوع رنگ‌بندی متمایز آینه‌ها، سپرها، رکاب‌ها و باربند و استفاده از ریم‌های فولادی در نسخه PE است. همچنین نسخه نیمه فول PE دو آپشن کنترل پایداری و کروز کنترل را به همراه ندارد. باقی ویژگی‌های فنی از دیدگاه پیشرانه و سیستم انتقال نیرو میان هر دو تیپ یکسان است با این تفاوت که نسخه دو دیفرانسیل مجهز به دیفرانسیل مرکزی قفل‌دار است و نمونه تک دیفرانسیل از نوع متحرک جلو است.

رنو داستر خودرو تند و تیز و چالاکی نیست اما در عوض در نسخه‌های دو دیفرانسیل به دلیل داشتن ابعاد جمع و جور، وزن نهایی نسبتا کم و سیستم انتقال نیرو دو دیفرانسیل مجهز به قفل دیفرانسیل مرکزی، قابلیت آفرود را به نمایش می‌گذارد که معمولا از کراس‌اوورهای این کلاس انتظار نمی‌رود. نزدیک‌ترین رقیب مشابه به داستر از دیدگاه فنی و بیراهه نوردی را باید سوزوکی ویتارا دانست. تنها برتری فاحش ویتارا بر داستر، داشتن گیربکس کمکی دارای دو ضریب (سبک و سنگین) است که توان بیراهه نوردی برتری را برای آن به ارمغان می‌آورد.

مشخصات کلی

ابعاد و ظرفیت ‌ها

آپشن ها و امکانات

طراحی خارجی

یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های رنو داستر کمبود زیبایی بصری طراحی خارجی (و داخلی) آن است. البته داستر از دیدگاه رعایت تناسبات هندسی یکی از برترین خودروهای موجود در بازار کشور است، اما باید در ذهن داشته باشید که هیچ شرکت خودروسازی برای طراحی یک خودرو اقتصادی هزینه گزاف خرج نمی‌کند. بنابراین ظاهر خارجی داستر را باید قابل قبول و بعضا خنثی توصیف کرد.

برجستگی گلگیرها ظاهر خودرو را از حالت مکعبی خارج کرده و شمایلی عضلانی و قدرتمند به آن می‌دهد. ظاهری که بیشتر لیاقت یک پیشرانه V6 را داشت تا یک پیشرانه اقتصادی چهار سیلندر. انسجام طراحی جلوپنجره و چراغ‌های جلو در ترکیب با چراغ‌های عقب که منطبق بر برجستگی‌های روی درب پنجم خودرو طراحی شده‌اند، در عین عجیب بودن همچنان هارمونی قابل قبولی را به نمایش می‌گذارد.

سال ۲۰۱۶ فیس لیفت مینور (فیس لیفت جزئی) روی داستر انجام شد که تغییراتی جزئی در بخش گرافیک جلوپنجره و چراغ‌های جلو و عقب را شامل شد. تغییرات اعمال شده در عین ساده و نامحسوس بودن، تاثیر قابل توجهی بر مبحث زیبایی شناختی داستر و به روز‌تر به نظر رسیدن خودرو گذاشت. داستر شاید خودرویی زیبا نباشد، اما بدون تردید از خودرویی مشابه مانند نیسان جوک زیباتر ولی معاصر‌تر است.

طراحی داخلی

برخلاف طراحی نمای خارجی، اگر کسی از نمای داخلی داستر انتقاد کند، بدون شک حرف حق را زده است. نمای داخلی داستر ترکیبی تغییر یافته از تندر۹۰ و ساندرو است. بسیاری از قطعات در این فضا مستقیما از خانواده محصولات اقتصادی داچیا قرض گرفته شده است. متریال به کار رفته در ساخت داشبرد و رودری‌ها دقیقا مشابه سایر محصولات اقتصادی داچیا و بیشتر ادوات کنترلی نیز مشترک است. در نتیجه نمای داخلی داستر در بهترین‌ حالت، یک ساندرو بزک شده است.

از غربیلک فرمان گرفته تا دریچه‌های خروجی سیستم تهویه و دستگیره درها، همگی برای ایرانیان کاملا آشناست. مشکل آن است که داستر به عنوان یک محصول وارداتی با اختلاف قیمت قابل توجه نسبت به تندر۹۰ و ساندرو مونتاژی روانه بازار ایران شد و از این رو هضم این سطح کیفی بسیار پایین و بسیار اقتصادی به شدت در ذوق خریدار خودرو وارداتی می‌زند.

اندکی تمایز در مجموعه نشانگرهای زیباتر پشت فرمان، تریم دو رنگ داشبرد و برخی تفاوت‌ها در سبک طراحی کلید و ادوات کنترلی سیستم تهویه مطبوع و همچنین قابلیت نصب نمایشگر لمسی ۷.۰ اینچی سفارشی سیستم مولتی مدیا، سیستم مسیریابی و دوربین دنده عقب تنها آپشن‌هایی است که مالک می‌تواند به آن دل خوش کند. اما برخی ویژگی‌ها نظیر فضای صندوق بزرگ با قابلیت ارتقا از طریق تا کردن ردیف دوم صندلی‌ها به صورت ۶۰/۴۰ و همچنین امکان خرید نسخه دو دیفرانسیل، به واقع داستر را به یک کراس‌اوور خانوادگی مسافرتی و آخر هفته‌ای جذاب بدل می‌کند که در بازه قیمتی نسبتا معقول (در مقایسه با برخی رقبا) به فروش می‌رسد.

سخن نهایی

داستر نمونه وارداتی یک کراس‌اوور کاملا اقتصادی از نماینده بلوک شرق یک خودروساز اروپایی است. این خودرو آنقدر که رومانیایی است، فرانسوی نیست. در نتیجه هنگام خرید داستر بهتر است خود را در حال خرید یک تندر۹۰ یا ساندرو شاسی‌بلند تصور کنید تا بیش از آنچه انتظار می‌رود در ذوقتان نخورد.

با همه این توصیفات، داستر یک کراس‌اوور توانا (در نسخه دو دیفرانسیل) است که دارای پیشرانه‌ای همسان با ابعاد خودرو، توانایی‌های فنی رضایت‌بخش، ابعاد داخلی نسبتا بزرگ، دوام فنی قابل قبول، بازار خدمات و قطعات گسترده و اشتراکات فنی بسیار زیاد با خودروهای مونتاژی بازار کشور است که می‌تواند خیال خریدار نهایی از بازار دست دوم را از بسیاری جهات آسوده کند.

نویسنده: شهاب انیسی